Ziek zijn kan niet meer...zucht

Rillingen, een snotkop, racekak…met andere woorden: ellende, ellende, ellende. Ziek zijn. Normaal gesproken super vervelend, maar met een paar dagen lekker in bed blijven, netflixen, komen we er meestal wel weer overheen. Deze keer was het toch net even anders.

Het begon allemaal vorige week. Ineens kwam het opzetten; keelpijn. De rest volgde snel. Die avond lekker vroeg naar bed gegaan, want gelukkig ging dochterlief die avond voor de verandering eens op tijd slapen. De volgende ochtend werd ik hondsberoerd wakker. Zo ook mijn dochtertje Pip. De vraag is dan natuurlijk wie heeft wie aangestoken, zodat je de schuld nog bij iemand neer kan leggen;) Zal wel de opvang zijn geweest, want daar vliegen de bacillen immers in het rond met zoveel kindjes bij elkaar.

Anyway, allebei ziek dus. Allebei dezelfde verschijnselen. Gezellig, samen een dagje ziek zijn. Niet dus. Man, man, man. Met alle krachten die ik nog in mijn lichaam had, lukt het me nog net een beetje om voor mezelf te zorgen, maar er ook nog een kind bij hebben? Een ziek kind? Niet te doen! Kokhalzend sta ik haar diareeluiers te verschonen, rillend sta ik flesjes voor haar te maken en doodvermoeid zit ik haar te entertainen. Want ja, ook zieke kinderen hebben schijnbaar entertainment nodig.

Tot overmaat van ramp werd mijn man ook nog eens ziek. En jullie weten, mannen zijn heel zielig als ze ziek zijn. En chagrijnig. Gelukkig zaten we alle drie in hetzelfde schuitje. Zo konden we elkaar in ieder geval nog af en toe afwisselen om voor Pip te zorgen. En was ik stiekem blij als mijn man weer een diareeluier had verschoond, want dan duurde het weer even voordat de volgende kwam.

Ik had al eerder ontdekt dat even bijkomen van een gezellig feestje er niet meer in zit. Of lekker uitslapen en luieren na een gezellige avond. Maar dan is het nog enigszins mijn eigen schuld (ik had ook een wijntje minder kunnen drinken, of drie..). Maar ziek zijn overkomt je gewoon. En ziek zijn komt nooit uit. Dus zelfs ziek zijn, is nooit meer hetzelfde als je een kind hebt. Gelukkig gaat het nu weer beter met vader, moeder en dochter, dus we hebben het weer overleefd;)