Hij komt, hij komt, die lieve goede sint …

Vrijdag was het zover … bij oma en opa kwam de grote kindervriend (wij wonen in een deel van West-Vlaanderen waar Sint Maarten wordt gevierd in plaats van Sinterklaas). Een jaarlijkse traditie die we met de familie vieren en waar de kinderen steevast naar uitkijken.  Behalve … onze Lou. 

Al van vrijdag was hij er over bezig. Hij probeert zich dapper te houden, want hij wil wel dat de Sint komt, uiteraard, want hij brengt cadeautjes mee. Anderzijds voel je aan alles dat hij doodsbang is. Hij wil weten wanneer ze komen, voor of na het eten, met hoeveel pieten ze zullen zijn, of hij iets zal moeten doen, … 

Lieve Lou, dit zou iets mooi moeten zijn, wat voor een beetje kriebels in de buik zorgt, maar waar je later mooie herinneringen aan hebt. Helaas is het voor jou enkel een moment van zeer veel stress. 

Wat zou ik je graag die stress besparen. Maar natuurlijk is je zus wel super enthousiast en kunnen we haar dit moment niet ontnemen. 

We zagen de Sint 3 keer dit weekend en nadat we telkens moesten zoeken naar ‘de beste’ manier om hier samen met Lou mee om te gaan, beseften we maandag dat Lou voor steeds meer dingen een panische angst ontwikkeld en dat we hier toch mee aan de slag zullen moeten gaan. 

Aangezien we zelf niet meer weten hoe, is het tijd om ergens hulp in te schakelen. De wachttijden zijn lang bij kindertherapeuten, dus hulp zal er niet direct komen, maar de eerste stap is wel gezet!