Wat is nou echt belangrijk

Hoi,

Daar ben ik weer , het was een tijdje stil maar het was ook bedrijvig druk.

Houd niet in dat ik niks meer schrijf, geschreven heb ik genoeg maar niet om te delen.

De laatste blogs gingen over mijn zwager die tot op de dag van vandaag veel op zijn bordje heeft gekregen.

De tumor in zijn kleine hersenen is verwijderd en vlak daarna ook die in zijn rug en is hij bezig met het herstel hiervan.

Ik heb veel nagedacht hierover en hoe mij dit beïnvloed , wat doet het met me, hoe ga ik hier mee om en hoe verandert dit mijn leven.

Vooral omdat we vandaag te horen kregen dat het weefsel in zijn kleine hersenen weer is terug groeit en hard groeit, en de keuzes die hij voor nu maakt laten de eerste vraagstukken weer bij mij passeren.

Voor diegene die "ziek" is , is het natuurlijk loodzwaar om daar mee om te gaan maar ik krijg soms het idee dat men vergeet dat de mensen daarom heen dat gevecht , al dan niet op een andere manier ook voeren.

Je wil toch het liefst hemel en aarde bewegen om dit te laten stoppen , iemand bij je te houden en ga zo maar door. Je moet met de keuzes omgaan die een ander maakt of beter gezegd accepteren al kleven daar doemscenario s aan vast. Emoties schieten alle kanten op , boos, blij, verdrietig , wanhoop en het best lastig daar voor jezelf een weg in te vinden.

Maargoed met name de hoe verandert dit mijn leven vraag schiet vanavond door mijn hoofd.

Want hoewel de berichten na de operaties enigszins hoopgevend waren , zijn de kaarten nu net even anders geschud.

Hoezo die vraag zou je denken, nou dan ga ik er een spreekwoord bij pakken ; leef vandaag, de morgen is je niet beloofd.

Kort maar krachtig , hij is bezig met zijn eigen proces en herstel maar hij heeft onbewust niet door (of wel ergens) dat hij mij lessen leert.

We zijn allemaal zo druk met de dagelijkse dingen , werk, kinderen, afspraken , financiële zaken en/of nemen dingen maar voor lief aan, denk aan een avondje uit , concert of dagje weg.

Je denkt wel eens , ja dat was een gezellige avond maar we vergeten wel vaak dat dit juist de belangrijkste momenten zijn, de dingen die er ECHT TOE DOEN in het leven , het heel bewust iets beleven.

Je werk? Tsja als jij wegvalt rouwen ze even maar het gaat gewoon door ook zonder jou , en wat voor herinneringen hebben je kinderen van jou wanneer ze 5 dagen tot 18.00 uur op school en bso zitten….wat heb je aan geld als je vanuit de hemel naar beneden kijkt en ga zo maar door.

Tuurlijk moet er gewerkt worden en heb je geld nodig maar daar moet toch een eerlijk balans in te vinden zijn, al wordt natuurlijk momenteel alles duurder.

Het zijn allemaal lessen en vragen die mijn hoofd passeren en mij anders naar het leven doen kijken.

Ik sprak mijn schoonmoeder vanavond , natuurlijk allebei in tranen om het nieuws wat we te horen kregen en sprak haar uit dat ik het liefst nu bij haar had geweest , gewoon samen huilen of lachen om de stress een beetje te verzachten. Helaas kon dit niet omdat er een aantal ziek zijn hier en we ze niet willen aansteken in deze situatie maar bracht me wel op de gedachten dat ik dat vanaf nu af aan wil gaan doen.

Ik wil in het hier en nu herinneringen en bijzondere momenten maken en in de harten leggen van iedereen om me heen die ik lief heb.

En dat hoeft echt niet groots , dan kan ook onder het drinken van een bak koffie of samen aan de eettafel….vul het in zoals goed voelt

Ik ga dan ook radicale beslissingen maken , verandering aanbrengen in mijn leven en doen wat mijn hart mij nu verteld , het is gewoon zo duidelijk.

Ondertussen support ik mijn zwager , schoonfamilie en ben ik nog steeds rete trots op ze en hoe ze hier mee om gaan.

Voor nu even op afstand door ziekte en de aankomende operatie , ja ook ik moet nog even gefixt worden, althans mn oor maar daarna , daarna ga ik momenten maken om te koesteren.

Wordt vervolgd …..

Liefs van mij