Zakelijke poepluier

Het is een doordeweekse dinsdagmiddag, mijn man is aan het werk, de beide kinderen zijn bij mij thuis. We zijn aan het dinosaurus-kleien, knippen, plakken, tv kijken, duplo-piramides bouwen en nog meer van die dingen die je doet op een doordeweekse dinsdagmiddag.

Het wil dan wel eens gebeuren dat de jongste een heerlijke poepluier produceert.  Dat is natuurlijk geen probleem, die luier heb ik zo verschoond. Ik dus met de jongste op de arm naar boven en sta net met een billendoekje in mijn hand… telefoon.

Ik ben helaas niet zo’n moeder die een telefoon kan laten rinkelen en dus moet ik die telefoon opnemen. Als ik hoor wie het is heb ik spijt, het is namelijk een klant. Nu moet ik even uitleggen dat ik grafisch ontwerper ben met een bedrijf aan huis. Op ieder moment van de dag kunnen dus klanten bellen en dat gebeurt vooral tijdens het verschonen van poepluiers. Alsof ze het ruiken!

Ik moet uiteraard netjes blijven, baby in bedwang houden en zorgen dat de poep niet door de hele kamer geslingerd wordt. Ik raak lichtelijk in paniek en hoop dat de klant niet teveel meekrijgt van dit vreemde tafereel.

Het gaat om een ‘misschien wel’ nieuwe opdracht, dus ik moet goed luisteren naar wat de klant wil.

Inmiddels is de oudste ook naar boven gekomen, omdat hij de telefoon hoorde. ‘Ik wil ook met papa praten, ik wil ook met papa praten’ schreeuwt hij in mijn andere oor. ’Momentje hoor’ zeg ik tegen de klant, ‘lieve schat, dit is papa niet’ zeg ik tegen de oudste. En ondertussen haal ik een voetje van jongste uit de poepluier. ‘Nee, sorry, niks aan de hand, praat u maar door’ zeg ik tegen de klant en gebarentaal naar de oudste dat ie heel stil moet zijn. Ondertussen vis ik een speentje van de jongste uit de poepluier. O, dit gaat helemaal de verkeerde kant op.

Ik probeer te onthouden wat de klant mij vertelt heeft en ik kan gelukkig vrij snel ophangen. En 5 minuten later heb ik de ‘misschien wel’ nieuwe opdracht snel ergens opgeschreven, de jongste met een paar billendoekjes helemaal schoon gekregen en zit ik al weer te dinosaurus-kleien met de kinderen.