Zwanger op 16, moeder op 17 jarige leeftijd.

17 was ik toen ik voor het eerst mama werd. Ik was nog 16 toen ik zwanger raakte. Piepjong, maar ik voelde me wel klaar voor dat kleine wezentje in mijn buik. Hoewel ik en mijn vriend pas 15 maand samen waren voor ik zwanger werd, hadden we toch een degelijke relatie. Zeker in vergelijking met andere meisjes die toen mijn leeftijd waren. Mijn vriend (nu mijn man) was 4 jaar ouder dan ik en had al een vast inkomen.

Maar gemakkelijk is het niet, thuis gaan vertellen dat je zo jong zwanger bent. Mijn moeder reageerde in haar eerste vlaag kwaad,  maar nadien kreeg ik  onmiddellijk haar volledige steun. Mijn vader, dat was een ander paar mouwen. Hij heeft er wel wat langer over gedaan om dit te kunnen aanvaarden. Ik kan het hem niet kwalijk nemen natuurlijk. 

Ik bleef gewoon thuis wonen tijdens mijn zwangerschap. Naar het einde van mijn zwangerschap kwam mijn vriend bij ons thuis wonen. Het was natuurlijk wel de bedoeling dat we samen ons kind konden opvoeden. We woonden samen op zolder. We hadden er een koelkast met diepvries, een televisie, oude zetels die vroeger van mijn grootouders waren en een bureau met computer. Zo hadden we toch een beetje privé. We aten wel gewoon samen met mijn zussen en ouders beneden.

De dag dat ik mijn eindrapport ging halen van het 6e jaar middelbaar, was de dag dat ik 8 maand zwanger was. Ik ging dus met een bolle buik naar school. Ik werd daar nooit raar aangekeken, kreeg zelfs de steun van leerkrachten en de oudere leerlingen van het 7de jaar hielpen enthousiast namen kiezen en voelden aan mijn buik. Ik herinner me dat ik zelfs de comfortabele bureaustoel van de leerkracht kreeg tijdens de lessen informatica. Terwijl de rest van de klas op een krukje zat. En hoewel ik enthousiast was tijdens de turnles, mocht ik met mijn groeiende buik niet meer mee doen met de activiteiten. Ik volgde de richting verzorging en mocht mijn stage niet doen bij de kinderen. In plaats hiervan moest ik een eindwerk maken rond het zwanger zijn / bevallen / een kind opvoeden. Ook een deeltje over hoe je een zwangerschap kunt voorkomen: over alle voorbehoedsmiddelen die bestaan, hahaha! Meteen heel interessant natuurlijk.

Eens dat ik bevallen was bleven we bij mijn ouders wonen met onze dochter. Ik zag dat mijn ouders wel genoten van de aanwezigheid van hun kleindochter. Ik ben thuis gebleven bij haar tot ze 9 maanden oud was, pas dan ging ik gaan werken. Ik hoefde thuis ook geen huishouden te runnen maar hielp natuurlijk wel. Hierdoor kon ik echt genieten van de babytijd van ons kindje. Nog steeds ben ik heel dankbaar dat we dit hebben kunnen doen. Toen onze dochter wat ouder werd gingen we ook bij mijn schoonouders wonen. Elke week verhuisden we dus van mijn ouders naar zijn ouders en omgekeerd.

En hoewel dit allemaal geen 'normale' situatie was, was het wel perfect leefbaar voor ons. Het moederschap op zo'n jonge leeftijd was dankzij de steun van (schoon)ouders goed te doen. Het gevoel dat ik mijn jeugd kwijtgespeeld had heb ik nooit gehad. Ook mijn man niet. We zijn beide geen echte fuifbeesten dus dat we maar heel weinig eens op stap konden gaan deed ons niets. We waren er voor ons kind en voor elkaar. En hoewel mensen toen dachten dat we nooit zouden samen blijven, kunnen we nu met trots zeggen dat we al meer dan 16 jaar samen zijn.

xxx Stephanie

Afbeelding van sherwood via Pixabay