En toen was de 4e opname er al

Ja, daar was die al. Veel sneller dan verwacht, daarom was het ook even wat rustiger van mijn kant. 

6 Juni werd Aiden die dag weer verkouden, hij begon vooral s avonds weer flink te hoesten, de droge astma hoest zoals de kinderarts al eens eerder had gezegd. Ik keek naar mijn schoon ouders die waren eten en ik zei nou, ik weet het niet hoor. ik begin maar weer met puffen. Ik bracht Aiden op bed en hij had wat koorts dus een zetpil gegeven en meteen puffen. Rond half 11 werd hij wakker en begon die weer met zijn hoestbuien en daardoor ging hij ook weer slijm overgeven en werd hij benauwd. Meteen weer puffen en de dokterswacht gebeld want ik wist precies hoe laat het was. 

Met Aiden zijn voor geschiedenis mocht hij meteen komen, we werden gezien door een onbekende huisarts op de dokterswacht en die vertelde mij dat ze het allemaal nog niet zo serieus vond, hij was nog niet benauwd genoeg en hij oogde nog redelijk fit. Ik keek haar aan en zei ja maar ik zit met zijn voor geschiedenis en ik weet precies hoe laat het is. 

De huisarts vond het niet nodig en stuurde ons naar huis met een onnodige antibiotica kuur en zei ga maar door met de pufjes, ze zei als het vannacht erger word kom je maar weer terug. Beetje gefrustreerd legde ik haar uit dat ik thuis ook nog twee baby's heb en niet zomaar de deur uit kan. Hier had ze geen boodschap aan.  ( ik baalde omdat ik wel wist dat Aiden alleen nog maar zieker ging worden en met zijn voor geschiedenis zou je verwachten dat ze het wel serieuzer zou nemen )

Weer naar huis gegaan en Aiden maar weer gepuft en op bed gelegd, hij ging slapen tot ongeveer 4u. Toen kreeg hij weer hoestbuien en heb ik hem maar weer gepuft en het rustig afgewacht tot de volgende ochtend. 

Rond 11 u belde ik onze eigen huisarts, Aiden leek die ochtend nog wel redelijk oké maar ging ineens heel hard achteruit. Zijn intrekkingen waren zelfs op zijn rug te zien. Ik schrok hier wel van, de huisarts zei kom maar om 12u. Dus Aiden niet meer gepuft om half 12 zodat de huisarts goed naar zijn longen kon luisteren. 

Aangekomen bij de huisarts voerde hij de controles uit, hij deed zijn saturatie meter om zijn vinger en die gaf al snel 83 aan, ik zei tegen hem: klopt dat ? hij zei: nee denk het niet, toen wisselde hij van vinger en die gaf zelfs 81 aan. De huisarts en ik keken elkaar aan en schrokken allebei. Hij ging snel de dienstdoende kinderarts bellen, de assistente zei is het echt spoed want ze is in gesprek, nou de huisarts zei meteen ik heb hier een kindje met een saturatie van 83 dus ja. Al snel kreeg hij de kinderarts aan de lijn en die zei bel maar de ambulance, hij moest zo snel mogelijk aan het zuurstof en vernevelen. 

Hieronder heb ik een video toegevoegd voor jullie, hiermee hoop ik anderen te kunnen helpen en informeren over wanneer een kindje echt heel benauwd is. Wij schrokken deze keer enorm van de intrekkingen op zijn rug. Je ziet overduidelijk zijn al zijn hulpspieren werken om te kunnen ademen.

Aiden is altijd een energiek ventje, zelfs als die heel ziek is maar nu zat hij als een dood vogeltje bij mij op schoot en had niks meer te vertellen. Hij kreeg meteen zuurstof toegediend en werd meteen verneveld, hier zit een medicijn in waar zijn longen weer van gaan open staan. Tijdens de rit kreeg hij weer wat praatjes maar was overduidelijk niet fit. 

Aangekomen op de spoedeisende hulp kwam een andere bekende kinderarts al binnen, die zei meteen dat ze flink astmatische longen hoorde en dat hij een luchtweg infectie had dus de antibiotica kon wel stoppen. dit had geen zin op een virus. Hij werd opnieuw verneveld en moest opgenomen worden en meteen elk uur verneveld worden. dit is echt heel veel, daar gingen we weer... 

Word vervolgd