16.. ons vreemde huishouden..verschrikkelijke kraamweek

De eerste 2 nachten hebben ik en E. in het ziekenhuis door gebracht. Door mijn placenta verwijdering en omdat ze E. in de gaten wilde houden. 

Gelukkig lieten we beide een vooruitgang zien dus mochten we vrijdagmiddag naar huis. Eindelijk ons gezinnetje weer compleet! Thuis aangekomen zou even later de kraamhulp komen. Een super mens, heel anders dan mijn eerste kraamhulp maar het gene waar ik had gevraagd had zij.

We hebben haar globaal ons verhaal verteld. Ze was er erg van onder de indruk en wist dat dit geen normale kraamweek zou worden. Ze vroeg gelijk extra dagen aan. Ik wilde dolgraag dat de borstvoeding op gang zou komen en onze kraamhulp was een expert op dat gebied. Ze gaf zelf ook nog borstvoeding.  

Ze controleerde nog wat dingen en vertrok om de volgende dag er te zijn voor ons. 

De eerste nacht was slopend we waren verplicht om E om de 2 uur te voeden, naast een peuter die ook erg onder de indruk was en dus ook spookte waren we blij dat we de volgende dag gered hadden. 

Onze kraamhulp kwam en checkte alle gegevens, mij en natuurlijk E. Ze bleek haar temp niet goed te kunnen houden en ze was wat afgevallen. Geen zorgen zei ze, we gaan er mee aan de slag.

E werd onder verschillende dekens gelegd, meer mutsjes en extra kruiken. De borstvoeding kwam op gang, E dronk zo een half uur aan mijn borst. Wat waren wij trots!!

 De vk kwam langs en was zeer tevreden. Ze wisten allemaal wat voor heftige rollercoaster dit was geweest en vonden het zo fijn dat we E al zo snel naar huis mochten nemen en dat de bv op gang was gekomen.

Zo gingen er 2 dagen voorbij, helaas bleek E. haar temp en gewicht niet goed vast te kunnen houden. Ze mocht voortaan alleen in de reiswieg liggen met extra kruiken en voorverwarmde celstofmatjes. 

Haar gewicht werd goed bijgehouden. DE kraamhulp vond het allemaal wel meevallen maar toch wilde de vk langskomen.. Toen er een andere VK  (invaller) langs kwam om pols hoogte te nemen vond zij E ook te geel. Ze wilde dat we met E naar het ziekenhuis zouden gaan. Ik raakte gelijk in de stress. Heel de zwangerschap werd er gezegd dat ze niet naar huis mocht na de bevalling, mocht ik haar toch mee naar huis nemen omdat ze het zoveel beter deed dan verwacht.  en dan ga haar nu echt niet afstaan, niet nu ze net bij ons is.  Gelukkig moest E nog een hielprik en werd er tijdens die prik bloed afgenomen. Onze kraamhulp was zo lief om het naar het ziekenhuis te brengen. 

Die avond kreeg ik al een telefoontje dat E haar bloed in orde was. Zorgen en stress om niks dus. 

DE volgende dag belde de inval vk weer... Nu weer over het gewicht van E. ze was meer afgevallen dan 10% maar ja bij een kindje van 2,5 kg of 3,8 kg is nogal verschil in de 10% wij zaten daar natuurlijk zo aan. E woog 2280 gram en de vk wilde dat ze naar het ziekenhuis ging om bij te voeden. Ik was alleen met de kraamhulp thuis en B. was alweer aan het werk. Ik voelde me aangevallen en  vroeg wat dat bijvoeden inhield. Ik moest stoppen met de bv, afkolven dit via een flesje geven en dan zou  ze extra flesvoeding krijgen om aan te sterken. 

Maar dat kan thuis toch ook? vroeg ik. De vk wilde echt dat ik met E naar het ziekenhuis zou gaan want zo staat het in het protocol. Ik vroeg haar of ze ons verhaal had gelezen? Ze keek me aan.. Op dat moment kwam B binnen van zijn werk en zag mij met tranen in de ogen op de bank zitten. Hij vroeg wat er aan de hand was en ik vertelde dat de vk wilde dat E naar het ziekenhuis zou gaan . De woede in B zijn ogen zei genoeg.. hij vroeg wat het ziekenhuis anders kon doen dan wij. Ze vertelde B het zelfde verhaal. Hij werd heel boos en zei jij bepaald niet of mijn kind naar het ziekenhuis gaat. Je hebt geen idee wat je allemaal te weeg brengt met deze acties steeds van je, gisteren was ze te geel en nu kom je zeuren over haar gewicht? Ze is toch tevreden? Dit kunnen wij ook zonder ziekenhuis!! Ik wil dat je nu vertrekt. Mijn vrouw is een emotioneel wrak sinds dat jij hier over de vloer komt. We hebben genoeg te verduren gehad. Hij opende de de deur en gebaarde dat ze moest vertrekken. 

De vk vertrok en liet ons achter. De kraamhulp was trots op B. Ik mag mijzelf er niet mee bemoeien omdat het inderdaad in het protocol staat, maar jullie hebben gelijk! Ze ging gelijk samen met ons een plan van aanpak maken. 

De volgende dag werd ik gebeld door de verloskundige praktijk, of ik met ze in gesprek wilde gaan. Dat wilde ik wel maar wel samen met B. Door deze toestand kon ik niet meer helder en rationeel denken. Ze zouden die avond komen.

Ik had een hoop verwacht van het gesprek en zag er enorm tegen op maar allereerst kwam er een excuses, De invaller was veelste ver gegaan. En nee ze had inderdaad mijn verhaal niet meegekregen. Het was geen smoes om daardoor haar gedrag goed te praten, maar ze voelde zich er echt heel vervelend over. Dit was niet de manier zoals zij als vk met deze situatie om moest gaan. Zo wilde ze niet bekend staan als praktijk.

Het was een heel prettig gesprek en ze hebben zich de rest van de kraamweek wat afzijdig gehouden zodat we alsnog wat konden genieten. 

Met de nieuwe plan van aanpak kwam E ook weer aan, het ging heel minimaal maar ze kwam aan dat was het belangrijkste! Dat haar gewicht nog een heel ding zou zijn dat hadden wij niet gedacht na de kraamweek maar ik kan alvast verklappen dat wij daar nu nog mee bezig zijn (2,5 jaar verder) 

we hebben verder wel wat kunnen genieten maar mijn kraamweek was door deze invaller had mijn kraamweek niet de positieve wending gekregen waar ik op hoopte. Die dagen heb ik ook moeten verwerken bij een therapeut omdat het verdriet heel diep zat..

E was de eerste 6 weken een voorbeeld baby ze sliep , at en poepte alleen maar maar na die 6 weken ging er een knopje om, ik heb al een aantal dingen verklapt maar in de volgende blog daar meer over...