Als angst besmettelijk is …

Een tijdje terug merkten we bij Lou een wrat op zijn voet. Na wat huis, tuin en keukenmiddeltjes -die geen verandering brachten- besloten we de huisarts even telefonisch info te vragen. 

Omdat ze Lou zijn panische angsten kent, besloten we enkel zinksiroop op te starten voorlopig. Zolang hij er weinig tot geen last van heeft, laten we de wratjes maar even waar ze zijn. 

Helaas ontdekten we een paar weken terug ook een wrat op mijn dochter haar voet. Na ook hier beroep te doen op de huis, tuin en keukenmiddelen, was het tijd voor een andere aanpak. Isa doet aan competitieturnen en kreeg dus last/pijn aan de wrat wanneer ze op de balk staat of op haar tenen moet staan. 

Gisteren mochten we bij de huisarts langs. Hoe graag we dit ook rustig willen laten verlopen, ook Isa heeft ondertussen een grote angst voor artsen ontwikkeld. Vorig jaar zag Isa hoe ze met 5 verpleegkundigen Lou vasthielden voor een bloedafname (die dan niet eens lukte). Sinds dan is er ook bij haar iets veranderd. Waar we voorheen met haar bij elke arts konden komen en die alles mochten doen, kruipt ze nu nog liever in mijn jaszak. 

Helaas moet je soms als ouder van je hart een steen maken en gewoon doorzetten, dus dat moest gisteren maar even. Dokter L deed de cryotherapie op de wrat in de hoop dat we er hiermee vanaf zijn. Sorry lieve meid, ik wou dat ik dit kon overnemen van je. Hopelijk sta je binnenkort weer zonder pijntjes oo de turnmat. 

En voor nu, eindeloos knuffelen met mama na zo’n traumatische gebeurtenis doet wonderen. Isa is een zeer veerkrachtig kind, maar soms blijven er toch dingen hangen. 

We zorgen voor Lou en voor Isa, met eindeloos veel liefde, maar wat is groot worden toch pittig!!