#18 De droom

In het begin kon ik nog niet goed zien waar ik me bevond. Eerst was het allemaal wit. Later zag ik iets wat op een hemelsblauwe lucht leek. De beelden werden langzaam maar zeker duidelijker. Op een gegeven moment zag ik verderop vaag een figuur voor een koepel staan. De omgeving waar ik me bevond was nog wel wazig, maar dat duurde niet lang meer. Het trok snel weg en ik tuurde voor me uit naar de figuur bij de koepel. Het was een figuur met witte vleugels. Witte vleugels? Was het een engel? Wat had dit nou weer te betekenen? Ik bekeek de engel nog aandachtiger. Dat kapsel met al die kleuren. Het leek zo bekend, maar dat kon toch niet? Plotseling draaide de engel zich om en ik zag dat het niet zomaar een of andere engel was. Ik was verbluft. Ik herkende haar. "Hallo lieverd." begroette ze mij. "Mmmm………mam?" begroette ik haar. Was dit echt mijn moeder? Met vleugels net als een engel? Langzaam kwam ze op me aflopen en het werd mij duidelijk dat dit toch echt mijn moeder was. Ik snapte er niks van. Ik had het gevoel alsof ik elk moment kon flauwvallen, maar dat gebeurde niet. "Mmm........mam, ben je het echt." vroeg ik nog een keer voor alle zekerheid. "Ja, ik ben het echt." "Maar,.... ik snap het niet. Hoe kan dit?" vroeg ik. "Ik zie dat je verbaasd bent, maar ik ben hier om jou iets te vertellen." "Om mij iets te vertellen?" "Ja, maar maak je geen zorgen, maar je moet gewoon een aantal dingen weten." "Wat moet ik dan weten? Ik snap er nog steeds niks van wat er nou allemaal gebeurt hier. Waar ben ik nu eigenlijk en wat doe ik hier? Is er een reden voor? Mam, hoe kun jij hier nu zijn, als jij..... Nou ja, ik bedoel.....dat jij........" "Dood bent." maakte zij mijn zin rustig af. Ik was juist heel opgewonden. "Ben jij dat dan?" vroeg ik haar. "Ja dat ben ik, maar maak je geen zorgen. Ik ben niet helemaal weg. Ik kan in de dromen van jou en in die van Dennis komen. Dit kan alleen wanneer jullie hulp of raad nodig zijn of wanneer jullie iets moeten weten zoals nu." "Huh? Ik begrijp er nog niks van. Kan Pap dit ook?" "Ja, dat kan hij ook." "Kunnen wij jullie dan ook oproepen, wanneer we dat willen?" "Nee, dat kan niet, maar we zijn wel bij jullie. Je kunt altijd tegen ons praten en om hulp vragen, maar wij kunnen jullie alleen maar helpen daar waar en wanneer het echt nodig is. Wij zijn dus altijd bij jullie." "Dus je bedoeld te zeggen dat jullie over ons waken of zoiets?" "Ja, we zijn wakers over jullie." "Oké, maar waar is pap nu dan? Die zou hier dan toch eigenlijk ook moeten zijn?" vroeg ik verbaasd. "Ja dat klopt, maar je vader is bij Dennis. Dennis heeft een soortgelijke droom als jij. Alleen zijn Dennis en je vader op een andere plaats dan wij." legde mijn moeder uit. "Oké, nu zal ik je gaan vertellen waarom ik hier ben." ging mijn moeder verder. Ik keek en luisterde aandachtig naar haar. "Het geeft ons hoop om te zien dat het goed gaat met je sinds die verschrikkelijke nacht in ons huis." "Maar het gaat eigenlijk helemaal niet zo goed. Ik mis jullie nog elke dag." wierp ik verdrietig en ook boos tegen. "Dat weet ik schat. We zien ook wel dat je ons mist en dat doet ons ook wel pijn, maar desondanks zien