Zal het dan eindelijk??

Vrijdag 18 november 2011,

Als eerste app ik Pep die ook al even wakker is en vertel hem van afgelopen nacht. Pep is al helemaal klaar dus komt weer terug naar het ziekenhuis. Nadat ik wat heb gegeten worden we terug gebracht naar de verloskamers. Het duurt even voordat er iemand is en als eerst word ik weer aan CTG gelegd. Het is volgens mij wat drukker want ze laten mij lang liggen, bijna een uur lang.

De krampen/weeen zijn niet terug gekomen en mijn lichaam is nog niet zover om de vliezen te breken dus krijg ik hopelijk voor de laatste keer de capsule. We gaan weer wat lopen en vrij snel voel ik weer wat gebeuren in mijn buik. Het is niet prettig maar zeker goed te doen en denk als het dit is, is het goed te doen.

Begin van de middag krijg ik nieuwe controles en hebben de weeen zeker wat gedaan. Er wordt besloten mijn vliezen te breken, dit is zo rond de klok van 13:00 uur. Hier zijn we blij mee zal dan nu het serieuze werk beginnen? Het zet niet heel erg door en komt ook nog niet heel veel regelmaat in. Tegen 15:00 uur leggen ze mij aan de weeenopwekkers.  Er komt nu regelmaat in en ik besluit lekker onder de douche te gaan staan. Hier verlies ik al het besef van tijd en ben ik echt in mijn eigen wereldje. Heerlijk onder die warme stralen en ondertussen heen en weer wiebelen van mijn ene been naar de andere. Ik sta ruim een uur onder de douche als ze weer controles willen doen, ik ben hier niet blij mee want wil gewoon blijven staan maar ik merk ook wel dat het zwaarder wordt. Ik loop zo onder de douche uit en dan begint het echt. Er zit geen rust meer tussen, ik kan niet even meer op adem komen en de ene wee is nog niet weg of de andere is er al. Ik voel het overal, mijn buik, mijn rug en toch willen ze dat ik ga liggen voor de controles. Ondertussen zetten ze de weeenopwekkers lager of uit dat ben ik even kwijt. Pep heeft ondertussen de trekker gepakt en begint het droog te maken…haha. Dit was voor als ik naar wc zou moeten en uit zou glijden vertelde hij toen verpleegkundige hem riep om bij mij te komen staan en dat te laten doen door een ander. Bizar dat je zulke dingen nog zo goed weet eigenlijk he, het tovert ook meteen een glimlach op mijn gezicht nu ik het zo tik.

Tijdens de controle blijkt dat ik op zo’n 4/5 cm zit, dit is echt een tegenvaller voor mij. Ze zeggen dat er ongeveer een uur per cm staat dat wil zeggen dat ik zeker nog een uur of 5/6 moet. Het is nu 17:00 uur dus we gaan ervoor ons kindje vandaag nog in onze armen te mogen houden. Als we weer met zijn tweeen zijn zeg ik tegen pep dat ik dit niet meer volhoud, het is niet te doen. Ik heb echt geen tijd om even bij te komen. Ik weet me echt totaal geen houding te geven en liggen is helemaal niet fijn. Na een kwartier krijg ik het gevoel dat ik moet poepen dus pep zegt nog ‘ga dan’, ik zal wel even iemand roepen om je te helpen met uit bed komen. Als verpleegkundige komt en mij ziet zegt ze ik ga er de gynaecoloog bij halen. En dan ineens gaat het snel, ik zit gewoon bijna aan de 10 cm terwijl het zo’n 20 min geleden nog 4/5 cm was….