7 jaar geleden
Daar gaan we dan deel 1
Inmiddels is mijn man opgenomen, we staan er nu alleen voor. Makkelijk gaat het niet worden maar jullie steun zal me extra kracht geven.
Inmiddels is mijn man opgenomen, en staan we er nu dus echt alleen voor. Ik ben Chronisch ziek, heb een huis wat op orde moet komen, papieren die nog gedaan moeten worden, m'n hobby die ik dol graag weer op wil gaan pakken, verwerken wat ik de laatste maanden heb meegemaakt. Ik kom er gewoon niet aan toe. En ik ben moe zo moe, maar ook ontspannen. De zware last op mijn schouders is lichter geworden maar ik heb nog een lange weg te gaan. Of er tijd is om alles te verwerken weet ik niet, ik heb weinig aanspraak en hoop met het schrijven op mamaplaats steun te vinden. Extra kracht te vinden om door deze periode heen te komen.
Daar gaan we dan, we zijn pas twee dagen verder. Ik merk dat ik erg mijn draai moet vinden zo alleen.
Ik wil het huis weer helemaal strak hebben zodat ik het straks het allemaal alleen nog maar bij hoef te houden maar met de zorg van de kinderen is dat een zwarte taak.
Vandaag de eerste dag zonder kinderopvang.
Laten we er een gezellige dag van maken, helaas begon het huilen vanmorgen al meteen. Hoe kon ik het nou vergeten, vrijdag moet Anna altijd bijkomen van de opvang dagen.
Hierdoor is ze erg baldadig tegen Luuk en moet hij het flink ontzien. Anna speelt lekker met haar keukentje, maar luuk wilt overal zijn waar Anna is. En wilt spelen waar Anna mee speelt. Nu is Luuk te jong om het te begrijpen, Anna te jong om echt grenzen te kennen. Dit resulteert in slaan en duwen. Ik heb vandaag geen moment rust gehad, toen Anna in bed lag was Luuk wakker, en andersom. Maar naar het eten gaan ze lekker naar bed en dan is het mamatijd. Tijdens het eten slaat de moeheid toe, wat ben ik blij dat ik ze vanmorgen in bad heb gedaan want ik had daar nu echt geen energie voor, als ze nu maar meewerken met slapen.
Ik had het kunnen weten, Anna heeft overdag geslapen en wilt nu niet slapen. Ze zet het meteen op een brullen en Luuk word huilend wakker. Snel Luuk troosten die gelukkig snel weer gaat slapen. Maar Anna gaat door met aanstellerig huilen. Ik maak de grootste fout, angst dat Luuk weer wakker word en ik reageer op haar negatieve gedrag die hierdoor nog negatiever word. Radeloos in tranen leg ik haar uit dat mama ook naar bed wilt maar hier heeft Anna geen boodschap aan. Uiteindelijk bellen we papa even op, en spreken we af dat Anna een filmpje kijkt en dan gaat slapen. En het werkt om 21.45 is het stil.
Yes nog een uurtje voor me zelf, snik een uurtje voor me zelf. Ik wil gaan slapen maar ook weer niet want morgen begint het weer.
Gelukmaakjezelf
Vrijdag is echt een bijkomdag en dan word ze al huilend wakker, ik heb haar juist maar een uurtje laten slapen maar hierdoor was ze gewoon niet moe. Vandaag is ze wel meteen gaan slapen. Belonen doe ik liever niet aan omdat je hiermee ook faalangst kunt veroorzaken, mijn meisje is zo gevoelig. En ik denk dat ik juist drama krijg als ze geen sticker kan plakken. Kwa spelen, ik heb vandaag met m'n vriendin zitten brainstormen en ik ga morgen de keuken aanpassen, de tafel anders zetten en een plank voor de ingang dan kan m'n dochter daar spelen zonder dat haar broertje alles af wilt pakken.
Annemiek2
He dit is ook geen makkelijke dag zo. Is het mogelijk om Anna ´s middags niet te laten slapen of maar 1 uurtje ofzo? Zou ze een beloningssysteem snappen? Lief naar bed gaan is een sticker en zoveel stickers is een cadeautje of iets lekkers etc. Hetzelfde geld voor lief zijn voor haar broertje. Aaien ipv slaan Knuffelen ipv duwen. En voor jou vaak tussendoor naar Anna gaan en zeggen als het goed gaat dat je trots bent op haar dat ze zo lief met Luuk speelt. Dat ze een lieve grote zus wordt. Oke dat is wat je graag wilt en of het echt goed gaat nu is een ander verhaal maar alles begint ergens. Heel veel sterkte en ook heel veel succes.
Damaya
Het valt ook zeker allemaal niet mee, ik heb dan geen kinderen om me heen en vind het ook allemaal moeilijk, dan heb jij die 2 kruimels nog om je heen, dus dat is helemaal loodzwaar. Maar je zult vast een ritme gaan krijgen, dus gun jezelf een beetje tijd. Sterkte en liefs xxx