15..Ons vreemde huishouden.. Niet durven persen..

Na een onzekere zwangerschap met vele ups en downs was daar dan eindelijk het moment, we mochten bijna ons meisje in onze armen sluiten.

We melden ons om 12.30 uur op de verloskamers, We mochten meelopen en kregen toevallig dezelfde kamer als die we bij de bevalling van F. hadden gehad. 

Ik werd aan allerlei toetsers en bellen vast gemaakt, vliezen doorgeprikt en toen was het wachten op de weeën. Helaas wilde mijn lichaam niet echt meewerken en kreeg ik een wee of 2 per uur, dat deed natuurlijk niks. Wee opwekkers kreeg ik erbij, en elk half uur werd er gecheckt of er vooruitgang was. Het deed nog niks, ondertussen ging het gelukkig nog goed met ons meisje. Wel kreeg ik elke keer te horen dat ze een couveuse kindje zou worden..

om 1600 uur kwam De wisseling van de wacht kwam zichzelf voorstellen, Weer een herkenning, de verpleegkundige die bij mijn vorige bevalling was, ze herkende me ook. En de verloskundige die mijn bevalling verder zou begeleiden was een moeder van een kindje van de opvang waar ik werkte. Toen ze me zag vroeg ze gelijk of ik wilde ruilen maar dat hoefde van mij niet. Eigenlijk vond ik het wel een prettig idee dat er iemand was die me beter kende. Ze hadden de papieren wel doorgelezen wat er speelde en mijn bevallingsplan doorgespit maar er blijft toch een afstand, dit voelde gewoon goed.

Meteen werden de weeopwekkers opgevoerd met een flinke verhoging, nou dat merkte ik wel. Binnen een kwartier kwamen de pijn golven maar ik kreeg ze niet weg gepuft. Ik heb staan duwen, draaien, wiebelen. De controle was echt weg. Van mijn buik, naar mijn rug en dan door naar mijn benen, ik werd er knettergek van. Toch wilde ik het blijven proberen maar na een uur was ik op. 

Naar de ok gereden en kreeg daar mijn heerlijke ruggenprik weer. Deze was toch weer heel anders dan bij F. Alle pijn was weg, maar ik had constante jeuk aan mijn benen, moest mezelf inhouden niet elke keer te krabben. 

Ondertussen weer wat gegeten, beetje rond gebeld hoe alles ervoor stond, spelletjes gedaan om de tijd te doden. Ze kwamen steeds minder de kamer op dus had het idee dat het nog lang ging duren. Toen was het 20:00, omdat ik nog niks voelde vroeg ik aan B. de tv aan te zetten. Kon ik nog fijn gtst kijken.. Net voor de pauze begon ik te rillen als een rietje. B. vroeg of ik het koud had? Nee dat niet, toch maar even bellen om te vragen of ze even komen kijken. Binnen een paar minuten kwamen ze binnen. Vertelde dat ik zo rilde. Heb je het koud was de vraag weer? Nee zei ik, Dan weet ik wat je aan het doen bent zei de verpleegkundige ik ga de verloskundige halen.

De verloskundige kwam binnen, keek en zei meid je lichaam is al aan het bevallen. Ik pak alle spullen en dan gaan we beginnen. 

Ik was helemaal overdonderd! Met F. heb ik 13 minuten geperst en zag daar wel tegenop want stel dat dit een uur ging duren? Daarnaast schoten alle gedachtes door mijn hoofd, wat als er toch iets mis zou zijn? Misschien ziet ze er wel niet uit met al die vreemde afmetingen. Hier gingen we nu achter komen en dat voelde niet goed, ik raakte in paniek. 

Toen ik mocht persen deed ik niks. Na 2 keer niks te hebben gedaan vroeg de verloskundige waar ik niet perste. Toen uitte ik mijn angst. Gelukkig kreeg ze me rustig na geruststellende woorden.

Ik perste en ik voelde vooruitgang, ik perste nog een keer en daar was ze onze E. 3 min geperst, zo bizar! om 20:43 geboren.  Oh ze ziet er goed uit S. , in verhouding!! Zei de verloskundige, moet ik iets doen? Ja wegen zei ik gelijk! Nou nee we gaan eerst even genieten en ze legde E bij mij. wat een prachtig meisje, ze keek me aan en ik voelde weer die mooie liefdesgolf door mij heen gaan. 

Helaas wilde de placenta niet loslaten, de navelstreng begon te scheuren dus ik moest met spoed naar de ok gereden worden. Snel werd E. gewogen zodat ik wist hoeveel ze woog. 2540 gram, 40 gram boven de grens!! Ze mocht in een gewoon bedje. De verloskundige vond het zo erg dat ik naar de ok moest maar ik was zo blij dat er in eerste instantie niks geks aan E te zien was. B. bleef bij E. en ik werd onder narcose gebracht, om 23.30 werd ik wakker op de high care, ik had veel bloed verloren en mijn baarmoeder wilde niet krimpen dus had ook een waterballon gekregen. Eindelijk zag ik B. en E. weer.

B. was erg ongerust, het duurde zo lang zei hij. Met mijn misselijke en duffe hoofd heb ik onze ouders weer gebeld! Ze waren zo blij maar ook geschrokken van mij. om 0100 mocht ik eindelijk naar de kraamkamers om te slapen, ik was moe van de bevalling, narcose en pijn. B werd naar huis gestuurd. De volgende dag zouden we kijken hoe het met ons beide zou gaan. Maar daar lag ons kleine meisje dan, tevreden naast me! Wat is ze mooi! Even waren alle zorgen weg....