Hyper gravi.... wattes?

Ik dacht precies hetzelfde...

Waar heb ik last van?? Hyper gravi-wattes??

Ik kan er inmiddels goed over vertellen, maar toen ik er middenin zat was ik echt intens verdrietig en kan ik je vertellen, helaas ook niet zo gelukkig...Kan ook niet anders na -10 kg en teleurstelling na teleurstelling, veel vriendinnen/uitstapjes/leuke activiteiten moeten afzeggen omdat het niet lukte. Ook de teleurstelling dat ik niet voor mijn dochter kon zorgen en dat ik opeens niks meer kon doen.  Nu met nog meer 3 maanden op de teller en het spugen veel meer onder controle (de goede dagen overheersen!) gaat het gewoon een heel stuk beter met mij. Ik hoop dat ik de laatste 3 maanden dan ook nog mag genieten van het getrappel in mijn buik en ik ga proberen deze zwangerschap te omarmen.

Trowback:Wauww... ons tweede wondertje!!! Wij zijn weer zwanger, wat een wonder en geluk. De eerste week/2 weken gingen goed voorbij en waren wij intens blij met dit leuke nieuws. Na de 6/7 weken echo (deze mochten wij al omdat wij op vakantie gingen en het hiervoor mis is gegaan!) 

Maar al snel kwamen daar de kwaaltjes.. ook niet erg want dat hoort nu eenmaal bij het zwanger zijn. Maar dat het zo heftig ging zijn had ik nooit verwacht en mij ook niet op voorbereid. Samen hadden wij drie weken vakantie en daarbij gingen wij naar Ibiza. Spannend want met een klein wondertje in je buik die nog heel pril is op vakantie gaan is gewoon weer even spannend!! Een paar dagen voor de vakantie werd ik al niet zo lekker. Toch de zenuwen? met klein wonder op vakantie? Toch maar even uit voorzorg via de dokter vragen wat ik tegen deze misselijkheid kon doen, dus kreeg wat mee tegen wagenziekte en tegen misselijkheid.

Tijdens deze vakantie heb ik helaas alleen maar moeten spugen. Het was zelfs zo erg dat er mensen waren die aan Job vroegen;  Ben je alleen met je dochtertje op vakantie? Of als ik mij weer eens in kleding had gehezen en richting de ontbijtzaal ging.. 'Gaat alles wel goed met jou?'  Jammer, all inclusieve, welverdiende vakantie en welgeteld 3 dagen van kunnen genieten!!

Spugen, spugen spugen.. Als ik er aan terug denk, om naar van te worden.Week thuis: Onee nog steeds alleen maar spugen spugen spugen. In Ibiza dacht ik ook op veel momenten, laten wij maar gewoon naar huis gaan, want ik hield niks erin en dan zit je toch in het buitenland, zonder je beschuitjes of ontbijtkoek en zonder je eigen bedje.

Frustrerend? Ja!! Balen? Ja!! Niet zo chill? Dat is nog zacht uitgedrukt. Gelukkig hadden wij een fijne kamer met goed bed en was vriendjelief erg lief en zorgzaam. Ook mijn kleine meisje was erg lief voor haar mama..

Hoe zit het met werken/de boel draaiende houden?Ik dacht, nog 1 week thuis, mijn vrije week.. even uitzieken dan komt het vast snel goed. Maar niks bleek minder waar. Die maandag toch richting werk, want ik en ziekmelden? Nee hoor dat gaat niet samen.. Ik kwam daar en de collega's schrokken van mij. Afgevallen. Slechte huid, maar vooral zag er niet happy uit.. ik werk in de kinderopvang en bij de eerste geur moest ik alweer rennen naar de wc (weer frustrerend.. Kan niet eens werken?!)

Hupp naar huis en toch nog even langer uitzieken. Dit langer uitzieken ging van kwaad tot erger. Soms had ik dagen dat ik wel 15 a 20 keer moest spugen. Zelfs water of thee dacht direct eruit!!Eten? Bah! Iets ondernemen met Jaylinn? Nope, geen puf voor! Mag ik mijn bed alweer in? maar ondertussen dat gevoel in hoofd die zegt: maar ik MOET werken!! Dit in mijn hoofd en een lichaam zo slap als een vaatdoek. Nee dit werd allemaal niks. Eerst maar dit onder controle krijgen.

