De woorden die je nooit wil horen

Verstijfd, verschrikt... Eigenlijk zijn er geen woorden voor als je dochter je vertelt dat ze het idee heeft dat er iets niet klopt met de manier waarop haar stiefvader met haar omgaat. De woorden die ze zei die van alles in mij los maakten maar vooral het woord: "Neeeeeeee".

Je komt in een achtbaan terecht, 1 nog sneller en onhelspelender dan waar we al in zaten gezien mijn beide kinderen net even anders zijn dan 'gemiddeld'.  Wat nu... wat is de volgende stap? Niets dat je hierop voorbereid. 

Onmacht, radeloosheid, woede, alles over valt je. En ondertussen blijf je rustig, moet je rustig blijven, want deze lieve bijzondere kinderen waarvan ik de moeder mag zijn, zijn zo close met mij dat als ik instort het einde zoek is.

Mijn grootste angst wordt werkelijkheid, mijn onschuldige dochter die nog geen vlieg kwaad doet, die altijd het positieve in mensen ziet, die een vreemde op straat aanspreekt om een complimentje te maken. Juist van dit meisje is misbruik gemaakt.

Had ik het kunnen voorkomen? Speelde mee dat ze moeite heeft met communicatie? Wat ging er mis...