8 jaar geleden
Ben ik zo'n zeurderige vriendin?
Mijn vriend heeft, naast zijn vele werken, nog tijd voor hobby's. Althans die geef ik hem, ik krijg echter die tijd niet...
Mijn vriend heeft, naast zijn vele werken, nog tijd voor hobby's. Althans die geef ik hem, ik krijg echter die tijd niet. We hebben 2 meiden van 3 en 1 jaar en ik offer mijzelf helemaal op voor hun. Vind ik ook absoluut niet erg, want we hebben er tenslotte samen voor gekozen en ook absoluut geen spijt van.
Nu werkt mijn vriend beste veel en ongunstige tijden (of heel vroeg beginnen of heel laat thuis komen en soms zaterdags). Zelf werk ik 3 dagen in de week, kantoorbaan. Naast mijn baan ben ik druk met de kids en zorgen dat het huis enigszins schoon / netjes is (lukt helaas niet altijd haha maar dat heb ik laten varen met 2 kids). Alle wekelijkse rituelen komen op mij neer, boodschappen doen, schoonmaken etc. Ik heb dan ook niet altijd savonds, wanneer de kids in bed liggen, zin om iets te gaan ondernemen. Toch wil ik een sport / hobby gaan doen.
Helaas vanwege mijn reuma, kan en mag ik maar 2 sporten doen namelijk zwemmen of yoga. Beide zit je vast aan bepaalde dagen / uren in de week. Mijn vriend is gestopt met voetbal toen de 2e kwam zodat hij meer tijd met zijn kinderen kon doorbrengen. Maar hij laat het één vallen en neemt er 2 andere sporten voor terug. Die kan hij in zijn eigen tijd in delen.. vaak heel vroeg of 's avonds laat. Dat maakt het voor mij ook weer lastig om wat te ondernemen omdat hij dan alweer weg gaat.
Laatst heb ik er wat van gezegd, dat ik (notabene op zaterdag) iets voor mijzelf wilde doen. Niet eens iets speciaals, maar we gaan verhuizen dus wilde de zolder opruimen.. lekker muziekje erbij.. alle kinderspullen uitzoeken etc. We houden het bij deze twee dametjes dus prima. Ik had er zowaar echt zin in. Een week ervoor had ik dit al aangekondigd. Toen het eenmaal zover was zei hij dat hij ging hardlopen. Ik stond heel verbaasd te kijken en vroeg ook hoe hij dacht dat te gaan doen met de oudste (de jongste sliep). Nou die kon wel met mij meehelpen boven. Nou dacht het niet! Opruimen met kids erbij werkt niet, mee eens toch? Dus ik werd boos, waarop hij nog bozer werd en zei dat hij door mij dan niet kon gaan hardlopen. Mijn mond viel open en ben gewoon naar boven gegaan...
Ik ben de hele week al aan het denken, ben ik dan zo'n zeurderige vriendin? Die hem niks laat doen? Ik krijg namelijk vaker dat soort dingen naar mij toegeworpen. En als ik dan zeg dat ik ook eens wat wil doen een sport bijvoorbeeld, dan zegt hij doodleuk 'Dan doe je dat toch lekker?'. Ja wanneer dan...
Anoniem
Herkenbaar verhaal! Hahahaha je bent gelukkig niet de enige...
Anoniem
Wat een lastige situatie voor je. Heel erg herkenbaar, voor een vrouw is het gewoon vanzelfsprekender om je dingen opzij te zetten voor je gezin. Wat ik je graag mee wil geven is; maak er echt even tijd voor om dit hele punt te bespreken. Niet geïrriteerd, maar probeer je gevoelens te vertellen en ook je angst dat hij je een zeur vind. vraag aan hem hoe hij denkt dat jullie dit samen op gaan lossen. Neem vooral echt tijd voor elkaar begrijpen en praten!! Ik heb het zelf ook zo ervaren en ook de angst dat mijn man mij een zeurderig type vind, maar tis doir blijven communiceren nu echt een hele prettige situatie geworden. Succes!
Lindsy83
Het is iets tussen jullie, waar je samen een weg in moet zien te vinden. De een vind het nomraal, de ander vind dat het absoluut niet kan. Het gaat erom wat jullie er zelf van vinden.
Anoniem
Ik denk dat het ook een stukje onwetendheid is, je geeft zelf aan dat je alles voor de kinderen doet en dat ook niet erg vind, je man komt thuis en denkt dat gaat prima, ik hoef niets te doen, maar kan mijn eigen ding doen, terwijl hij niet door heeft dat jij heel de dag hebt lopen rennen en nog 101 dingen moet doen terwijl je eigenlijk even je hoofd leeg wilt maken. Ik denk dat je vaker met je man moet praten over hoe jij je voelt en waar je graag hulp bij hem van wilt hebben. Mijn man heeft ook allerlei hobby's en dingen en wij hebben er ook weleens ruzie over gehad dat hij 's ochtends ging hardlopen, terwijl ik heel de nacht met de baby had rondgelopen en kapot was en even wilde slapen. Hij had het echt niet door. Ik denk dat je een goed gesprek moet proberen te hebben en daarin vooral bij jezelf blijven en aangeven dat hij mag doen wat hij wilt, maar dat jij hem ook nodig hebt omdat jij ook sons even ruimte nodig hebt.