Zwaaien aan het raam.

Ik geef mijn zoon nog een afscheidskus, maar hij is al te druk aan het spelen. Hij heeft minder moeite met het afscheid dan ik heb.

Ik loop de ruimte net uit als ik de juf tegen mijn zoon hoor zeggen: "Kom, we gaan je moeder aan het raam gedag zwaaien." Ok. Dat doen we eigelijk nooit, dus dat moet ik niet vergeten.

In de gang kom ik een vriendin tegen die met haar laatste loodjes bezig is, natuurlijk vragen we even aan haar hoe het gaat.

Na een paar minuten nemen we afscheid en loop ik naar mijn fiets.

Als ik de straat uit ben, besef ik eindelijk dat ik iets vergeten ben.

Mjn zoon die stond te zwaaien aan het raam.