Toch zwanger direct na een miskraam !?!?

Hi! Dit ben ik, Angela , 25 jaar 

en Zoals hierboven al te lezen.

Ga ik  je meenemen in mijn rollercoaster,

15 juni 2017 daar was hij dan,  die (vond ik zelf,viel wel mee) dikke vette rode streep naast die andere rode streep op een wit strookje papier, dat al ongeveer een jaar een rode ( haha,goeie ) draad in mijn leven is. 100 tranen en 6 rode strepen later, hysterisch vriendlief op zijn werk gebeld,

nu is het handig om te weten, mijn vriend, is nuchter. heel nuchter , dat wilt zeggen dat hij iets wat minder emotioneel is ingesteld als mij, waarschijnlijk jou, en vergeleken met mij plus zwangerschaps hormonen woonde ik samen met een houtenplaat (je weet wel zo eentje die je voor je gezicht kan houden) maaar we houden van hem !

Maar die positieve test dus.
dit was raar, want hier waren we al een jaar mee bezig, en toen was het zover,en toen.... niks. je kan helemaal niks.
er valt nog weinig te regelen en weinig aan te doen. ik belde na 1 week mijn huisarts en kreeg een verwijzing naar de gynaecoloog en maakte hier een afspraak, toen ik 6,5 week zwanger was mochten wij voor onze eerste echo.
Hier werden wij direct al terug gezet naar 5 weken en er werd gezegd dat dit niet perse slecht nieuws was maar wellicht een late eisprong, 1 week later op een maandag mochten wij terug komen voor een 2e echo, en wij gingen verder met onze week.
enthousiast als ik was had ik me inmiddels ingeschreven voor elk mogelijke zwangerschaps- /baby box, deed ik mee aan moedersvoormoeders en was zelfs het eerste rompertje ( cadeautje van mijn allerliefste houtenplaat) een feit.
voor Vaderdag gaf ik mijn vriend het boek "help ik heb mijn vrouw zwanger gemaakt" en deze werd fanatiek gelezen

en toen was het vrijdag 7 juli , ik kreeg wat krampen en begon licht te bloeden, in eerste instantie geen paniek  het kon een adertje zijn of een irritatie en kon vanzelf minder worden. (thnx beste vriend/vijand google !) 
Maar het werd niet minder, sterker nog het werd erger.  het werd zaterdag en ik heb de hele dag als een dood musje op de bank gelegen, alle honden verzamelde zich rond mijn buik, en zelf een vlindertje buiten vond het op mijn buik goed vertoeffen. 
inmiddels wist mijn lijf prima wat er gebeurde maar mijn hersenen wilde dit niet , het was een soort oerinstinct wat overnam, dit zal voor elke vrouw anders zijn maar ik wist precies wat  ik wanneer moest doen en wanneer het tijd was om naar het toilet te lopen.
en toen gebeurde het, ik ben mijn wondertje verloren, het was echt een nachtmerrie, 
en wat was ik blij met mijn nuchtere partner toen ik daar schreeuwend en jankend stond, was hij daar om mij rustig te maken en mij duidelijk te maken dat ik een keus moest maken over wat ik met het vruchtje wilde doen.
Hier heb je namelijk maar 1 kans voor, wij hebben samen besloten om het door te spoelen en het niet te begraven, ook dit is natuurlijk voor elke ouder (ja dat ben je) anders
Zo'n keuze is lastig er zijn geen protocollen voor. Als een dierbare die er al een tijdje is overlijd, zijn hier gangbare "regels"voor. 
Je weet ongeveer wat je te wachten staat en wat er van jou verwacht woord. 
op een miskraam zit toch een klein taboe en de echte handvatten die zijn er niet, wij met z'n tweeën rouwen om iets wat er nog niet  echt geweest is en andere hebben dit prachtige wonder nooit mogen kennen 

Die maandag erop, had ik een afspraak staan voor een echo, vriendlief heeft het ziekenhuis voor mij gebeld, uitgelegd wat de situatie was en gevraag wat wij het beste konden doen, de echo-scopiste wilde ons toch ontvangen en heeft gekeken of ik helemaal "leeg" was. dit was het geval "gelukkig".
Zij vertelde ons dat een miskraam vaker voorkomt in dit stadium dat dan je wellicht zou denken, en dat ze ons heel graag volgende keer beter nieuws wilde geven.

nu vertelde ik  je net dat ik me dus dol enthausiast voor van alles had aangemeld. SLECHT PLAN !!!!!!!
de komende weken ontving ik dus elke dag wel wat reclame van baby spul hier en daar, updatesover mijn verloren kindje, en werd ik zelfs af en toe gebeld met de felicitaties en of ik gebruik wilde maken van een leuke babybox actie.
moeders voor moeders kon ik mij online voor afmelden dus dat gesprek hoefde ik gelukkig niet aan te gaan,  wilde het niet dat ik vergat de flessen de laatste dag buiten te zetten en er aangebeld werd, goedemorgen.. eh succes met

Alles... Dankje he ! Awkward (Mijn eigen schuld) 

ik kreeg een persoonlijk mailtje van mijn informatrische over hoe erg ze het voor ons vond en een bedankje voor mijn deelname. en dit was het dan. nu heb ik op een lege kamer in mijn huis een tasje staan met positieve testen, een rompertje, een badcapje, en wat losse verwijs brieven van het ziekenhuis ( ik dacht, leuk voor later). en wat doe je daar nou mee. ook hiervoor geld, geen vuist regels. dus doe wat "goed voelt". niks voelt goed. dus dat is precies wat we gedaan hebben. niks, het ligt er nog keurig in een tasje

we spoelen even een aantal weken vooruit, ik heb me met man en macht voor alle nieuwsbrieven proberen af te melden,
spoiler alert: die kan ik nu allemaal berichten : SORRY NEEM ME TERUG 

ik deed 8 augustus een  test en deze was negatief, ergens goed nieuws, alle HCG uit mijn lichaam en we kunnen er weer tegenaan,

Maaaaaar toen 23 augustus. mijn moeder vroeg mij al 3 keer deze week ( mama instinct) of ik al weer is een test had gedaan, ik had ze wel alweer besteld , voor de zekerheid, een stuk of 7, en ze keken mij al een paar dagen aan vanaf mijn kastje op de badkamer, en ik dacht ach waarom ook niet. ik verwachte er niet zo veel van vorige keer heeft het ook een jaar geduurd voordat het raak was, en ik had mijn eerste menstruatie nog niet eens gehad 

maar daar was hij weer HET rode streepje, dit keer dikker en donkerder dan de vorige ( hoeft niet perse iets te zeggen, maar toch!) hup nog een test, en weer 2 keer rood !. vriendlief gebeld, en naar de drogisterij een test halen die je OOK verteld hoeveel weken ( ja ja ja we kennen allemaal de reclame).
één dag gewacht en toen 24 augustus daar stond het onmiskenbaar ZWANGER 2-3 weken , deze test telt vanaf de dag dat je bevrucht bent, officieel zou ik dan dus 4-5 weken zwanger zijn. en toen..weer helemaal niks! alle nieuwsbrieven kon ik zo weer naar boven toveren . Afmelden voor de zwangerschapsboxen was ik nog niet aan toegekomen.

voor nu zitten we weer op het wachtbankje, 

ik heb nog niemand iets verteld over mijn nieuwe zwangerschap, dit is een keuze die ik en mijn vriend samen hebben gemaakt. 

dus voor jullie, een primeurtje ! 

 voor mij.. een uitlaat klep !