Toch een klein zorgenkindje

Donderdag 29 juni hebben wij de termijnecho gehad. Onderweg daarnatoe was alles goed en waren we heel relaxed omdat we wisten wat er ging komen. Althans dat dachten we. Bij de eerste waren we heel gespannen en waren we aan het kibbelen in de auto, nu helemaal niet. Onze zoon werd van boven naar beneden nagekeken en alles zag er goed uit, behalve het beeld dat ze kregen van zijn gezicht...

Ze zagen dat er een snee in zijn lip zat. Een hazenlip, ze konden niet zeggen of het enkel- of dubbelzijdig was omdat hij met zijn hoofd naar beneden lag en zijn handen ervoor had. Gezien het tijdstip van de echo was er geen gynaecoloog meer aanwezig dus moesten we de dag erop terug komen. 

Vrijdag 30 juni weer een echo om te kijken of de hazenlip enkel- of dubbelzijdig is. Daaruit blijkt dus dat het dubbelzijdig is. De echoscopist gaat een afspraak maken voor ons in Nijmegen bij het Radboud, want dan hebben we een keuze (vruchtwaterpunctie) als we die willen.

Wij zitten ondertussen bij de gynaecoloog waar we te horen krijgen dat het een dubbelzijdige hazenlip is en welke opties we hebben nu we een afspraak hebben in Nijmegen. Deze afspraak is gepland voor maandag 3 juli met een second opion om te kijken of ze het allemaal wel goed gezien hebben en aansluitend kunnen we dan kiezen voor een vruchtwaterpunctie. 

Het weekend is echt een hel. Je zorgeloze zwangerschap verandert in een keer. Je kunt bijvoorbeeld geen borstvoeding geven. Kiezen we wel of niet voor de punctie? Heb ik iets verkeerds gedaan? Vanalles gaat er door je heen...

Dit is ook de eerste keer dat onze dochter gaat logeren. Dus de nacht van zondag op maandag bijna niet geslapen vanwege de spanningen voor het Radboud en de eerste keer in huis slapen zonder baby. 

Maandag 3 juli zitten wij om half 7 's ochtends al in de auto richting Nijmegen. Wij wonen in Tilburg dus rekening houdend met eventuele files. Aangekomen in het Radboud ons aangemeld en dan richting de poli. Dan word je naar binnen geroepen voor de echo. Voor de 3de keer de 20 weken echo. Daar komt hetzelfde uit: dubbelzijdige hazenlip. Dan weer wachten op de gynaecoloog. Daar krijgen we het gesprek over de hazenlip, nipt test die we gedaan hebben (waar niks uit gekomen is) en de vruchtwaterpunctie. Gezien de echo's en mogelijkheden kiezen wij ervoor om na het gesprek naar huis te gaan zonder punctie te doen, want alles ziet er verder goed uit op de echo's. 

Dan ga je terug naar huis en ga je het aan je familie uitleggen en vertellen wat er aan de hand is. Je krijgt verschillende reacties: sommige weten niet hoe ze moeten reageren dus doen dat niet, andere steunen je en luisteren naar je verhaal, andere zeggen ze kunnen het tegenwoordig zo mooi maken. Iedereen bedoelt het goed, maar weten niet dat het een traject is van ongeveer 18 jaar waar uiteraard jaren bij zitten dat je niet naar het ziekenhuis hoeft, maar toch.

In de loop naar de bevalling krijg je meerdere echo's om alles goed in de gaten te houden. Een gesprek met de plastische chirurg en met de verpleging die vertellen dan ook dat een dubbelzijdige hazenlip altijd doorloopt in het gehemelte. 

Voor mij wordt het richting de bevalling steeds zwaarder omdat het maar in mijn hoofd blijft malen en niet van me af kan zetten, bang hoe mensen straks gaan reageren en hoe ik daar op zal reageren. 

Sorry voor het lange verhaal maar het begint langzaam op te breken emotioneel gezien. Ik weet dat er uiteraard veel ergere dingen zijn, maar hoop dat mijn verhaal positief benaderd wordt.

 

*Dit is mijn eerste blog. Sorry voor eventuele typefouten of incorrecte zinsopbouw ik heb zelf namelijk dyslexie.