wij dat het goed met jou gaat. Je bent helemaal bij met jouw studie en je besteed tijd aan je huisgenoten en dat vinden wij fijn. Je bent op de goede weg. We hebben dan ook gezien dat je het goed kunt vinden met Nick ook al houd je hem op afstand." "Dat ik Nick op afstand houd hebben wij samen afgesproken." "Weet ik. Toch geeft het ons hoop ondanks dat je nog niet helemaal toe bent aan een vriend, maar dat komt nog wel. Als je met Nick een serieuze relatie begint krijg je van ons toestemming. Dat klinkt misschien een beetje raar om toestemming te krijgen van je overleden ouders, maar toch gunnen wij jou dat." mijn moeder glimlachte. "Dat klinkt zeker raar, maar ik ben wel blij om het te horen." lachte ik ongemakkelijk terug. "Toch wil ik eerst mijn studie afgerond hebben voordat ik aan een serieuze relatie begin. Met wie dan ook." "Ik moet toegeven dat je gelijk hebt, maar als je met Nick een serieuze relatie begint dan zal het geen makkelijke tijd worden, maar hij zal er wel voor je zijn en het zal zeker goed komen. Meer vertel ik je niet. Je krijgt ook onze toestemming als je met iemand anders een serieuze relatie begint, maar pas wel op wie dat dan wordt, want er zijn mensen die het op je gemunt hebben en die mensen kennen wij helaas. Ik kan je alleen niet zeggen wie. Daar zul je zelf achter moeten komen." "Maar hoe kom ik daar dan achter?" vroeg ik haar. "Je hebt van de recherche een stapeltje enveloppen gekregen. Daartussen zitten een aantal enveloppen met brieven erin die jij en Dennis eigenlijk zouden moeten lezen. Dit is belangrijk voor jullie. De informatie die daar in staat heeft invloed op de rest van jullie leven. Neem de tijd om die brieven te lezen. Probeer Dennis er ook van te overtuigen dat hij zijn deel van de brieven moet lezen. Je weet zelf wel dat hij dat niet zomaar doet. Je vader zal ook proberen om Dennis er van te overtuigen." "Maar hoe weet je zeker dat het goedkomt als ik een serieuze relatie met Nick zou beginnen?" onderbrak ik haar. "Carmen ik ken zijn achtergrond en waar hij vandaan komt, maar nu heb ik je genoeg verteld en ik zal je moeten verlaten." "Nu al? kun je niet nog wat langer blijven?" vroeg ik haar verdrietig. "Nee schat. Ik heb gedaan wat ik moest doen en dat betekent dat ik nu moet gaan." "Ik zal je missen. Wanneer zie ik je weer." "Ik zal jou ook missen en ik kom alleen weer wanneer het echt nodig is. Je merkt vanzelf wanneer dat is. Ik zal samen met jouw vader over jou en Dennis blijven waken." Ik huilde zachtjes, maar mijn moeder stelde mij gerust. "Maak je geen zorgen Carmen. Als jij jouw deel van de brieven hebt gelezen zal het je allemaal veel duidelijker worden. Het komt goed Carmen. Daag lieve schat." "Daag mammmm....." zei ik zacht. Daarna liep mijn moeder terug naar de koepel. Het was een mooie koepel met bovenin allemaal glas. Tenminste zo leek het. Mijn moeder ging in de koepel staan en het leek erop dat ze ergens op wachtte. Ik had geen idee waarop. Ze keek ook niet meer om en ze zei ook niks meer. Ik knipperde met mijn ogen en ineens was ze verdwenen. De koepel was leeg. De omgeving vervaagde weer. Ik had geen idee waarom, maar het werd mij al snel duidelijk. 

