Snap

13..Ons vreemde huishouden.. Wachten op de uitslagen..

Wij als gezin, hoe we met situaties omgaan. Onze ups en downs. Hoe sommige dingen ons gevormd hebben. En dat niet alles is wat het lijkt....

oktober 2014

Na bloedafname en vruchtwaterpunctie was het wachten op de uitslagen. Hiermee gaan we een officiële keuze maken wat we met de zwangerschap doen. Na de afnames was ik de gene die het positief inzag, Na al die weken een naar voorgevoel te hebben gehad dat er iets niet goed zou zijn. B. bedacht de meest nare situaties, terwijl ik kei hard wilde knokken voor ons kindje en er vanuit ging dat het allemaal mee moest vallen..

Die vrijdag hadden we om 12 uur een bel afspraak.


12 uur was het en ging voorbij..pff ! Half 2 nog niks..mijn heeft toen het ziekenhuis gebeld: de uitslagen waren nog niet binnen dit kon tot 16.00 duren!!
De minuten kropen voorbij.. het is 15.50 uur als de telefoon gaat. Mijn Hart gaat te keer, B. neemt de telefoon op: het nieuws.. Niks gevonden! Kindje heeft geen chromosoom afwijking. Beide huilde we van blijdschap en vielen we in elkaars armen. Dit was het meest fantastische nieuws wat we op dit moment konden krijgen. 

Dinsdag zou de volgende spannende dag worden, dan kregen de weer uitslagen binnen.

Na alle stress van die dagen was er ook iets moois, B. mocht voor het eerst echt contact maken met ons kleintje. Wat bijzonder om dat te ervaren tijdens het heen en weer geslinger van emoties.

Die dinsdag was het weer zover. We mochten langs bij de gyn voor mijn bloeduitslagen en om even naar binnen te kijken hoe het met ons kleintje gaat en of het vruchtwater netjes was toegenomen.

Eerst liep het al een half uur uit.. ik begon steeds meer kriebels te krijgen. Maar goed wij willen ook graag dat de tijd voor ons genomen wordt zeker als je in een onzekere tijd zit. De echo was top. Kindje had het prima naar haar zin en mijn vruchtwater was weer goed. Daarna de uitslag...  er kwamen er 2 positief uit maar hij kon het niet toelichten dus werden weer naar huis gestuurd en kregen mee dat we nog gebeld zouden worden.

Tegen 6e hebben we eindelijk het telefoontje gehad over de bloeduitslagen.

Ik ben positief getest toxoplasmose. Dit kwam wel licht uit de test maar omdat dit hele grote gevolgen heeft voor ons kindje gaan ze kijken of dit ook te vinden is in mn vruchtwater. Deze uitslag krijgen we weer een week later. 

Wat voelde ik mij hier rot door. Al zegt de gyn dat het waarschijnlijk over een storm in een glas water gaat. Ze willen het gewoon zeker weten.

Ook ben ik positief getest op herpes. Dit is voor mij niet te verklaren omdat ik nog nooit een koortslip of degelijke heb gehad. Dit vinden ze ook gek dus moet over 3 wkn weer prikken om te kijken wat de waardes doen. Maar hier maken ze zich verder geen zorgen over.

Wat een bizarre situatie waar we in zijn gekomen. Voor ons gevoel zetten we steeds een stapje vooruit maar weer 2 achteruit. Al die onzekerheden waar niemand antwoord of sturing in kan geven.

Gelukkig een week later kregen we het fantastische nieuws dat er voor 100% geen toxomasplose is gevonden in mijn vruchtwater! We kregen weer een echo, het was fijn om ons kleintje weer te zien, maar helaas was haar hoofdje weer verder afgezakt van de curve. Het ziekenhuis leek het verstandig om naar Rotterdam te gaan om daar een goede echo en advies te krijgen. Wat we op dat moment niet wisten was dat het ziekenhuis dacht aan Microcefalie, dit betekend dat de schedeldelen al aan elkaar gegroeid zijn en dus de kans niet meer krijgen om te groeien, met alle gevolgen van dien.

In Rotterdam hebben ze heel uitgebreid gekeken. Het kindje is en blijft klein. Maar het hoofdje was dit keer iets groter, nog niet geweldig maar ging net iets meer mee met de groeilijn. Het was net geen microcefalie. Ook de uitslag van de vruchtwaterpunctie is compleet en niks uitgekomen.

We hebben het geweldige nieuws gekregen dat we gewoon rekening moeten houden met een heel klein kindje. Ze gaan er vanuit dat ze een bijzonder gevalletje is. En daar gaan we nu dan ook voor, vanaf dat moment hebben we echt er voor gekozen om de zwangerschap door te zetten. Wel kwam ik onder strenge controle. 

Mijn eigen gyn zei wel dat het spannend werd wanneer ze geboren zou worden. Vanaf week 28 konden ze namelijk gaan beslissen dat ze gehaald moest worden. Het was en werd geen ontspannende zwangerschap meer...

's avatar
7 jaar geleden

Pfff, nog even doorzetten... You go girl!

Hi! Praat je ook mee met postauthor?

Sharing is caring! Deel ook jouw ervaring of mening over dit onderwerp.

Pssst... Ben je er nog?

Er staan nog meer inspirerende verhalen op je te wachten! Maak nu gratis een account aan of log in om verder te gaan.

Nooit meer iets missen van Mamaplaats?

Schrijf je nu in voor de nieuwsbrief!

Hi! Laat je ook een reactie achter bij S1018?

Of praat mee en deel direct jouw ervaring of mening!

Heb je ook een verhaal of tips om te delen?

Start dan nu je eerste post! Een story, forumtopic of poll plaatsen kan ook.