99,5% veilig. Dus hoe groot is de kans?

Daar zitten we dan, in de wachtkamer op de afdeling triage, te wachten op de gynaecoloog.

We moesten hier om 11 uur zijn. 

Eerder deze ochtend was ik bij de huisarts, omdat ik er gister met n zwangerschapstest achter kwam dat ik zwanger ben. Maar ik heb een koperen spiraal. Nu zo'n 4 jaar. Dus het is wel vreemd dat ik zwanger ben. Nou ja vreemd? Ik snap heus wel dat seks de 'boosdoener' is, maar goed, ik dacht beschermd te zijn tegen zwangerschap. 

We mochten dus bij de gynaecoloog op bezoek, want dit verdient nader of beter gezegd 'dieper' onderzoek. 

Inmiddels is de afspraak ruim 2uur uitgelopen en zijn we om kwart over 1 aan de beurt. Helaas werd me bij binnenkomst ook verteld dat ik voorlopig nuchter moet blijven...

Ik mag gaan zitten en we doen ons verhaal. De kans op zwangerschap is 0,5% dus je verwacht eigenlijk niet dat je daar bij hoort. Dat zijn toch alleen de verhalen die je bij iemand op de verjaardag hoort. Maar goed, het kan bij een zwangerschap met spiraal vaak ook gaan om een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, met alle gevolgen en gevaren van dien. Dat kunnen ze door middel van een inwendige echo, een bloedtest en eventueel een kijkoperatie achterhalen.

Maar eerst mag ik gaan liggen, met m'n benen in de stijgbeugels en krijg ik n inwendige echo. En vrijwel direct zien ze al het spiraaltje zitten. Ver onderin de baarmoeder, totaal niet op de plek waar het hoort en nog op z'n kop ook. Hoe kan dat? Ze vragen me of er ooit is gekeken of het goed zat. Dat is er, want na plaatsing moet je na n bepaalde tijd terug komen om te kijken of het daadwerkelijk goed zit en je dus beschermd bent. Daarna zou het goed moeten zijn. 

Niet dus, de spiraal zit niet goed op zijn plaats, vandaar dat het dus mogelijk was zwanger te raken. Verder is er nog geen vrucht te zien, maar dat kan dus komen omdat het nog heel pril is (wat ik zelf dus denk) en nog niet ingenesteld is. Of omdat het een buitenbaarmoederlijke zwangerschap betreft. Mocht het buitenbaarmoederlijk zijn dan krijg ik een kijkoperatie en moet ik dus nuchter blijven.

Ze besluiten de spiraal te verwijderen, deze moet sowieso opnieuw worden geplaatst of kan bij zwangerschap (als we het willen houden) later voor complicaties zorgen.

Nu mag ik bloed laten prikken en ik ga met n speciaal formulier, zodat de uitslag hiervan zo snel mogelijk binnen is, naar de prikpost. Dat verwachten ze binnen n uur. Als de hCG waarden erg hoog zijn, zou dat kunnen duiden op een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Als het laag is, zou het een prille zwangerschap kunnen zijn. 

Tijdens het wachten gaan we even lunchen, tenminste, Barry gaat lunchen, ik moet nuchter blijven. Maar uiteindelijk heb ik zo'n honger dat ik toch n hapje neem van manlief zijn broodje.

Uiteindelijk na lang wachten, 2 uur ipv 1 uur, worden we weer geroepen voor de uitslag. 

De bloedwaarden zijn zo laag dat het een prille zwangerschap zou moeten zijn. We mogen naar huis en na het weekend weer terug komen. Dan wordt nogmaals het bloed getest om te kijken of de bloedwaarden normaal zijn gestegen en of er iets op een echo te zien is. Ze willen zeker weten dat de zwangerschap dus niet buitenbaarmoederlijk is.

Verder zullen we nu dus moeten nadenken wat we willen doen. Gaan we er voor of laten we het weghalen. Dat laatste geeft me een naar gevoel als ik eerlijk ben, maar we moeten wel reëel blijven. 

De dag erna hebben we een festival gepland staan, hier in de buurt. We zijn lekker aan het feesten die zaterdag en uiteindelijk vertellen we een paar vrienden van ons wat er speelt. (Onze ouders, zussen en zwagers zijn natuurlijk al wel op de hoogte.) Ze zijn blij voor ons, maar snappen ook dat wij een moeilijke keuze zullen moeten maken. Ik drink die middag (heel slecht) nog wel 1 biertje, maar het smaakt me niet. Uiteindelijk kom ik niet in de gezellige sfeer die er blijkbaar hangt en ik ga later die middag naar huis.

Ik probeer die avond nog een film te kijken en app nog wat vriendinnen van me, met heel mijn verhaal. Ze geven me veel advies en steun, dat voelt goed. Van de film heb ik achteraf weinig gezien, want ik ben wel 10 keer in slaap gevallen (beginnen die kwalen nu al?).  

Komende week gaan we goed praten met elkaar en gaan alles bekijken en afwegen, voor nu ga ik lekker naar bed, zwanger en wel. Het geeft me stiekem best een fijn gevoel, te weten dat er ondanks de maatregelen, toch n mini mensje in me groeit wat er gewoon bij wil zijn. 

Dit wordt een moeilijke week...