4 maanden geleden
"Ik heb regelmatig last van mom rage"
Moedertaboes! Daphne over haar extreme boosheid tegen haar kinderen.
Er zijn zo van die onderwerpen waar moeders moeilijk over praten, omdat er vaak heftige meningen over bestaan. Wij vinden het tijd om die moedertaboes te doorbreken en dat doen we in deze nieuwe rubriek. Deze week vertelt Daphne (34) ons open en eerlijk over haar mom rage: de woede die ze af en toe voelt richting haar dochters. Expert Dorien Yassa geeft vervolgens advies.
Daphne (34): “Ik ben een bewust alleenstaande moeder van een tweeling van 16 maanden oud. Vlak na hun geboorte heb ik een postnatale depressie gekregen. Vandaag de dag heb ik nog regelmatig last van mom rage. Dit gebeurt vooral als ik zelf moe ben of een lastige dag heb gehad. Ik ben gek op mijn meiden, maar soms zijn er dagen dat het ouderschap me te veel wordt en ik er niet meer tegen kan.
Slapeloze nachten
Mijn dochters zijn nooit goede slapers geweest. In het eerste jaar heb ik veel slapeloze nachten gehad, want ze maakten elkaar steeds wakker. Tegenwoordig vechten ze nog steeds veel tegen hun slaap. Dan word ik weleens kwaad. Zo heb ik een van mijn dochters weleens heen en weer geschud (niet heel hard) terwijl ik schreeuwde dat ze moest slapen. Naderhand was ik daar verdrietig van. Ik schrok van hoe ik zelf had gereageerd.
Ik heb één van mijn dochters weleens heen en weer geschud (niet heel hard) terwijl ik schreeuwde dat ze moest slapen.
Ook heeft een van mijn dochters eens in het ziekenhuis gelegen. Ze kon niet goed eten van de pijn en was veel aan het huilen. Na een hele dag met aan één stuk door gehuil kon ik er niet meer tegen en sloeg ik hard met mijn handen op de tafel. “Nou is het genoeg”, schreeuwde ik. Mijn dochter schrok zo erg dat ze nog harder moest huilen. Ik schrok ook van mezelf en heb haar duizend kusjes gegeven en sorry gezegd.
Schuldgevoel
Mom rage is niet makkelijk. Ik probeer aan mezelf te werken en rustig in en uit te ademen als ik er niet meer tegen kan, want ik wil niet meer zo uitvallen tegen mijn dochters. Mijn eigen hart breekt ook als ik zo tegen ze doe. Ik besef namelijk maar al te goed dat zij er niks aan kunnen doen, omdat ze nog zo klein zijn. Ik heb dan ook altijd spijt achteraf. Dan zeg ik sorry, geef ik kusjes en laat ik ze weten dat ik van ze houd. Maar het schuldgevoel blijft verschrikkelijk.”
Mom rage: advies van de expert
Dorien Yassa is psycholoog en eigenaar van de praktijk Mom & Mind. Deze praktijk specialiseert zich in psychologische behandelingen rondom zwangerschap, geboorte en de eerste jaren van het moederschap. Iedere week geeft Dorien haar advies over het moedertaboe.
"In 2019 zette de journalist Minna Rubin door een artikel in The New York Times de term mom rage op de kaart. De Engelse term wordt gebruikt wanneer je overweldigd wordt door woede en moeite ervaart om rustig en geduldig te blijven als moeder. En hoewel de term in Nederland nog weinig wordt gebruikt, ervaren heel veel moeders weleens mom rage.
Gevoelens van boosheid en woede zijn een hele normale emoties, die passen bij de basisemoties die wij kennen (bang, blij, boos en bedroefd). Alle emoties zijn even belangrijk om te ervaren. Het, op passende wijze uiten, van boosheid is psychisch gezond. Gevoelens van boosheid kan je echter wel zien als een signaal. In het moederschap zie ik vaak dat het een combinatie is van ingehouden spanning of stress en onvervulde behoeften. Het moederschap is een enorme transitie, er zijn zoveel veranderingen, waarbij dingen soms ook niet zo gaan zoals je van tevoren had verwacht. Vaak is er een toename van stress in je leven; denk aan het combineren van werk, de zorg voor je kind(-eren), huishouden en een sociaal leven, waarbij moeders ook nog regelmatig voor anderen zorgen en geneigd zijn zichzelf weg te cijferen.
Gevoelens van boosheid kan je zien als een signaal. Het is vaak een combinatie is van ingehouden spanning of stress en onvervulde behoeften.
Ook maatschappelijke verwachtingen spelen hierin een rol. Van moeders heerst met name de verwachting dat zij een geduldige en verzorgende rol hebben. Het niet kunnen voldoen aan deze rol voelt voor moeders die boosheid ervaren vaak als falen en roept gevoelens van schuld en schaamte op. Daarnaast leven we in een maatschappij waarbij er minder maatschappelijk steun is bij het opvoeden van kinderen. Gezinnen worden steeds kleiner en generaties leven niet meer bij elkaar in huis. Als er te weinig ruimte is voor je basisbehoeften, zoals slaap en tijd voor jezelf, dan is het ook moeilijker om te dealen met je emoties.
Voel je regelmatig gevoelens van boosheid of woede? Dan kan het helpen om even stil te staan bij wat je zo boos maakt. Soms is hier een patroon in te herkennen, maar het heeft vaak te maken met het overschrijden van je (eigen) grenzen of onvoldoende stil staan bij je eigen behoeften. Schrijf de momenten van boosheid eens op. Van belang is om boosheid tijdig te kunnen identificeren en te bepalen wat je behoeften zijn. Dat kan zijn extra rust, troost of steun. Wees hierin niet te streng voor jezelf én kijk naar wat jij echt nodig hebt.
Wanneer de woede aanhoudt of toeneemt, kan er meer aan de hand zijn. Denk aan een traumatische ervaring zoals een bevalling of een postpartum depressie. Kom je er zelf niet uit, zoek dan professionele hulp."
