10.. ons vreemde huishouden.. 2013/2014

Als moeder zijnde moest ik best wennen aan alles. Vond het pittiger dan gedacht.. Zo weinig als dat ik last had van mijn hormonen tijdens de zwangerschap zoveel had ik erna last. Naast ineens een ander ritme, zorgen voor een kleintje vond ik het lastig om mijzelf terug te vinden. Voor de buiten wereld hield ik het mooier voor dat dan ik me daadwerkelijk voelde. B. merkte goed aan mij dat ik met mijzelf worstelde en stelde voor even 2 dagen weg te gaan samen, om bij te tanken en even alles op een rijtje te zetten.

Wat keek ik daar naar uit, mijn ouders en B. zijn ouders wisten dat ik het nodig had en ze gaven me groot gelijk. Er was ook wel veel gebeurt in een jaar dus lekker van genieten..

Wat er allemaal voor gevallen is voordat we weg konden gaan laat ik nu even voor wat het is. Ik kan wel zeggen dat het jaren gekost heeft voordat ik weer met een normaal gevoel naar de moeder van B. kon gaan. Het had een flinke deuk in de relatie van mij en B kunnen geven maar gelukkig is onze relatie rekbaar.

Na dat weekend vond ik wel weer mijzelf voor een deel terug. We hebben veel gepraat, rust gepakt en dat kun je de wereld toch al wel heel anders zien. Ik ging aan mijzelf werken en meer aan mezelf denken. Naast mama mocht ik ook gewoon nog mijzelf zijn.

Een aantal maanden later was ik weer mezelf. We zijn met ons drietjes op zon vakantie gegaan. Met B. had ik de beste gesprekken vooral als F. op bed lag. ik zei dat  mijn gevoel aan gaf dat ik graag nog een kindje zou willen.. Maar dat lag natuurlijk wel B. en of het ons gegund was.

B. was er wat terughoudend in. Pas na een maand of 3 konden we genieten van ons meisje omdat ze door de medicatie voor verborgen reflux haar echte ik kon laten zien. Hij wilde eerst van ons dametje genieten, alles een plekje geven, zeker weten dat ze niet dezelfde ziekte heeft als dat hij heeft. Daarbij was ik eindelijk net weer mezelf.. Geniet er maar van. Daarin had hij gelijk. We spraken af dat we na een jaar dit onderwerp zouden bespreken. 

Mijn gedachtes kon ik wel verzetten, kort na de vakantie waren we op huizenjacht. Daar ging veel tijd inzitten en uiteindelijk vonden we een huis wat aan onze wensen voldeed. Er moest een hoop geklust worden maar dat namen we voor lief. We moesten 4 maanden bij mijn ouders inwonen omdat we eerder uit ons andere huis moesten + het klussen wat er moest gebeuren om het weer woonbaar voor ons te maken. Het was heel fijn dat het mocht, maar het was goed dat we weer vertrokken na die 4 maanden... Dat kun je vast wel begrijpen.

Nadat we een maandje in ons nieuwe huis woonde kregen we een aanbod om met mijn ouders en broer richting het zuiden te vliegen om wat vitamine D op te doen en bij te komen van alle hectische weken, verbouwen, klussen, werken, verhuizen en natuurlijk ons meisje. Wat heb ik me toen vaak schuldig gevoeld maar ze vond het wel prima bij haar opa en oma. 

Dat aanbod hebben we aangenomen en ontzettend genoten van alles. Het was echt een oplaad week. 

Terug in NL begon het EK, het jaar dat Nederland iedereen verraste.. Het was een leuke maand met veel gezellige momenten met vrienden, borreltjes en hapjes.  Ook vaderdag, B verwend met ontbijt op bed en iets kleins en natuurlijk een knustel van F. Toen ik opstond om alles op te ruimen wees F. naar mijn buik en zei baby! B en ik keken elkaar aan? Waar haalt ze dan nou vandaan? Een week later zei B. weet je zeker dat je niet zwanger bent, ik zie iets aan je lijf. Ik moest die week menstrueren dus ik zei dat het vast wel goed zou komen.. Maar aan het eind van de week nog niks. Mn cyclussen waren wel anders na de zwangerschap dus ik maakte me nog geen zorgen, wel deed ik een test. Negatief. Zie je wel zei ik tegen B. 

Maar een week later menstrueerde ik nog niet.. B. mocht die dag uitslapen en ik ging vroeg met F naar beneden.. Toch maar een testje doen dacht ik.. Dus naar de wc en wachten maar... Echt wachten was het niet want 2 dikke strepen kwamen in beeld. Ik rende naar boven opende de slaapkamerdeur en B. zei.. je bent zwanger he? Ja zei ik huilend! Net nu ik het idee van me had afgezet, volledig onverwachts stonden daar 2 strepen. 

Ik ben er blij mee zei B. het is goed.. 

En ik kon alleen maar zeggen: ik weet niet of ik er blij mee ben.. Het voelt niet goed.. Niet dat het niet goed voelde om zwanger te zijn maar meer omdat ik dacht dat het mis zou gaan, want zeg nou zelf. Door de anticonceptie, drank. Het was al 1 keer goed gegaan, maar wie zegt dat het twee keer goed gaat...