Helaas ben ik ook in het ziekenhuis opgenomen geweest en heb ik daar (nu achteraf gezien viel dat alles mee) 1 nachtje moeten blijven en een week op de dagbehandeling gezeten. Tijdens deze behandeling kreeg ik een eigen kamer en werd ik aan het infuus met vocht en vitamine gekoppeld. Dit hielp wel wat, maar dat kwam ook omdat ik gewoon verplicht werd tot slapen.. ZZzzzZz. Ik was steeds TE eigenwijs om toe te geven dat het niet zo goed met mij ging en heb het geprobeerd op eigen houtje allemaal te doen.

De verloskundige/dokters spraken al snel van extreme misselijkheid tijdens je zwangerschap, dus het Hyper gravidarum syndroom. (ook per vrouw verschilt het wat voor middelen je krijgt en wat ze er tegen doen!!)

Hoe gaat het nu?Helaas lukte het werken niet en dit was een erge strijd in mijn hoofd. Ook de simpele dagelijkse dingen lukte niet.. Geuren maakte het erger en veel beweging ook. Dus van bed naar bank en een soort 'The walking dead' serie op Netflix taferelen. Nu werk in inmiddels 3 ochtenden en dit lukt gelukkig wel. (Na dus bijna 3 maanden ziektewet, trust me.. not cool!!) 

Job, echt mijn redder in nood (1000maaldank!!) Functioneerde de afgelopen maanden als papa en mama en Jaylinn vond het allemaal maar raar wat er gebeurde, nu nog met regelmaat pakt ze mijn hand en vraagt ze soms op momenten: Mama je hoeft toch niet weer in het ziekenhuis te blijven? Of als ik naar de wc ga; Mam je hoeft toch niet weer te spugen he?!Ik heb soms zeker een dipje, vooral omdat ik mij in mijn hoofd nu veel beter voel alleen lichamelijk wilt het allemaal niet zo. Een tijdje uit de running zijn met werken is niet fijn, uit de running zijn van je eigen gezin is niet fijn.  Maar nu gelukkig heb ik mij redelijk herpakt en kan ik inmiddels weer veel meer doen en zelf ondernemen. Soms heb ik dagen dat ik denk, mag ik terug naar bed.. Maar ik heb elke dag als nieuwe dag bekeken en heb geprobeerd alles zo positief mogelijk te bekijken. Ook dit heeft voor mij het proces waar ik doorheen ben gegaan wel iets fijner gemaakt. 

Nu ga ik samen met Jaylinn, Job en baby in buik hopelijk nog genieten van alles wat komen gaat en ik hoop !!! dat ik tot mijn verlof 3 ochtenden kan blijven werken. Ik heb veel tegenslagen gehad tijdens deze heftige periode maar blijf het positief bekijken, straks een tweede wonder en is mijn gezin compleet!!! 

Heb ik tips voor jullie?Op internet staan er veel tips en het is een grote zoektocht wat helpt en wat niet. Soms kan dit per dag verschillen, dus om je de gouden tips te geven is dus lastig, want het is per vrouw anders. Maar dit zijn in ieder geval mijn tips:

* Drink kleine beetjes water. Als je daar trek in hebt : Gember thee.* Drink eventueel melk of een milkshake (vanille viel bij mij het beste)* Eet meteen als je wakker word en zit goed rechtop.* Witte bolletjes eten* Naturel chips eten*Dropjes en Dextro snoepjes en hier met regelmaat op zuigen.

& als laatste: eet/doe gewoon waar je zin in hebt, en hoe frustrerend ook, spuug je daarna weer na iets waar je wel trek in had? Gewoon daarna weer wat eten en/of opnieuw proberen !!!

Ik hoop dat niet veel vrouwen dit mee hoeven te maken en dat er steeds betere hulpmiddelen tegen komen. Nogmaals het is echt geen pretje en er is vanuit de omgeving weleens onbegrip. Probeer goed uit te leggen wat je voelt, hoe het met je gaat en vooral, blijf met je partner praten. Vraag hulp in huishouden en in ondersteuning met waar je op dat moment behoefte aan hebt. 

Ik weet dat dit mijn relatie alleen maar sterker heeft gemaakt en ik weet waar ik het uiteindelijk voor doe, namelijk een baby op de wereld zetten waar je onvoorwaardelijk van houdt. Dus wat ik nog mee wil geven, het is zwaar, maar hou vol!!

Ik kan niet wachten om mijn babymeisje straks te mogen ontmoeten en weet dat het straks na 9 maanden gewoon weer goed met mij gaat. Vooral omdat ik blijf praten met mijn omgeving over hoe ik mij voel en wat ik ervaar.... en er samen met mijn partner en dochter voor ga!!

Ps:Heb jij ook last gehad van extreme misselijkheid tijdens je zwangerschap? En heb jij nog tips voor andere, deel je ze dan hieronder deze post?? 

Liefs Lillian