4 jaar geleden
The first weeks
Een nieuwe poging na onze miskramen.
In mijn vorige blog vertelde ik over onze miskramen. Je leest de blog HIER.
Ondertussen was ik dus 3 keer in 1 ronde zwanger (Zoë's zwangerschap meegerekend) en daarom besloten we om een maandje rust te houden. Voor mensen die maanden bezig zijn voor een kindje is dit misschien de grootste onzin maar omdat we bijna zeker wisten dat het snel weer zou lukken, namen we rust. Mocht het namelijk weer in 1 keer lukken, dan zou het kindje dezelfde uitgerekende datum als onze oudste hebben. En twee kindjes die op dezelfde dag of in dezelfde week jarig zouden zijn, heeft gewoon niet onze voorkeur.
Na een maandje rust gingen we er weer voor. Bij de vorige twee zwangerschappen had ik al heel snel een positieve test (een test die meet vanaf 10HcG), en toen ik deze keer testte op 7DPO, was ik lichtelijk teleurgesteld dat hij negatief was. Balen. Maarja, wat dachten we ook, opnieuw in 1 ronde zwanger? Zo vruchtbaar is toch niemand?
En toch bleef het gevoel hangen dat ik zwanger was. Mijn beste vriendin stuurde me een berichtje: Deb, je wordt over 7 dagen pas ongesteld. Probeer het later nog een keer... En gelijk had ze. Hoe groot is de kans nou eigenlijk dat je zó vroeg positief test? Dat het me hiervoor 2 keer lukte was eerder een uitzondering. Mijn beste vriendin is zelf in verwachting en legde me uit dat een innesteling nog kan op 9DPO (Days past ovulation) dus het kon nog alle kanten op. Zelf testte ze ook 'pas' postief op 9DPO (met een 10HcG test) Dus we hielden een klein beetje hoop. Als ik 10 dagen na ovulatie geen resultaat zou hebben op mijn test, dan wisten we dat ik niet zwanger was. Een innesteling was na dit termijn niet meer mogelijk. En ja, ik had ook gewoon kunnen wachten tot mijn NOD. Maar ik heb geen geduld.
10 Days past ovulation. Ik neem een spraakbericht op voor mijn beste vriendin terwijl ik de test doe. Roy weet van niets. HOLY SHIT JENN, IK ZIE EEN STREEPJE!!!!!!!!!! WAT IS DIT?!
Compleet in shock. 4 keer in 1 ronde zwanger? Wat gebeurd hier? Ik zeg nog in mijn spraakbericht dat ik het Roy morgen vertel als ik in de ochtend een nieuwe test heb gedaan. Maar zodra ik hem zie kan ik het al niet meer voor me houden. "Zie jij ook dat lichte gloedje bij de plek waar een streepje hoort te staan?" Even is het stil..."Ja ik zie het ook!" hij grijnst van oor tot oor. De dagen die volgen zijn slopend. We leven ontzettend naar de eerste echo. Met 6 weken heb ik een eerste echo. Het hartje klopt. Wat...een...opluchting.
Eindelijk krijgen we vertrouwen in de zwangerschap. Deze keer moet het goed gaan!
De weken vliegen voorbij. Ik voel me misselijk maar het overgeven blijft uit. Mijn buik groeit als kool en met 8 weken voel ik een plopje. Huh? Voel ik dat nou goed? Ja, ik weet het zeker. Dit is hetzelfde gevoel als wat ik bij Zoë had rond de 12 weken. Kan dat al zo vroeg? Nee dit zijn niet mijn darmen.... Als ik bij de verloskundige kom de week erop kijkt ze me ongelovig aan. "Het zijn vast je darmen." Ik blijf bij mijn standpunt. Ik voel elke dag wel een keer een plopje. Dit is de baby. Als ze met 10 weken de termijnecho doet, en wij een mega bewegend kindje zien, weet ik voldoende. That's our baby.
De dag na de termijnecho komt het nieuws naar buiten dat pretecho's niet meer mogen worden uitgevoerd in verband met COVID-19. Súper zuur. We willen namelijk dolgraag weten of we een zoon of dochter krijgen. Mijn zwangerschap lijkt ontzettend op mijn eerste. Zou dat een voorteken zijn? We gaan het helaas voorlopig nog niet weten.
Na 10 weken begint de vermoeidheid en misselijkheid af te nemen. Ik eet weer wat meer en slaap tussen de middag niet binnen 1 minuut zodra Zoë ook op bed ligt. Ik vind zwanger zijn geweldig. Ik voel me op en top vrouw. Dat mijn gezicht, rug en borst vol puistjes zitten, neem ik voor lief. Ik vind het een prachtig gevoel.
Net voordat ik het eerste trimester afsluit gebeurd er nog iets bijzonders. De baby schopt. Met 12 weken voel ik het eerste trapje. Wauw. Wat heb ik dit gevoel gemist. Groei maar fijn baby "Frankie".
Liefs,
Meer lezen? Ik schreef een blog over onze twijfels om kraamzorg te nemen. Die vind je HIER.
