Yfke haar laatste dagen thuis deel 2

Op de foto was Yfke nog bij ons....Wat waren dat kostbare momenten. Die koester ik ieder moment. Haar lichaampje op mijn borst.

Nog 2 dagen mag Yfke haar lichaampje bij ons zijn en dan is het echt tijd om definitief afscheid van haar te nemen.

En dat accepteren  is door de extra tijd die we daarvoor krijgen goed te doen. Woensdag ochtend is ze overleden en de donderdag middag een week later is haar afscheid.

Dat haar lichaampje nu bij ons thuis is. Liggend in het wiegje waar haar grote broer ook in heeft geslapen geeft me zo'n goed gevoel. Haar ziel heb ik al in mijn hart gesloten. En zoals ik de eerste dagen in het ziekenhuis haar iedere moment wilde knuffelen en vasthouden en kusjes geven. Die behoefte wordt iedere dag iets minder. Ze ligt daar wel maar ze is ijs koud en keihard. Het is het lichaam van ons dochtertje maar het is Yfke niet meer. En Marius heeft het zelfde. En ergens voelt dat goed dat je toch bezig bent al om afscheid te nemen. We lopen langs de wieg kijken even naar haar, leggen af en toe de dekentjes recht of ik verzorg haar even. Want haar wond van de obductie lekt iets wondvocht en haar romper is doorweekt dat moet niet in haar truitje komen. Dus iedere dag leg ik er een paar keer per dag een schoon stukje keukenpapier tussen. Haar nieuwe kleertjes aan doen kan niet meer daar is te bevroren voor. Maar om dit nog voor haar te doen voelt zo fijn. Het is zo fijn om te kunnen zorgen voor haar het voelt alsof je haar luiertje mag verschonen.

De afgelopen nacht heb ik weer wat beter geslapen. Nog wel met behulp van slaap medicatie maar dat is prima. Ik ben nog zo zwak als een vaat doek en over 2 dagen moet ik er staan voor onze dochter dus slaap is nu heeeel  belangrijk . 

We eten samen even een broodje en Marius brengt Hidde naar de gastouder. Vandaag voor hem weer een "gewone" dag met gastouder en peuterspeelzaal. Kan hij even gewoon Hidde zijn  zonder onze stress te voelen. We merken dat hij opstandiger  is en ook ineens woede aanvallen heeft. Zo kennen we hem helemaal niet. Maar het is héél logisch en we proberen zo goed en zo kwaad als het gaat hem hierin te begeleiden.

Yfke ligt er nog prachtig bij in de wieg. Ze heeft een gezonde roze kleur. Net een baby die lekker ligt te slapen en helemaal gezond is. Niks is minder waar....

Als Marius weer thuis is vraag ik of hij me even wil begeleiden naar boven  en op me wil Letten zodat ik even probeer om zelf weer te douchen. Dit gaat best goed. En wat heerlijk om even alleen onder die douche te zitten. En die warme straal over me heen te voelen. Voor even alles vergeten even rust in mijn hoofd en alleen die straal water horen stromen. 

De kraamverzorgster  komt weer in de ochtend. Er komen nog veel mensen langs die ochtend. En ook komt de post vandaag weer. En de brievenbus puilt uit met kaarten. Sommige van mensen die we niet kennen. Al die kaarten doen ons goed. Zoveel mensen die aan ons denken en lieve woorden voor ons hebben. Het ergste is om te zien hoeveel soorten kaarten er zijn die speciaal voor baby's die komen te overlijden er zijn...onvoorstelbaar. Nooit geweten...ook nooit opgelet of bij stil gestaan.

Marius maakt de rest van de post open. Er zit een brief bij van de gemeente. Aan de ouders van Yfke . Marius maakt hem open en ik zie dat hij boos en geraakt is. Ik vraag wat het is en hij verteld wat er in zit. Er zit een brief in waarop staat gefeliciteerd met de geboorte van jullie dochter. En baby's houden van lezen dus u ontvangt een gratis abonnement op de bibliotheek . 

Marius is woest. Fouten zijn menselijk maar zulke fouten mogen niet gebeuren. En Marius is een man die niet snel boos wordt. Maar nu is hij geraakt in zijn ziel... Hij belt met de gemeente, geen enkele excuus alleen ja dan is het ergens fout gegaan bij de aangifte. Zal aan andere gemeente liggen waar ze is geboren.

Afwachten of we ook nog kindertoeslag gaan ontvangen. Dat zou vreselijk zijn. Maar ik kan je verklappen dat is allemaal goed gegaan tot op heden.

Die middag komt de begrafenisondernemer nog langs en spreken we alles door. Het wordt een prachtige dienst zoals we dat nu in onze hoofd hebben. Precies zoals Yfke het verdiend. Ons mooie prinsesje. Ik vind het zo'n super gevoel dat we dat in zo'n korte tijd kunnen regelen samen. En dat we overal precies hetzelfde over denken. Wat de toekomst ook brengt hier komen wij als gezin alleen maar sterker uit.

We eten als Hidde thuis komt lekker samen aan tafel. Heerlijke boerenkool. Gewoon normaal. Hidde verteld hoe het op school en bij de gastouder was. Op school zit 1 jongetje waar Hidde een beetje bang voor is en die vaak kindjes plaagt. Hidde verteld dat hij ziek was vandaag. Hij moest naar het ziekenhuis en hij wordt niet meer beter net als Yfke. Ergens moesten we heel erg lachen. Wat een nuchterheid. Hij zal wel denken lekker makkelijk ben ik daar vanaf. Maar ergens stonden ook de tranen in mijn hart. Dit jongetje weet straks precies wat dood zijn inhoudt....Dat zou hij niet moeten weten nog, maar hem weg houden bij zijn zus kunnen en willen we niet.

Ik antwoord hij wordt vast gauw beter. Jij hebt ook wel eens buikpijn of oorpijn. Dan maakt de dokter je weer beter. Yfke was heeeel erg ziek die kon de dokter niet beter maken maar dat gebeurd haast nooit. 

Daar was Hidde het niet mee eens. Dit jongetje werd ook niet meer beter.

Die avond komen er nog lieve vrienden Yfke bewonderen. Ze hebben zelf een kindje afgelopen jaar gekregen met 31 weken. Dus even oud als waarmee Yfke was geboren. Ze hebben ook een spannende tijd gehad en hebben een beetje een idee waar wij doorheen gaan. Maar gewoon zo fijn dat ze er voor ons zijn en naar ons verhaal luisteren. Ze hebben een mooie knuffel mee voor Yfke. Deze knuffel is met Yfke mee gegaan....Een mooi zacht roze konijn.

Daarna geven we Yfke een nachtkus en ze mag lekker blijven  staan want ik ga proberen om boven te slapen. Van te voren een plan gemaakt. Als ik moet plassen doe ik dat boven onder de douche. We hebben geen wc boven en de trap is op en neer nog teveel. 

Maar wat vind ik het heerlijk om naast mijn man te slapen. Elkaar nog even vast houden. Nog even kletsen. Wat een sterke relatie hebben wij. Hier komen wij wel door.