mijn dochter Charelthy

Nooit gedacht meer moeder te worden, nadat ze in het ziekenhuis zeiden dat het onmogelijk was omdat ik geen eisprong had. Zo uit het niets bleef het uit en na 3 jaar proberen kwam het als een bom binnen dat het al die tijd voor niets was geweest. Uiteindelijk na een antibiotica kuur bleek er niks aan de hand te zijn en raakte ik zwanger..

Totaal in shock was ik toen de test positief was.. hoe dan ?! Na 3,5 jaar ?! Onwerkelijk.. 

38 weken lang was het onwerkelijk ik kon het noet geloven, ik zag Mn buik groeien, de echo’s logen er niet om.. ik was zwanger.. 

Na 38 weken werd ik ingeleid ivm zwangerschapscholostase , daar was je.. vol ongeloof..

Het heeft 6 maanden geduurd voordat ik besefte dat het echt mijn kind was .. het drong eindelijke tot me door dat ze van mij was en ze nooit meer van me zijde zou wijken.. dat ik haar voor altijd om me heen zou hebben..

Tot 1 jaar geleden.. het ging niet meer en ik besloot te scheiden.. toen begon de hel .. die co-ouderschap genoemd word... 

Je wilt niks van je kind missen.. en zeker niet de helft van haar tijd..