Blijdschap of angst? Wat zal het worden?

Na 2 zwangerschappen die niet goed waren verlopen, had ik een enorme angst tijdens de zwangerschap van Sophie. Ik heb me 9 maanden lang niet goed gevoeld, elke dag angst gehad dat ik haar zou verliezen en zat in plaats van op een roze wolk op een donker grijze eolk.

Ik wist ook niet of ik dit wel een 2e keer weer zou willen. Mijn man heeft altijd gezegd graag 2 kinderen te willen, maar snapte gelukkig ook goed dat ik twijfelde.

Na advies van de pop poli ben ik 5 maanden na de geboorte van Sophie EMDR gaan doen. Dit zijn intensieve sessies om het trauma te verwerken en de beelden die in mijn hoofd zaten naar de achtergrond te krijgen.

Na 4 sessies voelde ik me relaxter. Ik durfde na te denken over de toekomst en of ik het aankon om weer zwanger te zijn.

We besloten samen om het in het nieuwe jaar te gaan proberen. We zouden wel zien hoe het zou lopen. 

4 weken later met knikkende knietjes een test doen.... En hij was positief. Ik nam heel even tijd voor mezelf om te kijken hoe ik me voelde. En ik voelde niet direct de angst die ik bij Sophie had. Na 10 min maar naar beneden om het goede nieuws te vertellen aan mijn man. Ik moest voornamelijk lachen om de verbazing en ongeloof op zijn gezicht. 

Met 5.5 week de eerste echo om te checken of het in de baarmoeder zat. Erg spannend moment maar die stap was behaald. De volgende echo met 9 weken voor een hartslag. Wat werd ik gelukkig van dat beeld. Nu 2 echo's later en 14.5 weken zwanger kan ik zeggen dat er geen angst is ( niet anders dan normaal). Ik ben niet in mezelf gekeerd, heb geen gedachten gehad dat het fout is en voel me eigenlijk heel relaxt.

Er zijn goede afspraken gemaakt  elke 3 weken controle om ook die geruststelling te houden en meteen bellen als ik angst voel.

Ik heb mezelf beloofd om dubbel te gaan genieten van deze zwangerschap en dat ben ik, tot nu toe, ook echt aan het doen!