Mijn zwangerschap in het kort (Deel 2)

In mijn vorige blog vertelde ik over mijn zwangerschap van week 1 tot en met week 20. In deze nieuwe blog vertel ik over mijn zwangerschap van week 20 tot de dag voor de bevalling..

Na de afspraak van de 20 weken echo (18 weken en 3 dagen zwanger) had ik 2 week later weer een afspraak bij mijn eigen verloskundige. Die keer geen echo gehad, omdat er steeds minder zichtbaar zou zijn. Om de keer krijgen we vanaf nu een echo. Alle checks waren goed, mn bloeddruk was perfect ik was (weer) iets afgevallen, maar zolang de baby goed groeide was dit geen probleem.

23 augustus (23 weken en 3 dagen zwanger) hadden we weer een afspraak. dit keer wel een echo. Ze werd op 629 gram geschat. We waren apetrots natuurlijk. Ook hadden we het erover dat ik een suikertest moest doen. Diabetes type 2 komt veel voor in de familie, en mijn bmi was te hoog, daardoor behoorde ik tot de risico categorie. Omdat ik er een slecht gevoel bij had, heb ik die dag erna meteen gebeld om de week er op een afspraak te maken bij het ziekenhuis. Ik kon die dinsdag terecht bij het ziekenhuis. Mijn nuchtere waarde was 5,7. Dit was al iets aan de hoge kant als je nuchter bent. Na het innemen van het drankje moest ik 2 uur wachten.. Ik zat in de wachtkamer die 2 uur duren dan lang.. Het enigste dat ik mocht was naar de wc lopen en op de stoel zitten lezen of met mn mobiel spelletjes doen/ facebook etc.  Na twee uur is er weer bloed afgenomen en ben ik naar huis gegaan. 

Die zelfde avond werd ik door mijn verloskundige gebeld dat de uitslag al binnen was, en ik dus inderdaad zwangerschapsdiabetes had. Je suiker zou 7,8< moeten zijn en hij was bij mij 11,7. Behoorlijk wat hoger, en er was dus geen twijfel mogelijk. 

Vanaf die dag stond ik dus niet meer onder controle bij de verloskundige, maar moest ik naar tweedelijns zorg bij de gynaecoloog en klinisch verloskundige in het ziekenhuis. Ik baalde natuurlijk ontzettend. De verloskundigen van de praktijk waar ik zat waren ontzettend lief, zorgzaam en stonden altijd voor je klaar. 

De week erop ( week 26 van mijn zwangerschap ) kon ik op maandag gelijk terecht bij de gynaecoloog voor een intake. Toen is er gekeken naar de groei van ons kleine meisje, alles zag er goed uit. Mijn gewicht was goed, bloeddruk was goed en zij groeide precies volgens de richtlijnen. Dezelfde week ben ik bij de diabetesverpleegkundige geweest om prikmateriaal op te halen en heb ik geleerd hoe ik mezelf moest prikken. Ik moest vanaf die dag 4x per dag prikken, nuchter en een uur na elke maaltijd. De eerste dag ging goed, die vrijdag mailde ik de uitslagen door, ze waren toen al behoorlijk wat hoger, en dus belde de diabetesverpleegkundige mij en besloten we dat ik toch beter insuline kon gaan spuiten, en mocht meteen langskomen zodat ze me kun leren spuiten met insuline (novarapid).En vanaf zaterdag spoot ik elke ochtend insuline voor het ontbijt. beginnend met 2 eenheden per keer en indien nodig na de maaltijd 1/2 eenheden extra. Ik moest vaak bij spuiten en elke dag werd de dosis hoger.. Omdat ik insuline spoot zou ik met 38 weken worden ingeleid (22 november). Er ging dus 2 weken van mijn uitgerekende datum af. En dit was best apart te weten dat ze er rond die datum al zal zijn!

Elke week had ik minstens 1 afspraak in het ziekenhuis, bij de gynaecoloog, diabetesverpleegkundige of internist. Voor de internist moest ik een paar dagen van te voren bloedprikken. Er werd dan bekeken wat mijn suikerwaardes waren van een maand lang. Hierin konden we zien dat het echt zwangerschapssuiker is, en ik dus niet al langer met diabetes rond loop.

