#Dagelijksleven blog 7

Ik sta stokstijf stil bij wat ik zie. In paniek bel ik Mark op. Goedemorgen schoonheid, waar heb ik je telefoontje aan te danken op de vroege morgen? Uhh... ik weet niet... mijn auto... besmeurd. Is het enige wat ik weet uit te brengen. Vijf minuten en ik ben bij je zegt Mark en hangt op. Alsof ik twee keer met mijn ogen knipperde stond hij ineens naast me. Rowan, dit is niet normaal welke idioot doet dit? Ik denk Daan, ik weet anders ook niet wie.

Kutwijf staat overal waar je maar kijkt en een briefje onder de ruitenwisser.

"Waar haal jij het lef vandaan om mij te negeren? Jij bent van MIJ!!! Alleen van MIJ. Niemand die jou ooit krijgt. Ik ga je leven tot een ware hel maken! Je bent nog lang niet van me af. Tot aan je dood toe zal je herinnert worden aan MIJ!!"

We moeten de politie inschakelen Rowan dit is niet normaal. Ja straks ik moet nu eerst werken. Ben je niet helemaal lekker? Hier moet aangifte van worden gedaan. Ja maak maar een afspraak ik ga nu werken. Mark grijpt me arm en zegt tegen me. Denk eens realistisch na. Alle sporen kunnen worden gewist in die tijd.

Shit dat is waar. Ik bel snel mijn werk op beleg uit wat ik zojuist heb aangetroffen en wat nu se bedoeling is. Gelukkig begrijpen ze de situatie. Na ongeveer twintig minuten staat de politie bij mijn auto. Er word een sporen onderzoek gedaan, foto's gemaakt en ondertussen word ik ondervraagd. Ik leg van a tot z uit hoe mijn relatie met Daan was en wat voor appjes ik heb gekregen.

Mijn relatie met Daan is leuk geweest de eerste zeven maanden, daarna kwam zijn extreme jaloezie om de hoek kijken. Ik moest me altijd volledig verklaren waar ik heen ging of waar ik was geweest. Was ik niet duidelijk genoeg of geloofde hij mij niet dan pakte hij de bezemsteel. Trok mij aan mijn haren mee naar boven en gooide mij met grof geweld op bed. Toen begon de ellende. Met enorme agressie sloeg hij mij met de bezemsteel. Stokstijf bleef ik liggen tot hij gekalmeerd was en naar beneden ging. Tien minuten later liep ik dan naar beneden. Hij zat standaard huilend met zijn hoofd in zijn handen op de bank. Het hele zielige verhaal kwam telkens terug. Sorry lieverd het spijt me echt enorm kan je me vergeven. Telkens zei ik ja, blind van liefde. Tot die dag. Ik sprak mooie woorden dat ik het hem vergaf en ik heel veel van hem hield. In mijn hoofd had ik het besluit al genomen. Ik had Lieke geappt of ik tijdelijk bij haar mocht wonen en zal het verhaal nog uitleggen. De volgende morgen had ik al mijn belangrijke spullen gepakt en in de auto gezet. Daan was al naar zijn werk. Ik scheef een kort briefje "Dag Daan! Ik kies vanaf nu voor mijn eigen leven" ik legde mijn huissleutel daarbij en had de woningstichting al ingelicht met dat ik mijn huur zou opzeggen en het verder geregeld moest worden met Daan.

Drie uur later stap ik eindelijk weer binnen. Mark loopt met me mee. Alsof hij hier helemaal thuis is pakt hij kopje thee en smeert boterhammen voor me. Hier drink en eet lekker op. Is belangrijk dat je goed voor jezelf blijft zorgen. Your wish is my command grap ik en schiet in de lach. Mark kijkt met een serieuze blik naar me. Hij vond het duidelijk niet grappig. Met enige moeite en tegenzin heb ik ze op. Het was lekker zeg ik tegen Mark geef hem snel een kusje. Wil je me naar mijn werk brengen? Weet je het zeker, het is niet niks wat je net hebt meegemaakt? Jaa ik laat hem niet nog een keer mijn leven beheersen. Op het werk vliegen de uren voorbij. Stipt op half zes sluit ik af en Mark staat al op me te wachten.