De termijnecho/ combinatietest en gaan genieten

In mijn vorige blog vertelde ik, dat ik jullie mee ga nemen naar bijna een jaar geleden. En jullie bij te bloggen met wat er allemaal in die tijd is gebeurd.

Nu we besloten hebben dat we er voor willen gaan, kan het mij niet snel genoeg gaan. Ik wil de kleine ukkepuk zien op de echo! Een paar weken later is het dan zover. We mogen nog een keer komen voor een echo om te kijken of alles er nog zit en of we een hartje zien kloppen. Ook wordt gekeken hoe ver ik ben, zodat de datum voor de echo van de combinatietest bepaald kan worden.

Barry kan helaas niet mee, dus ik vraag een vriendin of ze mee wil gaan. De meiden zijn nog op school en we kunnen er dus lekker op ons gemak heen. En ook al voel ik me goed, het blijft altijd spannend natuurlijk. Je weet maar nooit natuurlijk.

Ik ga liggen en de echoscopiste gaat kijken. En ja hoor, meteen duidelijk in beeld! Alles wordt gemeten en bekeken. Er zijn geen rare dingen te zien en een mooi kloppend hartje! De uitgerekende datum staat voorlopig op 15 februari 2017. Maar we krijgen dus nog een echo, met ongeveer 12 weken. We doen namelijk de combinatietest, gewoon voor extra zekerheid, want ja we hebben natuurlijk al 3 gezonde kinderen, dus wil ik daar persé een kindje bij wat ernstige beperkingen heeft?

Met 11 weken zijn we nog eens een naar de verloskundige gegaan, hier hebben ze namelijk elke vrijdag een hartjesspreekuur. Even binnengewipt met de meiden. De eerste keer dat ze het hartje van de baby konden horen. Het was natuurlijk nog erg vroeg om het te kunnen horen, maar de verloskundige had het toch snel gevonden. De meiden vonden het toch wel bijzonder om te horen en keken hun ogen uit in de praktijk daar.

Een paar weken later zijn wij op vakantie bij vrienden van ons. Ze hebben een mooie boerderij en een mooi stuk land erbij. Wij zetten onze bungalowtent neer en we hebben direct het vakantiegevoel te pakken! Het is er erg gezellig en onze meiden spelen heerlijk met de kinderen van onze vrienden. Echt super gezellig.Tijdens onze vakantie is ook de echo van de combinatietest gepland. Dus we rijden halverwege onze vakantie op en neer. Dit willen we niet missen natuurlijk. En onze meiden ook niet!

We komen aan en we hebben onze meiden van te voren wel gewaarschuwd dat het eventueel zou kunnen zijn, dat het niet mogelijk is om erbij aanwezig te kunnen zijn, vanwege ruimtegebrek of iets dergelijks. Of, omdat de echoscopiste dit liever niet heeft, vanwege de drukte. Eenmaal in de wachtruimte worden we snel geroepen. We vragen meteen of de meiden erbij mogen zijn. Dat vindt ze geen probleem, zolang ze maar rustig zijn. Nou de meiden willen er natuurlijk maar wat graag bij zijn, dus rustig zijn ze wel hoor. Ik lig op het bed en de echoscopiste gaat kijken. Weer meteen duidelijk in beeld, wel lekker druk en draaien. Zo druk draaien dat het nog even duurde voordat ze eenmaal de nekplooi kon zien. Maar dat zag er ook allemaal prima uit. Tezamen met de bloedtest die al eerder gedaan was, zijn alle uitslagen prima. Gelukkig! Dat is toch een hele zorg minder.

Ook weer alles gemeten en het hartje gehoord. Uiteindelijk wordt de uitgerekende datum vastgesteld op 14 februari! Wat leuk, want dan is ook mijn man Barry jarig. Wat zou dat een leuk cadeautje zijn. Hoewel ik stiekem hoop dat het dan niet wordt geboren. Lijkt mij niks om je verjaardag samen met papa te vieren, of veel later weer alleen te moeten vieren. Maar goed, we zijn hartstikke blij dat alles goed is en ervaring leert ons dat ze bij mij toch altijd langer als de uitgerekende datum blijven zitten, dus dat komt vast goed. En mijn vader grapte zelfs nog: "Dan krijgt Barry een cadeautje uit eigen zak." Nou ik vond dat eigenlijk ontzettend grappig en we zullen zien of hij gelijk krijgt.

We krijgen weer een aantal echofoto's mee en gaan weer terug naar ons vakantieadres, waar we nog lekker verder gaan genieten met zijn vijven en onze vrienden.

De weken gaan snel voorbij en we leven weer toe naar de 20-weken echo. Want dan gaan we weer kijken hoeveel het is gegroeid en of ze kunnen zien wat het wordt...

Meer in mijn volgende blog...