Borstvoeding en begeleiding in het ziekenhuis

Het is Wereld Bortstvoedings Week met het thema 'Samen Sterk'. Mijn tijdlijn stroomt vol met berichten van het ziekenhuis waar ik ben bevallen. Een aantal quotes uit deze berichten zijn:

"Hoge kwaliteit van zorg is ons heel wat waard en we staan voor de continuïteit ervan" 

"De begeleiding en ondersteuning van borstvoeding vinden wij erg belangrijk en we besteden er daarom ook aandacht aan in onze zorg."

Altijd wordt #samensterk wel ergens in het bericht verwerkt. Nou, daar heb ik nog wel wat over te zeggen/schrijven!

Ruim 2,5 jaar geleden ben ik in het ziekenhuis bevallen van onze dochter. Nouja, bevallen.. Ze is gehaald via een keizersnede.
Ze is ruim 2 weken eerder gehaald dan gepland in verband met een zeer hoge bloeddruk en dreigende zwangerschapsvergiftiging. Bovendien had ik een dikke vette griep te pakken. Al met al was ik er niet zo best aan toe nadat onze dochter ter wereld was gekomen.

De borstvoeding wilde dan ook niet echt lukken. Dochterlief hapte goed aan maar liet vervolgens weer los en weigerde opnieuw aan te happen. Emotioneel gezien was ik een wrak, dit zal ongetwijfeld niet meegeholpen hebben.

Meerdere keren heb ik aangegeven dat ik mij zorgen maakte. Ik had niet het idee dat er genoeg voeding was om haar buikje te vullen. Maar, ze plaste goed dus er was niks aan de hand. Aldus de verpleegster.

Op de derde avond zag ik het echt niet meer zitten. Ze bleef maar huilen en krijsen en ik kreeg haar niet goed aangelegd. Huilend heb ik nogmaals mijn zorgen uitgesproken dat ik dacht dat ze gewoon honger had. Er is toen wel 2 minuten een lactatiekundige aan mijn bed geweest. Die heeft net zo lang zitten duwen, knijpen en persen totdat er 1 druppeltje vocht uit mijn tepel kwam en zij toen triomfantelijk  'Zie je wel dat er voeding uitkomt! Niks aan de hand, gewoon even volhouden'

Enigszins verbaast bleef ik achter, onze dochter hapte wel aan maar helaas duurde dit wederom niet lang. Een toch wel lichtelijk geïrriteerde zuster bood toen maar aan om wat bijvoeding te geven. 1 cupje melk heeft ze gegeven en ik zag mijn dochter letterlijk ontspannen.

Helaas was dit ene cupje niet genoeg om haar tevreden te houden, na een half uur begon het circus weer opnieuw.
De zuster, inmiddels zwaar geirriteerd zei toen "Ze heeft goed aan de borst gedronken en ze heeft zelfs nog bijvoeding gekregen. Het bestaat niet dat ze honger heeft. Baby's huilen nu eenmaal, daar moet je niet altijd wat achter zoeken". 

Nouja, je kunt je mijn toestand tegen die tijd ook wel voorstellen. Ik was er helemaal klaar mee en wilde deze zuster eigenlijk niet meer zien. Gelukkig stonden ze op het punt om van shift te wisselen en ik heb net zolang gewacht totdat ik zeker wist dat de nieuwe zuster met haar dienst was begonnen. Wederom gebeld, deze zuster haalt onze dochter uit haar bedje en het eerste wat ze zegt is 'Ohhh dit meisje heeft zeker wel honger, kijk haar eens zoeken' (Dus toch!......)  Zij heeft toen aangeboden om een flesje te geven om ons beiden wat rust te geven. Ik had gelijk een heel ander kind. Super tevreden is ze gaan slapen en ze werd pas 3 uur later weer wakker. 

Op dat moment besloot ik dit gevecht op te geven. Ik was emotioneel niet sterk genoeg om door te zetten en toch te proberen wat van de borstvoeding te maken. Bovendien was ik er heilig van overtuigd dat er gewoon niks uit kwam. Tegen de tijd dat we thuis waren heeft onze fantastische kraamverzorgster nog wel aangeboden om het weer met mij op te pakken maar ik zag het gewoon echt niet zitten. Ze deed het heel goed op flesvoeding en ik was gewoon totaal niet mezelf, veel te onzeker en emotioneel om dit te gaan proberen.

Ik wil er nog even bij vermelden dat onze dochter voordat zij haar eerste flesje kreeg bijna 10% van haar geboortegewicht kwijt was en dat er tijdens mijn hele opname (totaal 5 dagen) geen enkel personeelslid in het ziekenhuis is geweest die ook maar over een kolf heeft gesproken. Achteraf heb ik me hier ontzettend kwaad over gemaakt, helemaal toen ik op elk observatieformulier in koeienletters zag staan  'Als er indicatie is om bij te voeden, is er ook indicatie om te gaan kolven!!'

Mijn dochter heeft hier niks aan over gehouden. Ze heeft het geweldig gedaan op flesvoeding en is een heerlijke bijdehante, lieve, grappige, gezonde peuter.

Zelf merk ik echter nu met al die berichten dat het mij toch heel hoog zit en dus wilde ik mijn ervaring met jullie delen.

#samensterk kunnen ze beter veranderen in #zoekhetmaaruit