Isa vertelt de reden waarom ze is ingestort, en haar jeugd had hier mee te maken. "Op de lagere school werd ik door een klasgenoot geschopt en geslagen. Altijd als niemand het zag of samen met anderen die lafjes wegkeken.. Maar ook ik deed niets. Ik implodeerde, had iedere dag buikpijn en wilde op een gegeven moment niet meer naar school."
"Wel leefde ik in mijn fantasie wereld. Wacht maar, dacht ik, als ik later groot ben word ik een hele goeie actrice!"
Ook haar carrière speelt een rol. Ze is al die jaren maar door gegaan en vond dat het beter moest en beter kon. Isa zegt: "Nee hoor, ik was gewoon een harde werker zei ik." Ook zegt Isa dat ze na de dood van haar man Antonie harder ging werken dan ooit. "Ik moest de perfecte vader en moeder in een zijn. Ik moest mijn gezin nu alleen onderhouden en als freelancer weet je nooit wat er komt dus dankbaar voor alles wat er op mijn pad kwam."
Nu realiseert ze zich dat ze het niet meer wilt op deze manier. Ze wilt niet meer hard zijn, niet meer zo perfectionistisch maar gewoon leven, genieten en vertrouwen op wat er is. "Dat is ook wat ik mijn kinderen wil meegeven; de ratrace, de druk van 'mooigemaakte' social media.. Het is allemaal niet waar! Het is niet echt. Leven zonder filters.. durven we dat nog?"
Ze eindigt haar prachtige boodschap met een bedankje aan Dotan: "Dank je wel @dotanmusic voor je uitnodiging en ik hoop dat meer mensen geïnspireerd raken! Het leven is niet altijd makkelijk en als we dat durven delen zullen de gesprekken en contacten eerlijker, intenser en interessanter zijn dan ooit #insidemybones ❤"
Dit omdat Dotan op Instagram een oproep doet naar mensen die hun verhaal willen delen. Hij wil een onderzoekje doen naar hoe Instagram is zonder filters en vindt dat het tijd wordt dat we eens eerlijk zijn. "It’s all quite picture perfect on social media and I am really questioning how healthy this is for our minds."
Ik weet niet of mensen denken dat ik een en al glamour ben maar dat ik sterk ben is denk ik wel iets wat mensen van mij denken. En dat klopt, maar niet elke dag en ook niet van jongs af aan. Op de lagere school werd ik door n klasgenoot geschopt en geslagen. Altijd als niemand t zag of samen met anderen die lafjes wegkeken.. Maar ook ik deed niets. Ik implodeerde, had iedere dag buikpijn en wilde op n gegeven moment niet meer naar school. Wel leefde ik in mijn fantasie wereld. Wacht maar, dacht ik, als ik later groot ben word ik een hele goeie actrice! En toen ik werk kreeg geloofde ik het diep van binnen niet. Bij alles wat ik voor elkaar kreeg was er een stem die zei dat het vast mis ging, dat ze zich vergist hadden. En al die jaren ging ik door maar vond ik dat het beter moest en beter kon. Perfectionisme? Nee hoor, ik was gewoon een harde werker zei ik. En na Antonies dood ging ik harder werken dan ooit. Ik moest de perfecte vader en moeder in een zijn. Ik moest mijn gezin nu alleen onderhouden en als freelancer weet je nooit wat er komt dus dankbaar voor alles wat er op mijn pad kwam. Tot 3 maanden geleden.. ik klapte in elkaar en zag ineens wat ik had gedaan. Overleven in plaats van leven.. begrijpelijk maar ik kon niet meer. Nee, ik wil niet meer! Niet meer hard zijn, maar zacht naar mezelf en de wereld om me heen. Niet meer zo perfectionistisch maar gewoon leven, genieten en vertrouwen op wat er is. Elkaar weer echt aankijken en voelen, niet de vluchtigheid en oppervlakkigheid. Dat is ook wat ik mijn kinderen wil meegeven; de ratrace, de druk van 'mooigemaakte' social media.. het is allemaal niet waar! Het is niet echt. Leven zonder filters.. durven we dat nog? Ik wel... hoop dat je mee doet. Dank je wel @dotanmusic voor je uitnodiging en hoop dat meer mensen geïnspireerd raken! Het leven is niet altijd makkelijk en als we dat durven delen zullen de gesprekken en contacten eerlijker, intenser en interessanter zijn dan ooit #insidemybones #? #❤
Een bericht gedeeld door Isa Hoes (@isahoes) op 23 Mei 2017 om 5:13 PDT
I want to start an experiment and see how many people will participate. I think it’s time for some honest stories on Instagram without filters. I usually hide behind black and white. It’s all quite picture perfect on social media and I am really questioning how healthy this is for our minds. Imperfection is actually way more interesting than aiming for perfection. Being a perfectionist is something I’ve been struggling with all my life. It stopped me from doing many things and even almost stopped me from putting out music or stepping on a stage. I could never listen to my own records, because I would hear a million things I could have done differently. I could never watch or listen anything back, because I would only criticize myself for all the things I wasn’t doing perfect. It even lead to not writing any music for over a year and having a constant feeling of intense anxiety. Lately I have decided to turn things around and embrace imperfections from now on. ‘Bones’ is anything but a perfect track. It’s a one taker, with a weird ending and guitar noises on the recordings, but I dig it. That little voice will probably always be somewhere in the back of my head... but I believe by opening up and becoming more honest, it might slowly get quieter. Let’s share more real and unfiltered stories. Use #insidemybones so that people can find it and get encouraged. ❤️
Een bericht gedeeld door Dotan (@dotanmusic) op 22 Mei 2017 om 12:50 PDT
Bron: Instagram
