Daar gaan we dan deel 2

Jeetje wat duren de dagen lang zo. Gelukkig heeft Lucas lang geslapen en heeft Anna in die tijd heerlijk voor de tv gehangen. Even rust, even geen scheidsrechter spelen.

Maar nu ze wakker zijn begint de strijd weer, totaal buiten mijn gevoel heb ik de stoel in de hoek geplaatst. Het moet maar eens afgelopen zijn met dat geduw en slaan. In twee uur tijd heeft Lucas het al vijf keer, correctie inmiddels al zes keer te voortduren gehad. Arm kind, hij kan wel wat hebben maar leuk is het niet. Ik tel de uren af, ik heb vandaag een cadeautje voor me zelf gekocht en daar ga ik vanavond lekker mee aan de slag. Lekker hobbyen. Anna is niet naar bed geweest dus ik ga er wel vanuit dat ik deze avond wel rust heb. Ondertussen probeer ik m'n partner te bellen maar deze neemt niet op. Ik heb echt even behoefte aan aanspraak, even niet op kind niveau. Zo alleen thuis is thuismama toch minder leuk dan ik had verwacht.

Ik heb inmiddels wel de stap gezet om m'n vader te vragen voor een gesprek, helaas weer niet wat ik hoopte. Wel wat ik had verwacht want zijn voorwaarden zijn dat zijn vrouw erbij is. Voorwaarden, nou zeg je me wat. Moeten er echt voorwaarden zijn hoe luchtig willen we het maken. Ik ben het er natuurlijk niet mee eens, maar ik ben sterk en ik blijf bij me zelf en dat zal ook laten zien ook. Dus ik heb water bij de wijn gedaan en zijn vrouw toegelaten.

Ik ben benieuwd wanneer ze komen.

Hoe kon ik nou denken dat het vanavond wel rustig zou zijn, helaas blijkt het totaal anders te gaan. Lucas is erg onrustig en word telkens wakker, om 21.30 kan ik dan eindelijk m'n hobby oppakken. Ik ben wel erg moe, maar 1 projectje dan ben ik blij. Het eindresultaat is prachtig en ik duik tevreden mijn bed in.

Helaas was het maar een korte nacht, om 5.30 word ik wakker omdat er buiten iemand de ramen staat te krabben. Welke gek gaat er nou op zondag zo vroeg weg. Ik ben moe en hoop dat de kinderen nog even doorslapen. Helaas is niets minder waar en om 6.30 hoor ik de eerste kreetjes al over de babyfoon. Lucas is al wakker en ik hoop dat hij in slaap valt. Op de camera zie ik dat hij andersom in bed ligt en speelt met zijn knuffel. Nog geen 15 min later hoor begint Anna mij te roepen en zit er toch niets anders op dan op te staan. Dan maar even lekker knuffelen in bed.

We gaan aankleden en ik besluit nog even een wasje te doen. De kinderen zijn toch aan het spelen dat moet wel lukken toch?

Anna wilt me helpen, waardoor van opvouwen weinig terecht komt. Alles beland op een grote stapel en ze loopt met m'n opgevouwen stapel weg waardoor die weer overhoop ligt. Ik merk dat ik geïrriteerd raak, dus ik geef aan dat ik het lief vind dat ze wilt helpen maar dat het niet gaat. Hierop besluiten ze mijn kamer overhoop te trekken, hoe krijgen de kinderen het toch voor elkaar. Ik heb al zo min mogelijk op kind hoogte staan. Maar zelfs de lamp die op mijn nachtkastje staat is een goed object om mee te spelen.

Weer zo'n dag. Ik bel mijn man op, hij zou het leuk vinden als we langs zouden komen. Zelf twijfel ik, het heeft gesneeuwd en ik weet niet of m'n auto zal starten met deze kou. De accu is niet helemaal goed meer, we hangen op en ik blijf twijfelen. Anna wilt toch wel graag naar papa, en ik spreek af dat als de auto start dat we naar papa gaan.

Yes hij start, ik heb zelf toch ook wel zin om mijn man weer te zien. Snel stappen we in de auto. Gelukkig is het niet zo glad en binnen korte tijd zijn we bij m'n man. Oh wat ik m'n kleine meisje blij. Ze wilt al naar papa toe lopen maar we mogen niet zo maar naar binnen. Zodra ze zijn stem hoort rent ze weg. Ze is zo blij om hem weer te zien en papa is verrast. We hadden niets verteld. Helaas mogen we niet weg, waardoor het al snel moeilijk word. De kinderen zitten overal aan en Anna begint zich te vervelen. Twee uurtjes later gaan we weer naar huis, Anna gaat er beter mee om dan verwacht. Ze wilt wel dat papa mee gaat, maar zodra we beloven dat we de vogende keer gaan zwemmen is het goed. Al snel vallen ze tevreden in de auto in slaap.

Thuis gekomen eten we wat en daarna breng ik de kindjes lekker naar bed, zal ik dan eindelijk m'n avondje rust krijgen. Weer te mooi om waar te zijn, Anna hoest al de hele dag en hierdoor kan ze niet slapen. Ze is erg onrustig en ik besluit haar naast me in bed te leggen. Ze mag dan bij mij in slaap vallen en daarna naar haar eigen bed. Terwijl ik met een kennis aan het praten ben hoor ik haar kreunen in haar slaap. Mijn arme kleine meisje het doet me pijn dat ze hier zo ligt. Het gesprek met die kennis heeft me goed gedaan, met goede adviezen ga ik zelf ook slapen. 

Jammer genoeg weer een gebroken nacht maar doordat ik vroeg ben gaan slapen word ik de volgende ochtend toch uitgerust wakker.