Snap

#5 Fred hoort mijn bekentenis.

- Uit vorige blog - ‘’ Als jij het met je grote mond doorvertelt moet ik diegene vermoorden, ''

Een tijd verder. Het misbruik tussen Sonja en Fred gaat door, ook de mishandelingen naar Randy gaan door, een kattenblik naar zijn hoofdgooien is bijna passé , de hechtingen en verborgen blauwe plekken ook. Hoelang valt dit nog te verbergen? Ook voor papa notabene. Die geloofd nog steeds op de ‘’ Hij is gevallen. ‘’, maar niet lang meer.

We zijn in het ziekenhuis, niet voor ons of voor mama. Vandaag niet voor mama. Mama is dan wel ziek, en heeft iets met rare bloedplaatjes.. iets met een Kaaaa woord maar ik begrijp het nog niet. Niet helemaal. Wel dat mama dood KAN gaan. Maar mijn mama is sterk, die gaat niet dood.

We zijn in het ziekenhuis voor Opa, opa is heel ziek geworden, misschien was hij dat al maar ik weet niet wat hij heeft. Fred heeft ons er heen gebracht, en ik sta bij opa in de kamer.
Niemand is er, Papa, oma en de rest staan nog op de gang te praten, Randy en Lisette zijn met onze neef en nicht aan het spelen. Ik ben de jongste, van allemaal en wil niet mee spelen.
Ik heb een missie, ik moet iemand vertrouwen.

Ik zit bij opa aan bed, ik houd zijn hand vast en fluister ‘’ Opa, ben je wakker? ‘’, hij opent zijn ogen. Zijn mooie ogen en kijkt mij aan. Hij knikt, dat doet hij heel vaak als hij dat apparaatje niet heeft om te praten. Dat gekke apparaatje met raar krakerig geluid. Ik mag praten, en vertel in een grote zucht wat Fred met ons doet. Ik kan niet stoppen met praten of huilen, ik zie dat opa ook huilt. Misschien gaat hij hier wat mee doen!

Ik kijk om…. En zie ineens een schim weglopen, en weet dat het Fred is….
Papa en mama komen binnen. ‘’ Lieverd, ik blijf bij opa en oma, jullie moeten weer met mama en Fred mee. ‘’… Papa kijkt met tranen in zijn ogen. Hij wil ook niet dat we gaan nu opa in het ziekenhuis ligt.
Fred, Lisette en Randy staan al op de gang te wachten, uiteindelijk na kusjes en knuffels gaan we op huis aan. We eten bij de mac donalds, het lijkt wel een rare feestdag. En gaan naar bed.
Die avond gaat Fred een stap verder, veel verder. Frustratie, ik weet het niet, ik liet het over mij heen komen , en ben huilend in slaap gevallen.

’s Ochtends kijkt Fred tevreden, blij misschien ook wel. Lisette kijkt wat vermoeid, en Randy probeert zonder geluid zijn Brinta op te eten. Zélfs als Randy geluid maakt interesseert het Fred niet, wat is dit?
Mama komt de kamer binnen “Goedemorgen, ik wil dat jullie even luisteren, jullie blijven vandaag thuis, en we gaan naar papa vandaag.’’ , Alle drie kijken we blij, want we mogen naar papa..
‘’ Lieverds, opa is vannacht overleden……’’…. 

7 jaar geleden

O nee. En dat nadat je eindelijk iemand vertrouwde. Hoop zo dat hij nog tijd heeft gehad om hulp in te schakelen.

7 jaar geleden

Oh meid, wat zal je je als klein meisje schuldig gevoeld hebben :(