Yfke zou 1 jaar zijn geworden....

Een tijd niks van me laten horen. Er is zoveel gebeurt maar ook is het deze week een jaar geleden dat onze mooie lieve Yfke geboren werd. Op 16 maart om 5 over 5 was het een jaar geleden dat ze met een keizersnede ter wereld kwam en wat was ze mooi....

Maar 5 uurtjes erna moesten we zo oneerlijk alweer afscheid van elkaar nemen. 16 maart hebben we alles opnieuw herbeleeft, elk minuutje was er 1 van kostbare herinneringen aan ons meisje. Het alle bijzonders van de dag vond ik wel dat we laat gingen slapen zodat we hopelijk de moeilijke momenten zouden doorslapen...maar om 5 over 5 op 16 maart werd ik ergens door gewekt. Wat het was weet ik niet het hele huis was nog in rust, maar ik geloof erin dat Yfke er even was om me te laten weten dat het goed met haar gaat.

Het was een heeel bijzonder moment wat ik koester in mijn hart. Ik heb even hard gehuild maar het lukte om weer in slaap te vallen met een glimlach op mijn lippen...Wetende dat mijn dochter dichtbij mij is.

Ik heb weer alle angsten, alle verdriet en alle geluk opnieuw gevoeld. Het gekke is wat ik nog niet verteld heb. Ik heb nu ook al een flinke buik want er groeit een broertje of zusje van Hidde en Yfke in. Op dit moment ben ik 27 weekjes zwanger en deze zwangerschap verloopt helemaal volgens het boekje. En de baby beweegt veel. En we zijn zo dankbaar dat het ons nog eens gegunt is.

Iedere keer als ik verdrietig ben laat de baby even van zich horen. Zo fijn die kleine schopjes. 

We hebben veel gehuild die dag maar ook hebben we haar dag gevierd. Zoals we zeggen tegen Hidde, vandaag is het Yfke haar verjaardag. We hebben alle dierbaren uitgenodigd die middag om koffie met taart te komen eten. En het was zo mooi om het dit jaar met alle mensen te vieren/herdenken waar je van houdt. Het maakte van een hele zware dag een dag om te koesteren. Alles mocht nog een keer besproken worden. Ik had een dia voorstelling van alle foto's gemaakt met een mooi lied er onder van precious child ( als je tijd hebt is het echt prachtig om dit lied een keer te luisteren via youtube). Kippenvel.

Maar wat zijn we trots dat we haar zo graag aan iedereen willen laten zien. Hidde was ook trots op zijn kleine zusje. Hij blies het kaarsje uit op de mooie taart. En daarna hebben we met iedereen mooie roze hartvormige ballonen opgelaten. Die gaan naar Yfke haar sterretje zoals Hidde dat mooi verwoord.

Deze week is een week vol herinneringen. Vreemd maar ook waardevol. Soms lijkt dit jaar wel 10 jaar geduurd te hebben en het volgende moment lijkt het als de week van gisteren. 

Op dit moment is er zoveel gebeurd. Ik ben al weer flink op weg in deze nieuwe zwangerschap. Die ik het ene moment vol positieve gevoelens zie en het andere moment ben ik ontzettend angstig. Bang om nog eens een kind te verliezen. Maar ondanks de angsten probeer ik bewust stil te staan bij dit wonder in mijn buik. Ik word goed begeleid door het ziekenhuis en door mijn psycholoog. Ook Marius is een rots in de branding. Hij is ook angstig maar kan alles op de juiste momenten weer relativeren. Wat voor mij heel goed werkt.

Het gemis en de vreugde lopen veel in elkaar over. En het is een vreemd idee dat deze zwangerschap er niet zou zijn geweest als Yfke nog had geleefd. Soms voel ik mij schuldig maar dan denk ik dat is niet nodig. Want van al mijn kindjes hou ik even veel. Dat weet ik nu ik er al 2 heb waarvan 1 heel snel alweer bij we weg werd gerukt. Maar hoe kort die herinnering aan Yfke ook was de liefde die ik voor haar voel is even sterk en aanwezig als wat ik voel voor haar broer Hidde. En het kindje in mijn buik zal net zoveel liefde ontvangen als zijn broer en zus.

Wat is ouder/ kind liefde toch sterk en mooi....