De weken er na gingen goed.. Ik ging elke week naar de afspraken in het ziekenhuis en de weken gingen (langzaam) voorbij. 

week 35.. Op donderdag 29-10) had ik een afspraak bij de gynaecoloog. Als eerst werd mijn bloeddruk gemeten. Deze was aan de hoge kant. Met de baby was alles oké, maar zodra ik klachten als hoofdpijn/duizeligheid of andere klachten kreeg waar door ik me zorgen maakte moest ik meteen bellen. Die nacht kreeg ik hoofdpijn, maar ik was ook erg moe, en kon maar slecht in slaap komen. Ik dacht us dat het daar van zou komen en nam een paracetamol en ik ben in bed gebleven. 'S avonds had ik nog steeds hoofdpijn, en heb ik op aandringen van mijn vriend toch maar naar de kraamafdeling van het ziekenhuis gebeld. Ik moest meteen komen, en wat urine opvangen en ook meenemen. 

Om 18:00 (30-10) kwamen we in het ziekenhuis, ze hebben me toen aan de CTG gelegd, en ik vertelde opnieuw wat er aan de hand was. Mijn bloeddruk werd gemeten en deze was wederom te hoog. In mijn urine zat eiwit en daarom werd de dienstdoende gynaecoloog gebeld, en deze besloot dat ik zou worden opgenomen. Ze hebben toen bloed afgenomen (toxlab), en ik ging 24 uur urine verzamelen, van 18:15 tot 18:15. En ik moest dus sowieso 2 nachten blijven. Ze gaven me labetalol om mn bloeddruk omlaag te krijgen. ze begonnen met 2 pilletjes, maar op zondag (1-11) was mijn bloeddruk nog steeds niet lager geworden en werd dit verhoogd naar 3, en moest ik nog een nacht blijven om te kijken of het dan wel goed zal gaan.

Week 36. Op maandag (2-11) werd er opnieuw bloed afgenomen, als de uitslagen niet verslechterd waren, en mijn bloeddruk was stabiel mocht ik naar huis. Met de baby ging alles goed. Ik had elke ochtend een CTG, ik lag er wel steeds lang aan want mevrouw die sliep steeds zo lang, waardoor ze niet bewoog en ze dus geen pieken zagen.  YES! Ik mocht gewoon naar huis! De uitslagen waren niet verslechterd, en ik kreeg er geen andere klachten bij. Alleen de hoofdpijn bleef. 

Ik moest die woensdag (4-11) weerkomen voor een CTG, bloedprikken en daarna naar de gynaecoloog.

De CTG zag er weer goed uit. daarna bij de gynaecoloog werd mijn urine weer gecontroleerd, ik had 3 plusjes eiwit, en mocht dus gelijk weer naar boven en werd dus opnieuw opgenomen op de kraamafdeling.  Weer 24 uur urine verzamelen, ik kreeg een infuus met vocht omdat ik niet genoeg vocht binnenkreeg (dit konden ze zien aan mijn urine) en omdat ze meteen moesten kunnen ingrijpen mocht er iets misgaan. Door het eiwit zag het er echt slecht uit.. mijn lichaam was zich aan het vergiftigen.. Na 2 nachten mocht ik weer naar huis. Ik had inderdaad redelijk wat eiwit in mijn urine, maar dit werd niet meer, en was nog niet zo veel dat er in moest worden gegrepen. Bloeduitslagen waren ook niet verslechterd en de baby die was nog steeds beter af in mijn buik dan in de wieg. 

week 37

Op maandag 9-11 kwam ik weer bij de gynaecoloog en werd er gekeken naar de groei van de baby, en hoeveelheid vruchtwater. De groei was wat achtergebleven. met 36 weken en 1 dag werd ze geschat op een gewicht van ongeveer 2400 gram, en dit was wel wat klein. Mijn bloeddruk was nog steeds aan de hoge kant, maar niet hoger dan toen ik de vrijdag ervoor naar huis mocht, en was dus 'prima'. 

Op 12-11 moest ik weer komen voor CTG en bloeddruk. De CTG zag er goed uit. Mijn bloeddruk was 178/110. En ze kon me niet naar huis laten gaan. Vanaf hier begint mijn bevallingverhaal.. Deze zal ik een aparte blog worden geplaatst, omdat dit ook al een erg lang verhaal is geworden.

Bedankt voor het lezen, als je vragen hebt stel ze gerust!

Liefs,

Cynthia xx