"Ik raad je aan om je kinderwens niet in vervulling te laten gaan."

Augustus 2020

De zomer is na mijn idee nog in volle gang. De zon schijnt en door corona heb ik een werkdag. Vandaag komt dat goed uit, want ik krijg een belconsult met mijn Nefroloog. De resultaten worden besproken van mijn bloedonderzoek.

Mijn nieren reageren niet zoals het moet op de medicijnen die ik sinds kort slik i.v.m. onze kinderwens. De medicijnen zijn gewisseld, omdat mijn echte medicijnen niet geslikt mogen worden tijdens een zwangerschap. "Mevrouw, u eiwitten lekken weer zoveel eiwitten zoals voorheen". Oke, even slikken. Ilse kom op, geen einde van de wereld. Ik vraag door "en nu?". "Ik raad je aan om je kinderwens niet in vervulling te laten gaan". BAM! Zo neergegooid door mijn nieuwe arts via de telefoon, alsof het niets is. Alleen thuis. Ik probeer zo goed mogelijk te reageren. Op het moment dat we ophangen, gooi ik mijn telefoon weg. Hard op de grond, huilen, schreeuwen en dan zak ik letterlijk door mijn benen. HOE? Waarom heeft niemand mij verteld dat ik door mijn nierziekte dit nieuws ooit kan krijgen. Niet voorbereid op dit nieuws. En nu? 

En nu is een groot vraagstuk. Keuzes, gesprekken en vele tranen volgen en zijn nog steeds aan de gang. De rollercoaster is begonnen, waar ik nooit op ben voorbereidt. De keuzes, de ONMOGELIJKE keuzes voor ons. Hoe kan je deze keuzes die ons zijn voorgelegd ooit maken? 

Hoi, ik ben Ilse en 27 jaar oud. Ik woon samen met mijn vriend in onze koophuis in het hoge noorden. Sinds 2016 is het bekend dat ik chronisch nierschade heb oftewel het nefrotisch syndroom, zonder klachten. Bij toeval ontdekt. Ik zocht ervaringsverhalen over nierziekten, erfelijkheid en de moeilijke keuzes omtrent onze grootste wens. Ik kon weinig vinden en had de behoefte om mijn verhaal van mij af te schrijven. Dit samen heeft mij doen besluiten om op mamaplaats mijn verhaal te delen. 

Mijn reis naar hopelijk een mooie bestemming...

Liefs Ilse.