11 jaar geleden
Is het mij minder gegund dan?
Het is allemaal anderhalf jaar geleden begonnen. Er werd bij mij een kwaadaardige tumor ontdekt (nergens last van gehad voorheen en was totaal onverwacht) 2 weken later ben ik al geopereerd en gelukkig nergens uitzaaiingen gevonden. Blijf wel onder controle.
Na deze hele gebeurtenis ben ik anders gaan leven, mijn man ook. Genieten van de dingen die je doet en de dingen die je hebt. Het is cliche, maar heel belangrijk!
Grote wens is om mama te worden. Beide een baan, huis, financieel mogelijk, goed geregeld, dus waarom wachten als je het beide zo graag wil?
Inmiddels ben ik 22 weken heel gelukkig zwanger en gaat mijn gezondheid gelukkig ook goed. Echter heb ik een probleem met een vriendin; zij zijn namelijk al een hele poos bezig met zwanger worden. Ik kreeg een aantal weken geleden dan ook de opmerking dat zij wist hoe het voelde om graag zwanger te worden en dat het voor hen meer betekende. Pardon?? Uhm... als het even anders was geweest anderhalf jaar geleden had ik dit waarschijnlijk niet eens kunnen typen. Ik verdien dit ook.
Inmiddels weken voorbij, maar ons contact is enorm verslechterd. Heb er ook totaal geen behoefte aan. Ik weet inderdaad niet hoe het is om jaren bezig te zijn om zwanger te worden en ik gun het haar ook van harte, maar het doet mij ook ontzettend veel pijn als zij dat zegt.
nahsuusje
Heb je dr gevraagd waarom ze dat zei? erg vreemde opmerking idd die zou ik ook niet op prijs stellen, gefeliciteerd met je zwangerschap en GENIET
Anoniem
Helaas heb ik ook wat verbitterde vrouwen op mijn pad gehad. Gezien het feit ik (onbewust) tienermoeder was en wat betreft mijn zwangerschap en bevalling het een eitje was. Mijn dochter was een voorbeeldige baby. Ik heb hier nooit mee te koop gelopen. Als geadopteerde dochter van een moeder die zelf geen kinderen kon krijgen. Zou ik het niet eens durven. Natuurlijk was ik trots maar de gemene opmerkingen van zelfs mijn praktijkbegeleidster vond ik heel erg. Ik heb me vaak schuldig gevoeld omdat ik het een ander ook het zelfde geluk gun. Maar zoals Sandra zei, vrouwen & hormonen. Ze bedoeld het waarschijnlijk niet zo, maar de onmacht en verdriet zou voor mij ook een echte killing zijn. Maar alsnog zeg ik nu. Gezien mijn moeder zou ik NOOIT een ander misgunnen. En misschien is niet voor iedereen weggelegd maar ik had me allang in mijn lot berust als ik zelf geen kind kan baren en zou moeten adopteren ofzo. Want ik weet hoeveel mijn moeder van mij houd en mijn broer. Bloed zou ons niet hechter maken. Hopelijk komt ze snel met goed nieuws. Maar alsjeblief ga je niet schuldig voelen want het is jou geluk en wees trots dat je na al die ellende nog steeds met dat zelfde lichaam wonderen kan verichten. Chapeau !
Milou1989
Gefeliciteerd met je (ontzettend gegunde) zwangerschap! Zwanger zijn is erg bijzonder en zwanger worden daar in tegen helemaal. Bij de één gaat het heel gemakkelijk en bij de ander niet. Ik ben ook onverwachts zwanger geraakt. Niet gepland, was aan de pil, was bezig met mijn studie en was nog vrij jong. Maar natuurlijk super happy en blij dat ik het geluk had zwanger te mogen worden. Mijn tante daar in tegen was al jaren bezig met behandelingen etc, maar bij haar ging het niet zo makkelijk. Ik voelde me altijd erg ongemakkelijk tegenover haar. Want bij hun stonden alle deuren open om maar zwanger te raken, terwijl ik er niet mee bezig was. GELUKKIG is zijn tijdens mijn zwangerschap ook zwanger geraakt (op 40 jarige leeftijd) inmiddels is zij bevallen van een gezonde dochter. Ik begrijp het wel dat het frustrerend en moeilijk is als zwanger raken niet zo vanzelfsprekend is. Maar je hebt het zelf niet in de hand. Ik vind het daarom niet eerlijk als je een ander het niet gunt, of in ieder geval iemand dat gevoel geeft. Ik denk dat ondanks dat het bij jullie ook jaren heeft geduurd, niet boos of verdrietig moet zijn als iemand zegt dat hij/zij er van baalt dat het al 6 maand 'niet lukt'. Op het moment dat je besloten hebt 'er voor te gaan' wil je het liefst dat het morgen al zover is. Wachten duurt lang, vooral op iets dat je heel graag wilt. Praat erover!! Je hebt niks ruzies etc. probeer elkaar te helpen voor zover je dat kan/wil. Maaaaarrrr het aller belangrijkste, GENIET VAN JE EIGEN ZWANGERSCHAP! Jij weet nu helemaal hoe bijzonder het is om zwanger te zijn. Laat je niet gek maken! Het is je zooo gegund! Fijne zwangerschap!
sandra
Ohh wat een vreselijke opmerking! Als eerste GEFELICITEERD met je zwangerschap! En na zo'n verhaal is het echt een wonder dat je dit mag meemaken :D Ik heb ik mijn jaren van vechten om zwanger te mogen worden ook veel verdriet gekend en veel van mijn vriendinnen waren eerder zwanger als wij, maar ik heb het ze nooit misgunt. Ik was blij voor ze....zelf verdrietig maar dat had niks met hun te maken. Ik weet inmiddels wel dat vrouwen die zwanger willen worden veranderen in vreselijke wezens die niks te maken hebben met de persoon die ze in werkelijkheid zijn. Hormonaal en jaloers........ik had dit helemaal niet maar ik zie het overal om me heen gebeuren. Hoeveel vriendinnen die ik huilend aan de telefoon had omdat ze "al" 6mnd aan het proberen waren en het maar niet wilde lukken.......of meiden die zeiden tegen mij.....ja ik weet ook wel hoe het voelt als het niet lukt want bij ons duurde het ook 8mnd........wij waren 8jr bezig. En nu heb k ook meiden in mijn omgeving die 5periodes verder zijn en al in de stress over dat ze maar niet zwanger worden....mensen zijn meedogenloos en egoïstisch als het gaat om zwangerschap en kinderen krijgen. Ik hoop dat je het toch kan bij leggen met je vriendin. Zeg haar dat het jou ook gekwetst heeft wat ze zei en dat je het haar net zo gunt als je zelf om een kindje te mogen krijgen. Ze heeft haar vriendinnen nu ook nodig hoe bot ze ook geweest is.