Zij gelooft in mij...deel 3

Sinds het bericht op facebook zijn er een aantal mensen negatief geweest maar de meeste toch wel positief.

Het gaf mij kracht.

Helaas is de laatste week van mijn zwangerschap niet zo verlopen als ik had verwacht.

Ik ben ingeleid omdat m'n bloeddruk te hoog was. En omdat ik zieker werd van de stress.

Ik werd van het ene ziekenhuis (na 3 dagen in de eerste te hebben gelegen) naar het ander ziekenhuis gestuurd. (daar kom ik nog op terug in een andere blog). Zo'n 45 min rijden.

Daar werden m'n vliezen gebroken.. Kreeg ik een ruggenprik.. En op 8 oktober 2015 was zij daar...

En een paar weken later schreef ik dit:

Lieve mooie Faye,

Vandaag ben je 3 weken oud. Stilletjes zit ik hier te huilen van blijdschap. Je hebt niets door, je slaapt..

Je bent alles wat ik had gehoopt. Je bent mijn rust. Mijn ontspanning. Door jou ziet de wereld er mooier uit. Door jou ogen zie ik dingen die ik niet had verwacht. Dat ik ooit van zo'n klein mensje zou kunnen houden. En daarmee mijn grootste angsten zijn verdwenen. Bijzonder.. Je bent mijn engeltje.. Ik zal alles voor je over hebben en je beschermen waar ik kan.

Mijn leven is weer een verademing en een kleine droom rijker. Jij zal mij een hoop wijsheid geven.

Dank je wel dat je er bent. Je bent bijzonder en van mama.

"

Als zij mij aankijkt geeft zij mij het gevoel dat zij in mij gelooft. En ik in mezelf mag geloven. Ik ben zo bijzonder dankbaar dat ik haar moeder mag zijn.