1. Gele rozen voor Roos

De bel gaat, wie kan dat nou zijn op dit tijdstip? Met mijn hoofd verdiept in mijn boek kijk ik lichtelijk verward op de klok. Shit! Het is eigenlijk alweer veels te laat geworden.. Dat stomme boek ook. (Tja het is altijd makkelijker om iemand of iets anders de schuld te geven.) Omdat ik zo gezellig met mezelf in discussie ben over waarom ik eigenlijk nog niet in slaapstand in mijn lekkere bedje ben gekropen vergeet ik bijna de deurbel.

Wanneer ik naar de voordeur loop bekruipt me een naar gevoel. Wie moet mij nou hebben op dit tijdstip. Snel spiek ik nog even om mijn telefoon. Jep.. echt 00.01. Ik tuur door het raampje naast de voordeur. Ik zie niemand. Dat is misschien nog wel vreemder?! Het is nou niet bepaald tijd voor kwa jongens. Met mijn telefoon in mijn hand verman ik mezelf.

Voor de deur op de mat waar ik vrolijke letters welkom op te lezen is ligt een gele roos met een kaartje eraan. Mijn hart klopt ik mijn keel en ik kijk verschrikt om me heen of ik toevallig nog iemand zie lopen. Het is doodstil op straat. Als ik niet zolang met mezelf in discussie was geweest had ik misschien gezien wie hem er neer had gelegd.

Snel pak ik de roos op en sluit als een Ninja de deur weer en draai hem op slot.

Mijn hart klopt bijna mijn borst uit en mijn ogen worden groot. "Ik weet wat jij op je geweten hebt"