‘Ze heeft nooit haar dag en ligt de hele dag in bed’

‘Ik merk ook dat ik moe word van Martine. Ze heeft nooit haar dag en ligt de hele dag in bed. Heel sneu voor haar dat ze er zo mentaal doorheen zit, maar is instagram dan wel de juiste plek om nu te zijn? Misschien mag ik er ook niet over oordelen.’

De keren dat ik op bed lig te piekeren, te huilen of te slapen, is er natuurlijk niemand bij.

Als ik me ergens anders onder de mensen begeef, gaat dat masker op. Ik lach, praat en probeer interesse te tonen.

Thuis, als ik alleen ben of met Wouter, gaat dat masker af en ben ik doodmoe.

Bij argumenten als ‘Goh! Je ziet er helemaal niet depressief uit! Je bent zo sociaal en ik zie je altijd lachen.’ denk ik vaak ‘je moest eens weten…’

Een depressie zie je niet in het openbaar omdat het zich vooral in een veilige omgeving laat zien.

Natuurlijk zie je mij niet op bed liggen want als jij me ziet of spreekt, dan probeer ik sociaal te doen, dan ben ik uit bed.

Ik schaam mij niet voor mijn depressie, maar ik merk wel dat er een flink taboe zit op mentale problemen.

Een depressie is niet te begrijpen als je het zelf niet hebt of hebt gehad. Dat onbegrip is niet erg, dat is ergens zelfs fijn want ik gun niemand een depressie.

Het vaak in bed liggen en het hebben van 0 energie ziet niemand en juist daarom deel ik die momenten op Instagram. Niet om begrip of medelijden te krijgen, maar omdat ik hoop dat onze maatschappij iets meer acceptatie en openheid naar mentale ziekten krijgt.

Dat het lijkt alsof ik nooit mijn dag heb, dat is precies wat die depressie doet en ja, daar word ik zelf ook een partijtje moe van, zijn we het daar in ieder geval over eens.

Door mijn verhaal te delen hoop ik dat de wereld de mens achter een mentale ziekte ziet, en niet alleen de klachten van de mentale ziekte 🤎

*Opmerking bovenaan deze blog komt van een forum