“Zijn dat JOUW kinderen?!?!”

“Hoe kan dat nou?!”

“Ze lijken helemaal niet op je!”

?Gister was denk ik de 50ste keer dat we dit van een wildvreemde op straat moesten aanhoren...

In plaats van “ja, dat zijn MIJN kinderen.”

(Lees: “Hou je bek, bitch. Waar bemoei je je mee?”?) - Geef ik tegenwoordig het antwoord;

“Ja, verwarrend, hè! Dat komt omdat ik geadopteerd ben...”

Waarop men begripvol knikt...

???

En natuurlijk begrijp ik dat het opvallend is dat ik 2 blonde kinderen heb, maar joehoe (!!) het is 2019! Kom je uit een ei?!

En als ze er nog op een leuke manier iets over zouden vragen... Maar er wordt gewoon hard en vol onbegrip over straat geroepen hè!!

Dáár gaat míjn onbegrip dan naar uit... Snap jij dat?

En ach, iedereen die deze 2 kent, weet dat ze bóórdevol gevuld zitten met genen van mij! ?

Duopenotti! Trots op deze goed gelukte kwartbloedjes?