En nu moeten we een keuze gaan maken

Het weekend is voorbij, eerder die week zijn we erachter gekomen dat we door de spiraal heen in verwachting zijn geraakt. In het weekend nog heerlijk gefeest, hoewel ik op het feestje eerder weg ben gegaan, omdat ik er maar niet in kwam en onbewust toch met van alles bezig ben in mijn hoofd.

Het is maandag en vandaag mag ik nog een keer terug naar de gynaecoloog om te kijken of er een vruchtje is ingenesteld en of de hCG waarden normaal zijn gestegen. (Mocht dit extreem zijn gestegen, zou het alsnog kunnen duiden op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap.)

Ik meld mij bij het loket van de afdeling gynaecologie en mag eerst bloed gaan prikken, met een spoedformuliertje. Daarna mag ik weer wachten. Vervolgens word ik geroepen bij de assistent gynaecoloog. Ze zegt me van onder uit te kleden en plaats te nemen in de stoel, ze gaan eerst even kijken. En ja hoor, daar is een vruchtje te zien. Een inimini stipje op het scherm, bevestigd mijn vermoeden. Ik ben gewoon hartstikke zwanger en er is niks buitenbaarmoederlijks te zien. Daarna vertelt de assistent mij ook dat de bloedwaardes gewoon normaal zijn. Ik ben zo'n 4 a 5 weken zwanger, de exacte uitgerekende datum kan later gezien worden tijdens een termijn echo. Als we dat nog willen, want het was eigenlijk niet de bedoeling om zwanger te raken, dus er wordt ook gesproken over een eventuele abortus. Hier krijg ik ook een folder van mee. De gynaecoloog is er inmiddels ook bijgekomen en hij vertelt ook, om goed over de keuze na te denken. Wat voor keuze je ook gaat maken, ze zijn allebei erg ingrijpend. We kunnen tot een week of 12 wachten voor een eventuele abortus, dus we hoeven niet stel op sprong een keuze te maken. Maar bij de woorden abortus lopen de rillingen me eigenlijk over de rug en moet ik er niet aan denken dat we dat misschien wel gaan doen.

Met deze kennis ga ik weer naar huis en ga weer werken. De keuze zal toch gemaakt moeten gaan worden en we gaan vanavond praten.

We hebben het er die avond over. Alle voors en tegens komen voorbij. En ze geven ons allerlei verschillende gevoelens. Hoewel ik eerst nog enorm neigde naar het houden van, komt bij mij ook het besef dat dat ook erg lastig wordt en ik begin meer en meer te twijfelen. En manlief zag eerst nog veel beren op de weg, maar krijgt steeds meer het gevoel spijt te zullen krijgen als we het niet houden.

En we zijn natuurlijk niet met z'n tweeën in deze situatie, we hebben nog 3 kids. Ook zij moeten betrokken worden in onze keuze vinden wij. Onze 3 meiden Keli (10) Ziva (8) en Nevi (bijna 7), hebben we zondags al meteen verteld wat er aan de hand is. Ze zijn erg blij, maar we vertellen ze ook dat we nog niet zeker weten of de mini baby bij mama wel gezond is en of het blijft zitten. We vertellen ze ook dat er dingen gaan veranderen als er eventueel een baby bij komt. Dat er 2 meiden bij elkaar op de kamer komen te liggen bijvoorbeeld en dat we minder op verre vakantie kunnen enzo. Dat begrijpen ze, voor zover ze dat begrijpen natuurlijk.

Gedurende de komende dagen praten we met elkaar, praten we met vrienden en app ik met mijn vriendinnen. Een moeilijke keuze zeg, jeetje. Wie had dat gedacht, dat we hier ooit nog voor kwamen te staan.

Maar na dagen van praten en nadenken, besluiten we er voor te gaan! Er komt een kindje bij in ons gezin! De redenen waarom we er niet voor zouden willen gaan, blijken eigenlijk "niks" voor te stellen. Er gaat hier een hoop veranderen! We vertellen de meiden dat ze een broertje of zusje krijgen, mits alles goed blijft gaan, want ook daar zijn we reëel in. We leggen op een makkelijke manier uit dat het soms gebeurt dat het mis gaat met een mini baby, daar kan je dan niks aan doen. Maar we hopen natuurlijk dat we zo'n gesprek niet hoeven te voeren met ze.

Ook de opa's, oma's, ooms en tantes lichten we in. WE ZIJN ZWANGER EN GAAN ER VOOR!

Nu we deze keuze gemaakt hebben zijn we erg blij. De roze wolk begint een beetje te komen, hoewel alles nog wel heel onwerkelijk is. We zien niks, we merken er niks aan, ik ben niet ziek, maar toch is er een grote verandering op komst. Het gevoel zal wel meer komen als mijn buik begint te groeien en we spulletjes in huis hebben.

Ik besluit me dit keer ook weer aan te melden voor moeders voor moeders! Dit heb ik de andere keren ook gedaan en wanneer de consulente langs komt feliciteert ze ons ook met de positieve test! Zwanger! De week erop komen de eerste flessen al.

We vertellen onze vrienden en wie het maar wil horen dat we zwanger zijn en er voor gaan. Toch wel heel leuk om dit weer mee te mogen maken.

Voor nu gaan we er van genieten en leven we naar de 12 weken echo toe, hopelijk is alles in orde!