Gestagneerde Rouw & angst/paniek

Hallo allemaal!

Daar was ik weer , een tijdje geleden heb ik jullie verteld over mij angst en paniekaanvallen of dat ik daar last van heb.

Hoe is dit begonnen? Als klein meisje was ik al bang voor de dood komt ook omdat ik op jonge leeftijd al mensen had verloren. Ik was jong en ging er natuurlijk anders mee om als nu. Op mijn 15e verloor ik mijn peetvader de broertje van mijn moeder op de leeftijd van 39 jaar ontzettend jong dus. 15 jaar was ik dus heel bewust maakte ik alles mee.

Mijn band met hem was 1 uit duizenden , hij was/is mijn alles hij betekende zoveel voor mij. Wij deden veel samen ik was soms 2 weken bij hem in de vakantie. De band die wij hadden was zo sterk. En opeens was hij er niet meer bam uit me leven gerukt. Hij heeft in coma gelegen en reageerde sterk op mij daarna kwam hij er uit als een kasplantje en moest ik mij voorbereiden op het ergste! Afscheid nemen heb ik nog soort van kunnen doen, ik weet nog precies dat ik bij de deur van zijn kamer stond en keek hem aan hij draaide zijn gezicht om en gaf me een knipoog ik wist dat dit mijn afscheid was. 

Op 08-08 -2001 is hij overleden mijn leven was ingestort ik had zoveel verdriet dat was niet te omschrijven. Op zijn crematie heb ik nog een stukje geschreven en opgelezen dat was voor mij stukje verwerking. 

Maargoed ik was 15 midden in de puberteit lekker dwars en dat merkten mijn ouders denk ook wel ik kon mijn verdriet niet kwijt. Maar als een kind van 15 ga je door met leven en ik deed de dingen die een kind van 15 deed.

Mijn angst /paniek is echt gaan ontwikkelen toen ik Jovi kreeg je moet dan voor je eigen vlees en bloed zorgen en de liefde voor je kind gaat heeel diep! Je krijgt zorgen om je kindje omdat het je eerste was . Jovi is in 2014 geboren en 2 jaar later in 2016 overleed mijn andere oom , hij had een vrouw en 2 jonge kinderen BAM daar was het , het besef dat dit mij ook kon overkomen.

Het idee dat ik me kinderen zou achterlaten kreeg ik zware paniekaanvallen van. In begin voelde ik de aanvallen niet aankomen tegenwoordig voel ik ze aankomen. Maar het gevoel van een aanval of je dood gaat!! Steken overal brok in je keel je ademhaling versneld het is verschrikkelijk.

Toen mijn oom stierf in 2016 wakkerde er iets aan bij mij, het was de druppel mijn lijf kon niet meer. Ik besefde dat ik hulp nodig had want ik kon dit zelf niet meer. Me man en Jovi verdiende dit niet. Ik moest in therapie, voor mijzelf en me gezin.

Ik ben dus al jaren bezig met dit onder controle te krijgen ik begon bij een praktijkondersteuner en loop nu bij de psycholoog.

Door middel van EMDR therapie werd ik geholpen voor de 1 werkt het voor de andere niet. Dit zijn hele heftige sessies die je helemaal terug brengen naar dat moment. 

Ik was 15 toen Max stierf en ben begonnen aan EMDR toen ik 33 was . Zat dus een lange tijd tussen maar door de EMDR besefde ik dat ik het dus totaal niet verwerkt had de rouw die ik had zat nog heel diep. 

Ze kwam met de “diagnose” gestagneerde rouw en in mijn geval zelfs traumatisch. 

Wat is gestagneerde rouw? 

Als iemand die dichtbij je staat overlijdt, is dat een groot verlies. Dan volgt een intensieve periode met verdriet en wisselende emoties. Soms verloopt de verwerking van een verlies te moeizaam of merk je dat je vastloopt. Dan kan er sprake zijn van gestagneerde rouw

Ik liep dus behoorlijk vast alleen op latere leeftijd kwam ik er pas echt achter waarom ik me zo voelde.

Mijn paniek/angst gaat ver heel ver . Soms zo erg dat ik de deur niet uit durfde. De mensen die ik heb verloren zijn overleden aan iets natuurlijk en ik dacht elke x ik krijg dit ook bij elke pijntje of gevoel in me lijf sloegen mijn hersenen door. Ik kon niet meer me gedachtes omzetten en zat gewoon te wachten tot ik iets kreeg en geloof me dat is ERG! 

De komende tijd zal ik jullie meenemen hoe ik dit ervaren heb met de EMDR therapie hoe het nu is? Want ik heb helaas me ups & downs nog. Hoe kan ik leven met me angst/paniek aanvallen.

De meeste mensen weten wel dat ik hier last van maar soms word er heel makelijk over gedaan mensen hebben soms geen idee dat de aanvallen heeel vermoeiend zijn het zuigt letterlijk de energie uit je lijf. 

Het is geen taboe it’s me en ik moet daar mee leren omgaan. 

Liefs Wendy💗