Lieve Ingeborg

Lieve Ingeborg,

Ik schrijf je deze brief, omdat ik je wil laten weten dat er iemand is die je ziet en je begrijpt. Die gene ben jezelf. Dit klinkt raar, maar het is genoeg.

Je hoopt nu dat er andere mensen komen die je zullen begrijpen, maar als je ouder wordt, zal je leren dat niemand je ècht kan begrijpen. En dat is niet erg! Zo lang er maar wel mensen zijn die je zien en je waarderen zoals je bent. En deze mensen komen er en ze blijven de rest van je leven bij je. Zo lang jij maar lief bent voor jezelf en voor anderen.

Dat laatste vind je niet heel erg moeilijk, maar aan dat eerste zal je moeten werken.

Ik ben nu 36 en het lukt me steeds een beetje beter. Ik kan nu pas lief zijn voor mezelf, omdat ik mezelf nu pas terugvind en mezelf steeds meer als "goed genoeg" begin te zien. En dat is zonde.

Jij bent nu 8. Jij bent nog jezelf, maar je gaat jezelf de komende jaren steeds meer aanpassen en veranderen, omdat je je niet gezien en begrepen voelt. Je gaat vergeten wie je nu bent en je gaat proberen te worden wat anderen denken dat het beste voor jou is. Dat is doodzonde!

Als je volwassen bent, kom je er achter dat je precies zo moet zijn als jij nu bent.

Ik weet dat er nog nooit iemand is geweest die dit tegen je heeft gezegd, maar: jij bent goed zoals je bent. Jij bent goed genoeg!

Ik weet dat je jezelf moed inspreekt met de woorden "het kan alleen maar beter worden" en gelukkig heb je gelijk! 

Ondanks dat je jezelf helemaal bent kwijtgeraakt en een ander bent geworden, vind je jezelf ook weer terug. Met behulp van 4 geweldige vrienden en een hele fijne man zie je steeds meer in wie je moet zijn.

Je krijgt 2 fantastische kinderen die een goede spiegel zijn. Want omdat je beseft dat jij onvoorwaardelijk van hen kan houden, realiseer je je dat je ook van jezelf moet kunnen houden.

Je bent gelukkig: steeds meer.

Lieve Ingeborg, blijf het nieuwsgierige, eigen-wijze, vrolijke, excentrieke, eerlijke, rechtvaardige en slimme meisje dat je bent. Hoe dichter jij bij jezelf blijft, hoe gelukkiger je zal zijn.

Elke maandag schrijf en publiceer ik een blog over een door jullie gekozen onderwerp. 

5 dagen geleden deed Carol Maarsen op Instagram (@LTTE) de suggestie om een brief aan mezelf als tiener te schrijven. Ik heb deze een beetje aangepast, omdat voor mij de grote verandering in mijn leven kwam toen ik 8 jaar oud was. Ik was anders dan alle andere kinderen die ik kende, ik paste me niet aan en werd dus gepest. Vanaf mijn 8e ben ik me gaan vormen naar wat anderen van mij verwachtten en dachten dat goed voor mij was.

Afgelopen weekend gaf ik jullie in mijn stories 4 mogelijkheden waarover dit blog zou kunnen gaan. Alle juffen die ik ken stemden op "hoe pak ik mijn rust als ouder en juf", 5 mensen zonder kinderen stemden voor "tips aan toekomstige ouders" en ook op "hoe is het om juf en moeder te zijn? werkt dit in mijn voordeel?" werd veel gestemd. Maar het overgrote merendeel stemde op "een brief naar mezelf als kind".

In mijn hoofd hebben er veel versies de revue gepasseerd. Sommige waren te zwaar, anderen juist veel te oppervlakkig. Ik denk dat ik in deze brief een goede middenweg heb gevonden. Ik hoop niet dat iemand gekwetst is bij het lezen van mijn brief. Dit is nooit mijn intentie geweest! 

Ik ben erg benieuwd wat jullie van mijn brief vinden. Hebben jullie al eens een brief aan jezelf als kind/tiener geschreven? Het is echt een aanrader! 

Bedankt Carol Maarsen voor je geweldige uitdaging! Ik ben benieuwd waar jullie deze week mee komen aanzetten als onderwerp voor mijn volgende blog!

Heb je een leuk onderwerp? Zet het hieronder in de reacties, of laat een berichtje achter op Instagram of FB.

Insta: @LTTE

FB: Lotte Haumann

Dat deze brief aan Ingeborg is gericht, is niet om het afstandelijk te maken, maar omdat ik tot mijn 16e Ingeborg ben genoemd. Eigenlijk heet ik Lotty Ingeborg en daar heb ik op mijn 16e Lotte van gemaakt.