De lichtstralen van de warme ochtendzon die door mijn kamerraam naar binnen kwamen schenen recht in mijn gezicht. Langzaamaan werd ik wakker. Voor het raam zat een klein vogeltje te fluiten. Het was duidelijk al ochtend. Dat vogeltje zat er wel vaker in de ochtend. De rest van de dag zag ik het vogeltje dan niet meer. Ik keek naar het vogeltje en ineens vloog het weg. Een tijdje staarde ik naar het plafond. Een traan rolde vanuit mijn ooghoek over mijn wang. Wat mistte ik mijn ouders enorm. Ondertussen dacht ik weer terug aan de droom die ik had. Ik vroeg me af of dit wel eens een droom was. Het leek zo echt. Vooral mijn moeder leek zo echt terwijl ze met mij praatte. Het was net alsof ze nog leefde. Terwijl ik er aan terug dacht kwamen er momenten van de droom terug. Momenten waarin mijn moeder sprak. 'Ik ben niet helemaal weg.' Het leek wel alsof die woorden zich steeds herhaalden. Wat bedoelde ze daar nou mee. Ze was toch dood? Maar even later herinnerde ik me aan wat ze verder zei. 'Ik kan in de dromen van jou en in die van Dennis te komen. Dit kan alleen wanneer jullie hulp of raad nodig zijn of wanneer jullie iets moeten weten zoals nu.' en 'Ja, we zijn wakers over jullie.' Dus dat betekende dat ik haar en pap vaker zou kunnen zien, maar dan alleen wanneer zij het echt nodig vonden en dat het alleen in mijn dromen mogelijk was. Zou Dennis dit ook hebben gedroomd zoals mam me dat vertelde in m'n droom? Ik herinnerde me het moment waarop ze zei: 'Dennis heeft een soortgelijke droom als jij.' Deze droom was zo levensecht. Ik had nog nooit eerder gedroomd over mijn moeder sinds haar overlijden. Dat ik over haar droomde en dan zo levensecht dat het leek alsof ik haar kon aanraken was wel heel bijzonder. Ik vroeg me af of dit wel echt kon. Nou ben ik niet bepaald spiritueel aangelegd en juist heel nuchter in dat soort dingen. Ik vind het algauw nogal zweverig, maar deze droom betekende zoveel voor mij dat ik het wel gelijk in mijn dagboek op moest schrijven nadat ik uit bed kwam. Dat wat mam mij vertelde nam ik graag ter harte, want zij wist bijna altijd wel wat goed voor mij was. Het zorgde er ook voor dat ik de brieven wilde gaan lezen. Mam had mijn nieuwsgierigheid aangewakkerd, ook al was dat in mijn droom. Ik ging ondertussen op de rand van het bed zitten. Er kwamen ook nog een aantal vragen in mij op over Nick. Meende mam het echt wat ze zei over hem? Dat ik toestemming zou krijgen van haar en van pap als ik een serieuze relatie met hem zou beginnen? Vonden ze nou echt dat hij bij me paste of was er een andere reden voor? Zelf had ik het idee dat het hersenspinsels van mij waren die ervoor zorgden dat ik deze droom kreeg. Hoe meer ik er over nadacht hoe meer ik het op hersenspinsels vond gaan lijken. Ik kon heel veel nadenken over dingen en als ik dat deed kreeg ik hersenspinsels. Van die hersenspinsels kon ik soms wat vreemd dromen. Op dat moment wou ik het met Anita bespreken en haar vragen wat zij ervan vond of wat ik ermee zou moeten doen. Alleen had ik probleem. Het zou pas in de avond kunnen, omdat zowel mijn agenda als die van Anita vol stond voor die dag. Anita was al vroeg vertrokken naar college. Ik besloot om eerst maar eens een ontbijt te nemen die Anita natuurlijk allang gehad had. Daarna moest ik ook naar college en zodra ik weer terug was, was ik van plan om mijn huiswerk en opdrachten voor de volgende dag te maken totdat het tijd was om te eten, omdat Anita er toch nog niet zou zijn. Er was dus eigenlijk geen enkel gaatje meer vrij zijn die dag behalve in de avond. Maar toch had ik geluk. Anita kwam wat eerder terug van college. Ik vroeg haar gelijk of ze even tijd had. Mijn huiswerk en opdrachten kon ik ook later nog maken. "Natuurlijk heb ik tijd voor je." had ze gezegd. Even later zaten we op