4 jaar geleden
Peuterdans
Peuterdans het klinkt zo leuk. tja dat zou het ook moeten zijn toch?
Omdat er hier weinig in de omgeving voor kleine kinderen te doen is vond ik dit dus een zeer leuk idee. Het begon er helaas al mee dat Bram niet echt door de juf betrokken werd. Hij moest achter alle anderen kindjes gaan zitten. Nadat ze alle namen had opgenoemd begon ze met haar les. Ze begon met de kindjes die duidelijk al een langere tijd lessen volgde te dansen. En daar stond Bram daar, niet wetende wat nu de bedoeling was. Hij trok mij mee en ik probeerde hem mee te laten doen. De juf liet het allemaal maar gebeuren en bedacht niet dat het misschien handig was om Bram even bij zijn hand te pakken en meer erbij te betrekken. Na 5 min kwam Bram toch redelijk wat los. En stapte wij steeds wat verder de kleedkamer in. Na 4 min begon hij toch te huilen omdat mama en papa ineens weg waren. We liepen terug en troostte hem. Toen ik met hem terug wilde lopen werden we tegen gehouden door mevrouw de eigenaresse. Of we wilden vertrekken. Ze hadden eindelijk een keer een klas waarin de kindjes niet huilde en hadden al vele afmeldingen gehad. Of we anders over 5/6 weken terug wilde komen voor peuterdans samen met ouders. We hebben mevrouw maar vriendelijk bedankt en een huilende Bram mee genomen. Hij wilde dansen en heeft dat meermaals gezegd.
Gelukkig heeft deze mama zich wat verdiept in activiteiten voor kleine kinderen. Dus gezien dorp A duidelijk geen optie was zijn wij door gereden naar dorp B. Jeetje wat een wereld van verschil zeg! Eigenaresse geeft daar zelf de lessen en ging zo leuk met Bram om! Volgende week start hij dus lekker daar.
Maar hoe is het toch mogelijk dat bepaalde mensen duidelijk niet met kinderen tussen de 2 en 3 jaar kunnen omgaan? Het is in mijn ogen vrij logisch dat een kind in een nieuwe omgeving even moet wennen en dus best wel eens even een traantje zal laten. Wat inleving zou mij dan zeer op zijn plaats lijken. Kinderen zijn geen gestroomlijnde voorgeprogrammeerde robotjes. Ze hebben ook gevoelens en emoties. Laat die toch eens toe!
En beste onaardige eigenaresse van de dansschool die ik hier niet bij naam zal noemen. Ik hoop dat je beseft dat je een kindje zeer onzeker hebt gemaakt. Als een kindje weggestuurd word omdat JIJ niet tegen een beetje gehuil kan en daarna sorry mama zegt en denkt dat het allemaal aan hem ligt. Ik heb mijn zoon een hele dikke knuffel moeten geven en moeten zeggen dat het aan die gemene mevrouw lag. Dat is wat jij bij een kind van bijna 3 los weekt. Een kind van bijna 3 die vele malen meer gevoel heeft dan jij op dat moment had.
Fryslangirl
Wij hebben zoiets meegemaakt met een kinderdagverblijf op kleine schaal. Onze zoon heeft temperament, en aangezien hij nieuw was hij haar aan het uit proberen. Hij kwam van een gastouder maar omdar hij een broertje had gekregen, pasten ze er samen niet bij helaas. Na 4 weken kregen wij te horen dat hij niet in de groep paste en dat ze ons wegstuurde omdat ze aan haar groep moest denken😅. Ik weet, onze zoon is niet heel makkelijk, maar als leidster van zoiets, moet je daar toch mee om kunnen gaan. (Er was ook een 2de (inval) lekdster die het echt belachelijk vond). We zijn naar een groter dagverblijf gegaan, waar hij vanaf dag 1 op zijn plek zat. Bij de peuter bleek hij een voorbeeld kind en sinds ie op de basisschool zit zingt ie weer heel de dag. Ons kind had dus uitdaging nodig en is wel druk, maar mankeert verder niks😅😗. Ik heb er heel lang last van gehad, me afgevraagd of er echt niet wat hem aan de hand was. Terwijl het dus waarschijnlijk niet de juiste leidster op de juiste plek was. Fijn om te lezen dat het ook op andere plekken voorkomt. Twijfel please niet aan jezelf!! Fijn dat hij t nu naar zn zin heeft!!
Mijnfam
Tjee dat begint al op tijd helaas komt dit vaker voor ook als ze ouder worden mijn dochter is bijna 16 en kreeg gewoon te horen dat ze wel beter kon met het betreffende vak , hoezo beter al bijna 4 jaar er moeite mee hebben mede door het begrijpend lezen en dan zo.n opmerking erbij zetten je duwt het kind gewoon in een hoekje en ze krijgen nog meer vaalangst . Ik vraag mij af zijn de leerkrachten ( sport of school) wel capabele genoeg om les te geven aan je zoon of dochter ? Fijn voor je zoon dat hij nu leuk kan en mag dansen hopelijk op nog vele jaren en heel veel zelfvertrouwen.
Sjantje
M’n moederhart doet pijn als ik dit lees.. wat een %#* Ben blij voor Bram dat hij nu lekker kan dansen!
Blessedwith4
Oh wauw wat een ongelooflijk slechte onprofessionele reactie vd eerste dansjuf/eigenaresse. Ik ben zelf ook peuterdansjuf en moeder van 4 kinderen. Elk kind is anders dat is al zelfs zo bij mijn eigen kinderen. De een heeft wat meer tijd nodig om te wennen aan een vreemde omgeving, nieuwe kindjes en een juf. De ander huppelt gelijk mee. Al moet een kind een heel jaar wennen met ouders dan is dat maar zo en moet je het kind de tijd geven om te wennen. Als peuterdansjuf moet je dat weten en je ziet dat gauw genoeg of een kind de ouder echt nodig heeft. Andersom komt natuurlijk ook voor dat de ouders het kind niet kunnen loslaten maar als juf moet je ook daarmee om kunnen gaan. Gelukkig heb je voor je zoontje toch nog een leuke peuterdansles gevonden.