Mono mono tweeling (deel 3)

Hopelijk is alles goed met de kindjes. Ik merk dat ik onzeker ben, wat als 1 van de kindjes geen kloppend hartje meer heeft. Of wat als het met beide kindjes niet goed gaat. Het is en blijft een risicovolle zwangerschap. Dat hebben ze ons op het hart gedrukt. Er is zelfs gevraagd of we de zwangerschap niet gewoon af willen breken. 

6 september:

Vandaag voel ik me iets minder ziek, die dagen zou ik moeten koesteren, maar ik merk dat dat niet lukt. Het ziek zijn bevestigd de zwangerschap. Bij Nova ben ik nooit zo onzeker geweest. Komt het omdat ik nu weet wat ik te verliezen heb? Of is het de onzekerheid van afgelopen weken die erin hakt.  

Mijn moeder komt naar ons huis toe om op Nova te passen. Ik maak me klaar om te gaan en geef haar nog een dikke kus. Tot straks meisje! Ik stap samen met mijn partner in de auto en we rijden richting het ziekenhuis. Vandaag ben ik 10+4 weken, krijgen we de termijn echo en uitleg over de NIPT test. Deze willen we wel gaan doen omdat afwijkingen vaker voor komen bij eeneiige tweelingen. 

Aangekomen in het ziekenhuis worden we naar binnen geroepen en vraagt ze hoe het met me gaat. Ik vertel dat ik nog steeds ziek ben en dat ik hoop dat het minder wordt. Mijn partner zegt dat hij het lastig vind om mij zo ziek te zien en dat hij zich erg machteloos voelt. Kon hij maar een gedeelte van mij over nemen. Het doet me goed dat hij dat zegt. Ik laat weten dat ik zenuwachtig ben en dat ik benieuwd ben hoe het gaat met de kindjes. Ze lacht en zegt dat we dan maar eens snel gaan kijken.

Ik ga liggen en zie gelukkig gelijk de hartjes kloppen. Ze controleert de kindjes beide en zoekt weer naar een vliesje, helaas zien we die nog steeds niet. Ze legt ons uit dat het vliesje er wel kan zijn, maar het nog niet goed zichbaar is. 30 maart 2023 is onze uitgerekende datum. Omdat het een eeneiige tweeling is krijgen we voor de 13 weken echo een GUO. Deze zal iets later ingepland worden zodat ze de kindjes makkekijker kunnen bekijken. We krijgen nog uitleg over de NIPT test en we kunnen daarna naar huis. 

28 september:

We hebben de uitslag van de NIPT test binnen gehad en die was gelukkig goed! Ik merk dat ondanks dat ik nog steeds ziek ben, wel zin heb in de echo. Ik ben vandaag 13+6 weken. Per kindje zal de echo ongeveer 45 minuten duren. Intotaal duurt de GUO dus ongeveer 1,5 uur. Gaan we vandaag dan toch een vliesje zien? 

Ik kan je vertellen dat de GUO de eerste leuke echo is. Zonder enge medische termen, zonder zorgen. Gewoon een enthousiaste echoscopiste die plezier had in haar baan! Beide baby's worden samen met een stagiair van top tot teen nagekeken. Ze legt ondertussen uit wat ze ziet. Aangekomen bij de beentjes denk ik dat het jongens zijn. Dus ik zeg, het zijn wel overduidelijk jongens he! Ze legt uit dat ze daar op dit termijn nog niks over mag zeggen. Het is even stil en dan zegt ze lachend, maar als dit over een paar weken meisjes zijn dan moet ik denk ik een andere baan gaan zoeken. De rest van de echo ben ik niet meer bezig met met me zorgen maken, ik droom een beetje weg dat Nova grote zus gaat worden van 2 kleine broertjes! Begint het vertrouwen nu te groeien? Dat dit misschien toch allemaal goed gaat komen? Of juich ik te vroeg? 

Ze ziet dat ik afdwaal en zegt ineens heel rustig, kijk daar is het tussenschotje. Ik word wakker uit mijn droom en kijk haar geschrokken aan! Echt? Zit er een vliesje tussen? Haar gezicht veranderd en ze leest nu dat het om een mcma tweeling zou gaan. Ik zie haar zoeken en ze is er van overtuigd het gezien te hebben. Na lang zoeken komen we er achter dat het niet een tussen vliesje is maar dat het de vlieszak is waar ze samen in zitten. Helaas, maar toch krijg ik een fijn gevoel bij deze kindjes. Mijn kleine jongentjes. Ze feliciteert ons met de zwangerschap! Dit is de eerste felicitatie die we krijgen in het ziekenhuis.