4..ons vreemde huishouden.. 2011 een hoop verdriet.

Na het telefoontje van mijn moeder was ik helemaal klaar met onze vakantie. Gelukkig vlogen we die nacht terug.

Mijn vader zou ons oppikken vanaf Schiphol. Mijn vader is een man van weinig woorden, maar zijn gezicht sprak boekdelen. Dit was echt niet goed.

Thuis aangekomen hebben we onze koffers weg gezet en zijn daarna gelijk naar mijn ouders gegaan. Mijn moeder een sterke vrouw, kan goed situaties relativeren, viel huilend in mijn armen. Ik ben zelf zo emotioneel als maar kan, huilen kan ik om alles en heb echt moeite moeten doen om sterk te blijven. Mijn vader had ook natte ogen en zat zijn tranen weg te slikken. Nadat iedereen wat gekalmeerd was en de thee voor ons neus stond hebben we een heel goed en rustig gesprek gevoerd. 

Mijn moeder was echt een emotioneel wrak. Overal kon ze om huilen en ik adviseerde haar naar de huisarts te gaan om iets vragen wat kalmerend werkt. Gelukkig deed de dit gelijk en de huisarts stond klaar voor mijn moeder. Ook heeft hij er voor gezorgd dat er extra spoed achter de zoektocht werd gezet.

Mijn moeder was nog steeds ook boos op de behandeld arts en verpleegkundigen. Ze hadden gezegd dat ze na de ingreep barstende hoofdpijn zou hebben. Toen ze bijkwam voelde ze gelijk dat er iets niet pluis was, ze had geen hoofdpijn en voor haar gevoel was ze maar even weg geweest...

Dat was ook zo na 15 minuten zaqen ze al dat het mis was. Nadat ze was bijgekomen van de narcose kreeg ze gelijk dit nieuws voor haar kiezen en werd met veel vragen naar huis gestuurd want alleen een hersenchirurg kon daar antwoord opgeven.

B. en ik hadden nog een week vakantie en die stond in teken van mijn moeder. We hebben echt ons best gedaan om leuke, fijne dingen te doen wat haar gedachte kon verzetten. In die week werd mijn moeder gebeld dat een Hersenchirurg (ook bekend van tv) mijn moeder wilde opereren. 3 weken later kon deze operatie al plaats vinden!!

Van te voren zijn we op gesprek geweest. Deze chirurg is een hele fijne, rustige man. Hij legde in Jip en Janneke taal uit hoe het in zijn werk zou gaan. De operatie zou 8 uur duren en ik moest er rekening mee houden dat ik misschien een andere moeder zou hebben. Gewroet in het hoofd kan gedragsverandering veroorzaken..

Maar de keuze was, misschien een andere moeder hebben of geen moeder, tja dan is het eigenlijk geen keuze.

De avond voor de operatie heb ik afscheid genomen. Mijn moeder zou in het ziekenhuis blijven slapen zodat ze om 7.00 gelijk aan de beurt zou zijn. 

De dag van de operatie ging heel goed. Ik had mijn dag vol gepland en de tijd ging vrij snel.  8 uur l ater was er nog geen bericht. Ik belde mijn vider maar die wist ook nog niks. Om 1800 zijn we richting het ziekenhuis gaan rijden, toen werd mijn vader gebeld 11 uur later kwam mijn moeder eindelijk van de ok af en naar de uitslaapkamer gereden. In het ziekenhuis hebben we nog moeten wachten tot 20.30.. Mijn moeder kwam te liggen op de IC. Ze wilde maar niet wakker worden..

Mijn broer en mijn vader zijn eerst bij mijn moeder geweest, ze hoopte dat wij haar zouden prikkelen om wakker te worden. Dat werkte maar ze was erg misselijk van de narcose en moest spugen. Mijn broer kwam al snel terug want dat kon hij niet aanzien. Toen ik op de kamer kwam en mijn moeder zo zag liggen met allerlei toeters en bellen begon ik te huilen en kon niet meer stoppen, alles kwam eruit.. Ik wilde iets zeggen maar het lukte me niet. 

De chirurg kwam langs en vertelde dat de operatie goed was gegaan, wel veel langer dan gedacht want het was nog complexer dan van te voren werd gedacht. 7 van de 8 waren geclipt, 1 was te klein. We moesten rekening houden dat haar linker arm niet tot nauwelijks kon functioneren. 

Daarna zei de verpleegkundige dat we beter naar huis konden gaan, morgen zou mijn moeder in betere staat zijn.

Ik heb tijdens de terug reis overige familie op de hoogte gesteld. In de nacht had mijn vader gebeld naar het ziekenhuis en bleef ze al meer wakker. 

De volgende dag gingen we al vroeg richting het ziekenhuis, mijn moeder lag op de "normale" afdeling en we kregen nu te zien wat de operatie allemaal te weeg had gebracht....