7 jaar geleden
*2: Met ons zevenen in de Tropen.
Als ik aan de tropen denk dan denk ik aan een spannende tijd met allemaal wilde beesten. En eigenlijk klopt dit ook wel.
Wij zijn beland in de tropenjaren. Járen geleden bevond ik mij (als alleenstaande moeder) met "mijn" twee oudsten al in de tropenjaren. Toen heb ik mij al vaak afgevraagd hoe andere ouders die tijd doorkomen en er dan ook nog zelf eens representatief uit te zien. Op dat moment voelde ik mij een inktvis inclusief bijpassende gekleurde zandzakken onder mijn ogen en met 7 geamputeerde tentakels.
Op dat moment had ik niet verwacht er ooit nog weer eens aan te beginnen vrijwillig. Totdat er opeens zomaar een knappe verschijning mijn leven in kwam dansen. Algauw was dan ook de keuze gemaakt. Het leek ons wel leuk (oh boy) om ons gezin uit te breiden met één of twee kindjes als ons dat gegeven zou zijn. Die één of twee werden er drie.
En nu? Nu wonen wij met ons zevenen in één huis dat vaak te klein is. Als "stay at home mom" ben ik de hele dag (na schooltijd) samen met puber, pré puber, kleuterpuber, peuterpuber en dreumespuber. Met een puberteit die nog niet eens zo heel erg ver in mijn verleden ligt dacht ik hier wel mee om te kunnen gaan. Natuurlijk ga je er ook mee om, maar vaak niet zoals puber één, twee, drie, vier of vijf dat graag zou willen. Regelmatig hoor ik mijzelf zeggen : hier ben ik echt te oud voor. Ja echt dat zeg ik regelmatig en dat terwijl ik begin dertig ben. Volgens de oudste twee ben ik zelfs ook nog wel hip en cool. Totdat ik straattaal probeer toe te passen, dan ben ik iets minder hip. Hoezo kan ik "de deb" niet doen in het openbaar?
Tegenwoordig voel ik mij geen inktvis meer met geamputeerde armen. Nu voel ik mij een octopus zonder tentakels die probeert te jongleren. Toch kan ik alle ballen hoog houden en voor mijn gevoel overal tegelijk zijn. Kinderen zuigen en geven zoveel energie. Nu hoor ik van andere mensen wat ik zelf altijd over andere moeders dacht: "hoe doet ze dat toch, zoveel kinderen, op tijd komen en er dan ook nog eens representatief uitzien!" Eigenlijk ben ik tot de ontdekking gekomen dat je als moeder eens vaker wat aardiger moet zijn tegen andere moeders of vaders (hoewel sommige andere moeders dat dan weer niet zo leuk vinden). Moeder zijn of worden kan een heel onzekere tijd zijn. Niemand heeft alle wijsheid in pacht al doen sommige mensen wel alsof dat zo is. Het is vaak zo makkelijk om de negatieve dingen te benoemen zoals : kun je niet beter ... , misschien moet je ... of ik wil mij nergens mee bemoeien hoor ... . Heel bewust ga ik eens wat meer zeggen over de positieve dingen die ik zie.
Zwetend kom ik wel door die tropen heen met onze aapjes en draakjes. Gelukkig ben ik zelf de koning van de jungle.
Dolbysurroundmom
Gelukkig hebben wij geen hanglampen dus dat zit hier wel goed ;-) Wat is kort op elkaar? Er zit tussen mijn eerste twee 14 maanden. dan een heel gat. tussen nr. 3 en 4 zit net een jaar en tussen nummer 3 en 5 zit in totaal 2,5 jaar. Doordat ik enorm lastige zwangerschappen gehad heb waren die periodes heel erg heftig. Het is hier vaker gezellig dan niet. Als het even niet zo gezellig is (en dat in dolbysurround) dan bedenk ik mij : hoe lang zijn ze klein? Die paar jaar dat is echt wel te doen. (oké de eerste grijze haren zullen hier misschien nog wel gaan komen) Die afweging kun je alleen zelf maken!
DeeDee1987
Wat leuk gezegd; de koning vd jungle. Zolang ze niet in de lampen hangen hihi Wij willen graag een derde maar dan zouden we er 3 kort op elkaar hebben en als ik dit zo lees.... de peuterpubertijd alleen al. En dan de resterende pubers poeh :))