mijn kamer en vroeg Anita of er iets aan de hand was. Daarbij keek ze me aandachtig aan. Ik begon voorzichtig te vertellen. "Nou, ik heb een droom gehad. Het was wel bijzondere droom. Ik heb zoiets nog nooit eerder gedroomd. Ik heb mijn moeder erin gezien, maar ze zag er anders uit." "Hoe zag je moeder eruit dan?" "Ze was in het wit gekleed en ze had vleugels." "Vleugels? Zag ze eruit als een engel of zo?" vroeg Anita verbaasd. "Ja, zo zag ze eruit. Mam vertelde me dat ze in mijn droom was om mij iets te vertellen. Ze wilde me vertellen wat ik moest weten." "Wat moest je dan weten?" "Eerst kon ik het niet geloven, maar mam vertelde me dat ze ondanks dat ze niet meer leeft er nog wel is. Zij en pap willen ons helpen, maar dan alleen wanneer zij het echt nodig vinden. Verder vertelde mam dat zij en pap hoop kregen. Ze hebben gezien dat het goed gaat sinds ze beiden overleden zijn. Ze waken altijd over ons zei mijn moeder. Vind je dat niet bizar?" "Uhm... een beetje misschien, maar ik geloof wel dat het kan dat je ouders nog niet helemaal weg zijn en over jullie waken." "Oké, misschien heb je gelijk, maar je weet wel hoe ik over zulke dingen denk. Alleen heb ik nu een beetje een dilemma. Mam vertelde dat zij en pap het belangrijk vinden dat Dennis en ik de brieven die we van de recherche hebben gekregen gaan lezen. Ik ben wel nieuwsgierig geworden naar die brieven. Alleen ben ik bang dat er iets in staat wat ik toch liever niet wil weten." Hoe meer ik er over praatte met Anita hoe bizarder de droom leek te worden. "Ik zou die brieven toch gewoon gaan lezen als ik jou was. Zeker als je zo nieuwsgierig bent. Wie weet staat er wel wat belangrijks in. Je hebt die enveloppen met brieven niet voor niets gekregen lijkt mij." zei Anita geruststellend. "Vind je? Zou het kunnen?" "Ja, lees die brieven gewoon maar, misschien ontdek je dan waarom het zo belangrijk zou kunnen zijn." Ik geloofde steeds minder dat het echt kon zijn wat er in mijn droom gebeurde. "Oké, dan zal ik ze lezen. Mam had het ook nog over Nick en hoe ik met hem omging. Ik kreeg van haar en pap toestemming om een serieuze relatie met hem beginnen als ik langer met hem zou omgaan. Wat vind je daar van?" "Maar dat zou toch geweldig zijn als zij nog zouden leven." antwoordde Anita enthousiast. "Maar ik ben eigenlijk nog helemaal niet aan toe om aan een serieuze te beginnen met Nick of met wie dan ook. Ik heb het idee dat het hersenspinsels van mij zijn die ervoor zorgden dat ik deze droom kreeg. Ik geloof steeds minder dat het echt kan zijn." "Ben je verliefd op Nick?" "Nee, dat ben ik niet. Ik heb geen gevoelens voor hem. Tenminste, ik denk van niet. Ik voel wel een soort spanning tussen ons, maar dat kan toch geen verliefdheid zijn? Lijkt me niet tenminste." antwoordde ik twijfelachtig. "Als je bij hem in de buurt komt wordt je dan zenuwachtig of krijg je het warm of voel je je dan anders?" "Ik wordt dan niet zenuwachtig. Ik heb een paar keer kriebels in mijn buik gehad als hij dicht bij mij in de buurt kwam of wanneer hij me aankeek. Soms lijkt het dan wel alsof hij aan het flirten is en dan komen die kriebels ook en dan die spanning die ik soms voel, maar toch denk ik niet dat ik verliefd ben." "Ik denk dat je wel verliefd op hem, maar je blijft het ontkennen." Anita keek mij lachend aan. Daarbij had ze een blik die ze altijd had als ze duidelijk van iets overtuigd was. Ik begon aan mezelf te twijfelen, maar in mijn hoofd hield ik stug vol dat ik niet verliefd kon zijn. Ik lachte terug. Zou Anita toch gelijk hebben? Nee, hield ik stug vol. Ik wilde het niet.

Vlak nadat Anita mijn kamer verliet en naar haar kamer ging, besloot ik om eerst mijn huiswerk klaar te maken voor de volgende dag. Daarna ging ik de enveloppen opzoeken en wilde ik de brieven gaan lezen.