8 jaar geleden
Bij de lunch gaat de tweede fles wijn al open.
Toen mijn dochter 3 jaar was, begon ik weer met drinken. Deze blog gaat over mijn strijd met mijn alcoholprobleem.
Ik was nooit aan de alcohol verslaafd, maar dronk wel af en toe een wijntje bij het eten. Het begon onschuldig met een wijntje bij het eten met vriendinnen.
Al gauw begon ik thuis ook bij elke avondmaaltijd een glaasje te nemen (lees: vol glas). Mijn man zag dit niet als iets schadelijks en liet mij lekker doorgaan. Ondertussen vertoonde mijn dochter heel vervelend gedrag. Ze wilde niet slapen. At niet. Met alles liep ze achter. Elke keer als ik weer het 3 uur durende bed-ritueel gehad had, gingen er weer drie glaasjes achterover.
Twee maanden later begon ik al rond 12 uur met een glas wijn. Of twee. Of drie. Mijn dochter was inmiddels 4 jaar en zat op school. Zodra zij weg was, ging ik rustig verder met drinken. Het was een soort vluchten. Even de pijn neutraliseren van de lastige kleuter en een afwezige man en doorgaan met het huishouden. Wanneer ik mijn dochter op moest halen van school, nam ik gauw twee kauwgum en liep ik er vrolijk naar toe. Moeders begonnen mij na een tijdje raar aan te staren en terecht. Zelfs als ik even de deur uitging, nam ik een fles ‘water’ mee. Niemand die wist dat er eigenlijk een soort drank in zat.
“Mama, drink jij veel wijn?” toen mijn dochter dit vroeg, wist ik dat ik fout bezig was. Ze had andere moeders erover horen praten. Dat stak. Heel erg. Toen wilde ik echt gaan minderen, maar het was moeilijker dan ik dacht.
Ik was in de goede richting tot mijn man mij een avond vertelde: “Ik ben verliefd op een ander.” Dit was voor mij de knop. Niet de goede, maar juist de slechte. Ik brak. Ik dronk veel meer dan ik eerst deed en zelfs mijn man liet mij mijn dochter niet meer zien.
In mijn volgende blog vertel ik mijn strijd tussen de alcohol en mijn dochter.
Anoniem
Dapper dat je dit durft te vertellen. In andere blogs die over de negatieve kant van het menszijn gaan, komen zo gauw veroordelingen voor. Daar is de schrijfster zeker niet mee geholpen. Voor veel mensen is het vrijwel onmogelijk te begrijpen waarom anderen doen wat ze doen. Ik denk dat deze openheid voor anderen aanleiding kan zijn om hun eigen gedrag onder ogen te zien. Ik hoop voor jou en je dochter dat de alcohol verloren heeft. Mijn man vond mijn drinkgedrag stoer: ik dronk hem eruit. Op wilskracht ben ik op het moment dat ik zwanger wilde worden gestopt met drinken (op mijn trouwdag nog wel een rose panter (pijnstiller) weggespoeld met champagne: ik had een miskraam gehad drie dagen voor mijn bruiloft en die pijnstiller hield mijn gemoed positief). Inmiddels mediteer ik een aantal jaar en heb ik niet meer de minste behoefte aan alcohol.
Anoniem
Ik geloof dat Gummybeart aardig de juiste woorden heeft kunnen vinden in haar reactie. Ik vind ze in elk geval het meest sprekend. Vooral het stukje van: altijd een excuus! Dat is wat ik met deze problematiek vaak zie dat men zelden de verantwoordelijkheid voor eigen daden neemt en de 'schuld' altijd bij iets of iemand anders ligt. Een goede 1e stap is dan openheid en eerlijkheid. En hier je blog open en bloot schrijven lijkt me dan ook een mooi begin! Veel sterkte!
Anoniem
Zelfs ik, die een ex heeft die 12 jaar lang verslaafd is aan alcohol en drugs, vader van me dochter, wil gelijk oordelen. Maar dat doe ik niet. Want iedereen heeft zijn verhaal en het is niet zo makkelijk want het is gewoon een ziekte. Het enige advies wat ik je mee kan geven is; erken dat je machteloos staat tegenover je ziekte, en ga op zoek naar goede hulp! Bezoek meetings, en misschien is een opname een idee? Heel veel sterkte! Je kan het de baas zijn, zolang je maar blijft vechten. Je hebt een dochter dus je weet waar je het voor doet! Heel veel sterkte
Anoniem
De een schrijft dapper dat je dit schrijft.. de ander schrijft sterkte.. ik probeer de juiste woorden te vinden. . Mijn moeder is alcolist... zwaar alcolist. . 4kinderen, 4 scheidingen en altijd een excuus! Mijn zusje en ik uiteindelijk in een pleeggezin. . Inmiddels ben ik zelf moeder van een zoon van anderhalf. En geen makkelijk kindje. . Naast krampen groeispurts etc ook nog is een echt karaktertje... En NOG STEEDS kan ik me geen moment voorstellen dat mijn moeder de drank boven haar kinderen verkoos ( of eigenlijk kiest ) Ik hoop voor jou maar nog veel meer voor je dochtertje dat je je probleem onder ogen kunt zien en de juiste hulp zoekt. ..