Zaterdag

Zaterdag. Heerlijk! 

Na een ochtend alleen met de kinderen doorgebracht te hebben, zonder schoolwerk dit keer, is het nu tijd voor mij. De mannen zijn op stap voor de zaterdagse klusjes. Je kent ze vast wel; luiers, oud papier en glas wegbrengen, boodschappen doen en een bloemetje kopen voor moeder de vrouw (lees: speciaalbiertjes en droge worst kopen voor zijn eigen genot :p).  De kleine meid slaapt en ik heb net de lunchtafel afgeruimd, de nodige croissantsnippers opgezogen zodat het voor het oog wat lijkt, de wasmachine draait, droger en vaatwasser ook en de rest laat ik zitten voor de volgende ronde. Ik neem even de tijd om naar de wc te gaan, want ja, zelfs daar kom ik niet meer aan toe sinds de kinderen hele dagen om me heen drentelen. Heerlijk, even scrollen en kakken. Haha, grapje. Ja, m’n woordkeuze bedoel ik dan, je begrijpt als moeder zijnde (als vader zijnde begrijp je het moment vast wel, maar laat je je het minder vaak ontnemen) vast hoe heerlijk zo’n toiletbezoek kan zijn in je eentje. En gescrold wordt er ook. Wanneer ik op het toilet zit, gaat de bel. Natuuuuurlijk! Hoe kon ik ook denken ongestoord te kunnen zitten. Ik maak geen haast, maar ben toch ook wel nieuwsgierig. Ha! Het zijn mijn nieuwe sloffen, fijn, die doe ik aan!  

Ik loop naar de keuken om een kop koffie, die inmiddels voor de helft verdampt is en ruikt naar aangebrande bonen, in te schenken en wat denk je? Jep…de dame is wakker. Ik laat haar even huilen en hoor aan het huiltje dat dit hem niet gaat worden, ze valt niet weer in slaap zonder speen. De koffie die ik inmiddels wel heb ingeschonken, is toch nog te heet om zo te drinken, dus kan wel even blijven staan. Eerst een speentje geven.  

Zo, ze slaapt weer. Nu is het tijd om mijn to-do lijst te maken die ik af wilde vinken onder Cis’ slaapje. Oeps, daar komt mijn ‘niet kunnen plannen’ weer boven drijven, dat lijstje had ik vanmorgen beter al kunnen maken. Maar ja, toen leek het zo’n goed idee om die berg was eens weg te vouwen en om een keer samen met de jongens een Nintendo spelletje te spelen. Een keer niet zeggen: “Ja, zometeen. Eerst je huiswerk”, of “Even nog dit doen en dan kom ik”, of “Even wachten…” en het vervolgens vergeten. Zij, die mij als één van hun vriendjes zijn gaan en zien en me ook nog eens bekogelen met alle “piemelwoorden” die ze kennen, verdienen ook oprechte en echte aandacht. En die verdien ik ook met hen. Dus dat deed ik toen. Nu doe ik dit.  

Ik neem een slok van mijn koffie, hé, die smaakt ook nog eens naar aangebrande bonen, overkomt me anders nooit, haha. Goed, ik neem een slok en begin te schrijven aan mijn to-do lijstje.  

*slaapkamer Mats opruimen 

*slaapkamer Mats poetsen 

*slaapkamer Mats stylen  

*foto’s maken slaapkamer Mats, (morgen live) 

Ik denk: “Als ik dan nog tijd over heb kan ik misschien nog wel iets doen wat nodig is.” Ik laat er een witregel tussen en schrijf verder: 

*slaapkamer Ted stylen (is schoon) en fotograferen (1 foto nodig) 

*blog kamer Ted (voor maandag af) 

*Puzzel op tafel om af te maken (en posten! Kortingscode is vandaag en morgen nog geldig!)  

“Oké”, denk ik terwijl ik de laatste slok van mijn naar verbrande koffiebonen smakende kop koffie nuttig, “nu moet ik realistisch blijven en stoppen met schrijven op dit lijstje. Ik maak even een ander lijstje waarop ik alles zet wat nog in mijn hoofd zit en nog moet gebeuren”.  

En zo maakte ik nog een lijstje zo lang als een A4tje vol met dingen die echt moesten gebeuren en dingen die geen haast hadden, maar wel mijn hoofd vulden.  

Het lijstje is af, nog niets afgevinkt. De mannen inmiddels weer thuis. De “mama’s” vliegen me weer om de oren en ook de kleine dame heeft zich weer gemeld. Mats z’n kamer is nog onaangeroerd gebleven en er is nog geen foto gemaakt, de puzzel ligt nog niet op tafel en ik heb nog geen letter op papier voor die ene blog. Ach ja, morgen is er weer een dag. En ik weet zeker, ook dit komt weer op z’n pootjes terecht. Die tijd voor mezelf heb ik gelukkig wel als fijn ervaren doordat ik m’n hoofd leeg heb kunnen schrijven én voor mezelf een bloemetje heb geregeld door een belletje naar de mannen. Inmiddels is het hele huis weer gevuld met mensen en gezellig gemopper en gedoe. Heerlijk. Dat kan alleen maar een echte zaterdag zijn.  

Ik zeg, geniet van de jouwe! 

Irene