zwak,ziek en misselijk.

hoe zal je het zeggen hoe zal je het doen.

vele vragen spoken door je hoofd,

15-02-2017

al een half jaar daar voor was ik ziek maar dan ook goed ziek.

alles deed me zeer , kon niet meer eten drinken kon ik amper binnen houden maar moest wil voor 2 kleine kinderen zorgen.

wat me ook amper lukte elke dag zat ik op me moeder te wachten tot dat zij mij kon helpen met de jongens , en uiteraard heb ik wel een man mijn steun en toe verlaat maar die moest ook nog gewoon werken kan ik ook niet elke dag vragen op thuis te blijven wat echt moeilijk was voor mij want op zulke moment heb je je man gewoon nodig maar ja in je achter hoofd weet je gewoon dat kan voor even maar niet voor elke dag.

echter ging mijn man gewoon naar zijn werk, en kwam mijn moeder bijna elke dag mijn helpen.

het was nog net niet met douchen, maar goed we moeten door ik op de bank ziek zijn me niet lekker voelen geen echte moeder voelen voor mijn kinderen.

ziekhuis in en maar weer uit met het mooie verhaal blaasontsteking maar kreeg geen verdere uitleg geen verdere onderzoeken.

maar weer naar huis en wachten of de antibiotica aanslaat.

tot op een dag dat we er zo klaar mee waren en niet meer als een zieke patiënt voelde maar gewoon persoon die tot doden op geschreven is, dat we weer naar het ziekhuis zijn gegaan en hebben gezegd als er nu niks wordt gedaan gaan we hogerop zo gezegd zo gedaan er werd nu echt naar me gekeken er weden echo,s gemaakt  foto's met nog een mooie MRI en een pet-scan.

toen alles klaar was moesten we wachten ,belde in de tussen tijd met me moeder die wachtte ook op nieuws omdat het nu wel wat langer duurde dan anders.

ongeveer een uur later na alles onderzoeken kwamen ze met 2 artsen naar ons toe en vroegen ze of we met hun wouden me lopen  mee wilde lopen, met geen kwaad tot ons bewust lopen we met hun mee nar een aparte kamer 1 maal daar kregen we te horen dat ik non hodgkin (lymfklierkanker)heb.

op zo,n moment gaat wel even je leven voor je ogen weg en heb je alleen maar het idee van ik heb kanker wat nu kan ik dit overleven zie ik mijn kinderen nog oud worden, zo veel dingen die dan ineens niet meer lijken te zijn een heel raar gevoel kan ik je zeggen .

even de schrik voor bij en verder horen wat de artsen verder te zeggen hebben je kan chemo krijgen maar dat is aan je zelf tuurlijk zeg je dn ik wil weer beter worden dus gelijk beginnen denk je dan maar ik wil wel naar een andere ziekenhuis (jullie hebben me zo lang laten lopen met al mijn klachten dat ik hier niet meer verder geholpen wil worden) prima wordt er gezegd heb aan gegeven waar ik dan wel heen wil en alles werd geregend dat ik naar het andere ziekhuis kan maar er is wel een lange wacht lijst denk dat je pas over 3 a 4 week heen kan.

oke dan wachten we maar later die dag werd ik al gebeld door het andere ziekhuis dat ik overmorgen terecht kon, op dat moment ben je blij maar wel met achterliggende gedachten dat je heel ziek bent en best wel zware chemokuren moet door staan.

uiteindelijk zijn we in het ziekenhuis en werd alles goed uitgelegd, kreeg behoorlijk veel medicijnen waar bij ik 9 chemo's moest doorstaan geen probleem dat doen we wel even. hou er rekening mee je kunt alle lijk soorten bij werkingen krijgen misselijk diarree minder eetlust slapeloosheid en natuurlijk haar uitval.

we gaan er voor 2 kuren gehad en nog geen haar uitval na de 3e kuur kwam het mijn haar ging rustig uitvallen tot 3 dagen het ineens dikke plukken werden toen hebben we later wel onze vaste thuiskapper gebeld die is in de avond gekomen en heeft al mijn haar er af gehaald, tuurlijk had ik een pruik maar de meeste x had ik liever mijn mutsje op.

omdat het best wel een aangrijpende verhaal voor mij is gaan we er 2 delen van maken zo kan ik rustig mijn traumatische deel in mijn leven verwerken, vergeten doe ik nooit maar kan het wel rustig achter me laten.

binnen kort deel 2